گفتگوی هارمونیک
پاریس المپیا در سال ۱۸۸۸ به وسیله ژوزف اولر بنیانگذار مولن روژ بنا نهاده شد. المپیا قدیمی ترین تالار موسیقی پاریس و از معروف ترین تالارهای موسیقی دنیاست، تالاری که امروزه با چراغ های عظیم و قرمز رنگ نورانی اش شناخته می شود. این مجموعه در سال ۱۸۸۹ با نام “مونتان روز” بازگشایی و در سال ۱۸۹۳ به المپیا تغییر نام پیدا کرد.
علاوه بر موسیقیدان ها، المپیا وظیفه میزبانی دایره وسیعی از هنرهای تفریحی مانند سیرک، باله و اپرا را نیز به عهده داشته است.
هرچند که به دلیل کاهش پیوسته حضور بازیگران طی سالهای ۱۹۲۹ تا ۱۹۴۴ این مجموعه تبدیل به یک سالن سینما شد.
احتمال می رود که در خلال سالهای اشغال فرانسه آلمانها از آن به عنوان تالار موسیقی استفاده کرده باشند ولی بعد از آزادسازی فرانسه در سال ۱۹۴۵ این محل دوباره به شکل تالار موسیقی مورد استفاده سربازان متفقین قرار گرفت.
پیش از هر برنامه مراقبین می بایست به سرود ملی چهار کشور متحد که هر بار با رقص پرشور فرانسوی که توسط هنرمندان رقص انجام می شد گوش فرا می دادند، حتی بعضی از این هنرمندان را سالخوردگان تشکیل می دادند.
پس از آن المپیا دوباره تبدیل به سالن سینما شد تا اینکه برونو کوکاتریکس طی بازگشایی پرشکوهی در سال ۱۹۵۴ مجددا آن را احیا کرد و به صورت تالار موسیقی در آورد.
پس از مرگ کوکاتریکس، موجودیت و اعتبار المپیا دوباره سیری نزولی در پیش گرفت و در معرض خطر تخریب و مبدل شدن به پارکینگ قرار گرفت تا اینکه در ۷ ژانویه ۱۹۹۳ جک لانگ وزیر وقت فرهنگ فرانسه دستور بازسازی و حراست از این بنای قدیمی را صادر کرد. این بازسازی دو سال به طول انجامید تا اینکه سردر ورودی شکل اولیه خود را پیدا کرد و فضای سرخ گون داخلی مجددا شکوه و طراوت گذشته خود را بازیافت.
ادیف پیاف از طریق اجرای چندین رسیتال در المپیا از ژانویه ۱۹۵۵ تا اکتبر ۱۹۶۲ شهرت بی نظیری کسب کرد. جف باکلی، ستایشگر پیاف بهترین اجرای خود را در المپیا ارائه داد، اثری که بعدها در سال ۲۰۰۱ دراجرای زنده المپیا دوباره تکرار شد.
کنسرت های افسانه ای ژاک بریل در سال های ۱۹۶۱ و ۱۹۶۴ در المپیا به صورت شاهکارهایی به یاد ماندنی حتی تا امروز به صورت سی دی منتشر شده و در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.
۱ نظر