طرح جشنواره پنجم سایت ها و وبلاگ های موسیقی، در شرایطی شکل گرفت که به دلیل مشکلات مالی جشنواره در دو دوره گذشته، برگزاری این جشنواره با تردید روبرو بود تا اینکه در اسفند ماه گذشته، از طریق هنرمند گرامی جناب آقای ناصر ایزدی، با موسسه رادنواندیش اولین همکاری خود را آغاز کردیم و خوشبختانه توانستیم از طریق حمایت های مادی و معنوی این موسسه با مدیریت هنرمند ارجمند جناب آقای بردیا صدرنوری و نیز حمایت فرهنگسرای ارسباران با مدیریت جناب آقای محسن سلیمانی و مدیریت موسیقی هنرمند سخت کوش و ارجمند، جناب آقای شهرام صارمی، بی دغدغه ترین دوره این جشنواره را اجرا کنیم.
با وجود تاخیر ۱۴ ماهه حامی قبلی برنامه در پرداخت های مربوط به جشنواره چهارم (که متاسفانه تا امروز هم ادامه دارد!) هیچ تغییری در میزان شرکت کننده نسبت به سال قبل وجود نداشته و بسیاری از شرکت کنندگان این دوره، در دوره قبل نیز حضور داشتند، همین موضوع نشان از عزم جدی و نگاه معنوی نویسندگان حوزه موسیقی دارد. با این حال هنوز در حال پیگیری هزینه های مربوط به جشنواره قبل هستیم.
استفاده روز افزون از موبایلهای هوشمند، با اینکه موجب افزایش چشمگیر کاربران اینترنت شده است ولی تاثیر نا مطلوبی بر روی مطالعه مطالب طولانی و مخصوصا همراه با امکانات مولتی مدیا داشته است. به خاطر دارم که ۱۲ سال پیش، حجم کلمات مطالب ژورنالیستی موسیقی با اینکه حدود ۱۵۰۰ کلمه یا بیشتر بود، مخاطب بالایی داشت ولی امروز چنین مطالبی یا به چند قسمت تقسیم شده یا کاملا خلاصه می شود، به این دلیل که بسیاری از کاربران دیگر این مطالب را در مونیتور های بزرگ قدیمی نمی خوانند و نمایشگرهای تبلت یا موبایل، چشم مخاطب را در خواندن مطالب طولانی، خسته می کنند.
مشکل بزرگ دیگر تلفن های هوشمند و به طور کلی سیستم عامل های لمسی، دشواری تایپ و استفاده از نرم افزارهای تولیدی در مقابل سیستم عامل های قدیمی تر است؛ اکثرا می دانیم که تایپ کردن با صفحه کلید های قدیمی یا ادیت یک تصویر یا تولید یک فایل صوتی – تصویری ویرایش شده، در سیستم های قدیمی تر، چقدر ساده تر بود تا سیستم عامل های لمسی امروزی، همین تفاوت باعث شده، مشکل تولید محتوا به دلیل استفاده زیاد از این سیستم ها که بیشتر «کاربرد مصرف کنندگی» دارند تا «تولید کنندگی»، نفس جریان رو به رشد تولید محتوا که تا همین پنج سال پیش با رشدی شگفت انگیز روبرو بود را بریده است.
اینجا لازم است این توضیح را اضافه کنم که به هیچ وجه، بنده یا بسیاری از همکارانم مخالف استفاده از فن آوری های جدید نیستیم، ولی لازم است که حداقل اهل قلم، تفاوت عمده این دو نسل از فن آوری را که یکی «تولید گر و مصرف کننده» و دیگری تقریبا تنها «مصرف کننده» است را بدانیم و از خطر تبدیل شدن به مصرف کننده صِرف، آگاه باشیم.
در جشنواره امسال، با اینکه دقیقا هم تعداد سال گذشته آثاری به جشنواره رسید و از طرفی رشد کیفی آثار ارائه شده، نشانه های مثبتی را همراه داشت، ولی نباید باعث شود که فراموش کنیم، در دو سال گذشته، ۱۴۰ پایگاه مجازی موسیقی فارسی از فهرست سل (که خود نزدیک به ۷ ماه است به دلایل فنی تعطیل است) حذف شده است و تنها چند وبلاگ فارسی زبان مربوط به موسیقی (که بیشتر آنها هم از نظر محتوایی در واقع سایت هستند نه وبلاگ) باقی مانده اند.
با اینکه، تلفن های هوشمند، سرانه مطالعه را در کشور ما به شدت افزایش داده اند، ولی این زنگ خطر بزرگ به گوش می رسد که کم کم تمام کاربران اینترنت، به پست های کوتاه و اکثرا سطحی تلگرامی، عادت کرده و به خواندن مطالب طولانی و عمیق تمایلی نشان ندهند.
به یاد داشته باشیم که هدف اصلی این جشنواره، تشویق فعالان فضای مجازی برای تولید محتوا است، با تعطیلی ۱۴۰ پایگاه مجازی موسیقی فارسی، درخت تنومند نوشتار آن لاین موسیقی، نیمی از نوشته های خود را از دست داد و بی توجهی به پایگاه های باقی مانده می تواند نتایج فاجعه بار تری بر روی تولید کنندگان محتوا در فضای اینترنت داشته باشد.
۱ نظر