به تازگی احمد پژمان، اثری را به سفارش حوزه هنری بر روی اشعار مولانا برای ارکستر سمفونیک و کر تنظیم کرده است که چند ماه است که ضبط آن به اتمام رسیده ولی هنوز توسط انتشارات حوزه هنری به بازار نیامده است. این اثر یکی از معدود آثار سمفونیک ساخته شده توسط این آهنگساز برجسته است در ۳۰ ساله اخیر.
“ناگهان رستخیز” عنوان نشستی است با استاد احمد پژمان در تالار فارابی دانشگاه هنر، در باره تازه ترین اثر ساخته شده ایشان که توسط کر وارکستر سنفونیک مسکو ضبط شده و بزودی از طرف حوزه هنری وارد بازار میشود.
تاریخ برگزاری این نشست، چهار شنبه ۲۱/۱۲/۱۳۸۷ ساعت ۱۶ الی ۱۹ همراه با پرسش و پاسخ و پخش صوتی بخشی از موسیقی و تحلیل آن توسط خالق اثر است. (ورود برای علاقه مندان آزاد میباشد)
احمد پژمان متولد شهر لار شیراز است. نوازندگی ویولون را زیر نظر حشمت سنجری آموخته است و در زمان رهبری حشمت سنجری و هایمو تویبر، نوازنده ارکستر سمفونیک تهران بوده است.
همچنین او سالها به عنوان نوازنده ویولون در ارکستر صبا به رهبری حسین دهلوی فعالیت میکرده است.
احمد پژمان آهنگسازی را زیر نظر حسین ناصحی آموخته و آثارش تا کنون با ارکستر های زیادی به اجرا در آمده است.
یکی از مهمترین آلبومهای او که امروز در بازار وجود دارد، “حماسه” است که با ارکسترهای سمفونیک لندن و ارکستر سمفونیک نورنبرگ به اجرا درآمده است.
او در سال ۱۳۴۳ با یورس دولتی به آکادمی موسیقی وین راه پیدا کرد و زیر نظر استادانی چون: توماس کریستین داوید، آلفرد اوهل و هانس یلینک به تحصیل آهنگسازی پرداخت.
او در سال ۱۹۷۶ به دانشگاه کلمبیای آمریکا رفت تا به ادامه تحصیل خود بپردازد. پژمان در دانشگاه کلمبیا از محضر استادانی چون: ولادیمیر اوساچوسکی ، بولانت آرل و جک بیزن تا مقطع دکترا بهره برد.
پس از آن پژمان به ایران بازگشت و به عنوان آهنگساز به همکاری با تالار رودکی پرداخت. آثار زیادی از او توسط ارکستر های مختلف اجرا شد که از جمله آنها سه اثر اپرایی به نامهای “جشن دهقان”، “دلاور سهند”، “سمندر” بودف نیز آثاری به سفارش حسین دهلوی برای ارکستر تلفیقی از سازهای ایرانی و غربی تصنیف کرد.
او از سال ۱۳۷۰ بصورت نامنظم به تدریس آهنگسازی، هارمونی و کنترپوان در دانشگاه هنر پرداخته است. آثاری که از او پس از انقلاب منتشر شده: حماسه، هفت خان، تکسوار عشق، همه شهر ایران، خاطرات فردا، سراب هستند که به جز “حماسه” (که پیش از انقلاب ضبط شده است) و “تکسوار عشق” (که قسمتی از آن پس از انقلاب ضبط شده است) بقیه آثار الکترونیک هستند.
انتشار اثر جدید احمد پژمان با توجه به سکوت چند ساله او در زمینه خلق آثار سمفونیک، میتواند یکی از بهترین اخبار در زمینه موسیقی سمفونیک ایران باشد.
salam sharmande ke migam vali chand vaghte ke vaghean matlab nadarin ke benevisin nemidonam vali kheyla dige harmonytalko nemikhonan ye tajdide nazar dashte bashin takrar tekrar tekrar
با شنیدن نام احمد پژمان یاد موسیقی فیلم “هنر پیشه” محسن مخملباف می افتیم.عجب فیلمی بود!
ba salam in asar ali bud .mamnun
aghaye pejman vaghean ostadie khodeshun ro neshun dadand man in ghata ro shenidam va besyar lezat bordam
هر از گاهی در گذر زمان کسانی مثل آقای پژمان پیدا می شوند که روحی تازه به موسیقی کشورشان تزریق کنند. بدون اغراق یکی از زیباترین آلبوم های موسیقی کلاسیک است که تا کنون شنیده ام حتی رد پای موسیقی ملی خودمان نیز گه گاه دیده می شود.
از آقای پژمان ممنونم.