تمام این موارد، نمونههایی از کنترل دولتها بر محتوایی موسیقایی است که از نظر ممیران این دولتها و نهادهای کنترل کیفی دولتی یا خصوصی، محتوای موسیقایی برخی از آثار را فاقد ارزش می دانستند و و زوال ارزشهای مدنظر خود را بهانهای برای سانسور و فیلترکردن موسیقی.
اما یکی از مستقیم ترین حمله یک نهاد به ظاهر مردمی اما وصل به دولت در دوران معاصر ما در تاریخ صنعت موسیقی کشور آمریکا در سال ۱۹۸۵ و توسط «تیپر گور» (Tipper Gore) همسر «اَل گور» (Al Gore) سناتور آمریکایی به وقوع پیوست. در آن سال تیپر گور با تاسیس نهادی به نام «مرکز تدبیر موسیقی والدین» که به اختصار «پی اِم آر سی» (Parents Music Resource Center) نامیده میشد، حرکتی را آغاز کرد که سر منشا آن به سانسور محتوایی نماهنگها و موسیقیهای تولید شده و عرضه شده در بازار آمریکا که از دید این نهاد خشونت آمیز و جنسی برخی بود بر می گشت.
او و سایر موسسان این نهاد که در میان آنها هم همسران برخی از سناتورها، میلیونرها و سیاستمداران وقت آمریکا به چشم می خوردند، حمله مطبوعاتی گستردهای را به صنعت موسیقی شکل دادند. قصد این گروه که به دلیل ارتباط نزدیک با دولت آمریکا به گروه «همسران واشنگتنی» هم معروف بودند این بود که با نفوذی که در دولت داشتند و با استفاده از همراهی افکار عمومی «قوانین» و «مقررات» خاصی را برای سانسور و فیلترکردن موسیقی مصوب و به صنعت موسیقی آمریکا اعمال کنند. هرچند در ظاهر هدف این نهاد، کنترل محتوای موسیقایی برای دسترسی کودکان و نوجوانان به موسیقی بود.
این نهاد در مقام عمل به «نظام صنفی صنعت موسیقی آمریکا» (RIAA) پیشنهاد داد که سیستمی که بتواند پدران و مادران را در خرید محصولات صوتی و تصویری موسیقی «راهنمایی» کند یا برچسبی که «رتبه» اثر را تعیین می کند را تولید و بر آثار موسیقایی اعمال کند. چیزی مشابه آن چه در «رتبه بندی» فیمهای سینمایی و «برچسب راهنمای گروه سنی» اسباب بازیها به کار می رود. همچنین این نهاد از صنعت موسیقی که نماینده آن از نظر آنان «نظام صنفی صنعت موسیقی آمریکا» بود خواست تا اشعار آهنگها را به همراه انتشار آلبوم چاپ کند و آن را به گونهای در بسته بندی یا طراحی طرح جلد و قاب آلبوم موسیقی تعبیه کند که پیش از خرید و بدون باز کردن و به هم زدن بسته بندی آلبوم، برای والدین قابل دسترس باشد.
فروشگاههای عرضه آلبومهای موسیقی آلبومهایی که طرح جلد آن از نظر این نهاد برای کودکان و نوجوانان مناسب نباشد را دور از دید و در قفسههای مخصوصی قرار دهند و شبکههای تلویزیونی و برنامههای ویژه پخش نماهنگ به کلی از پخش سراسری آثار مردود از دید این نهاد خود داری کنند یا این آثار را در ساعتهای دیروقت که کودکان خواب هستند پخش کنند.
محتوای موسیقایی و نمایشی کنسرتهای موسیقی کنترل شود و اقلامی تجاری مانند تی شرتها و سایر متعلقات تجاری مربوط به برند گروههای موسیقی و خوانندگان تحت نظارت و اعمال فیلترینگ این نهاد قرار گیرد. این به معنی حذف گسترده مجلات موسیقی راک و پاپ و بسیاری از آلبومهای موسیقی ژانرهای راک، پاپ، رِِگِه، رَپ و هیپهاپ، سُول، جاز، کانتری و هِوی مِتال از فروشگاههای فروش آلبومهای موسیقی و برنامههای پخش سراسری نماهنگ در تلویزیون بود. پی اِم آر سی برای اثبات حقانیت خو در اذهان عمومی فهرستی از ۱۵ ترانه نامناسب که با طبقه بندیهای محتوای جنسی، خشونت آمیز، محتوای ترویج قبه شکن مواد مخدر و الکل، محتوای بی ادبانه و پیامهای نامناسب مستتر رتبه بندی شده بود منتشر کرد که این فهرست به فهرست «۱۵ کثیف» معروف شد.
۱ نظر