سجاد پورقناد
ما داریم در مورد موسیقی غربی صحبت می‌کنیم، تمام تلاشمان در این مجموعه این بود که ساختار موسیقی ایرانی حفظ بشود و در کنارش اگر موسیقی غربی و سازهای غربی می‌آیند به شکل کوارتت کنار آن قرار می‌گیرند ما از ربع پرده استفاده نکنیم از فواصل ایرانی استفاده نکنیم اما خواننده فواصل ایرانی خودش را بخواند سازهای ایرانی فواصل ایرانی خودشان را بزنند این کار، کار سختی است و احتیاج به دانش و تجربه زیادی دارد، بله من کوارتت نوشتم، می‌توانم بنویسم بابت اینکار هیچ وقت مشکل خاصی نبوده و {با توجه به} تجربه بهزاد عبدی در این زمینه، فکر می‌کردم {او} به پروژه می‌تواند کمک کند که دقیقاً هم همین طور شد یعنی آن تجربه و آن آرامش درونی که بهزاد عبدی دارد به عنوان یک هنرمند، در کنار هیجان ذاتی موسیقی و نوع تفکر من اتفاق خجسته‌ای بود و ایجاد یک بالانس جذابی کرد که من آن را دوست دارم.
به نظرتان چقدر نوازندگی شما روی آهنگسازی تان موثر بوده؟
خوب این سوال، سوال هوشمندانه‌ای است جناب آقای پورقناد من فکر می‌کنم واقعاً بی‌تأثیر نیست و کم تأثیر هم نیست به خاطر اینکه شما وقتی نوازنده خوبی باشید و ساز خودتان را خوب بشناسید آن هم ساز تار که خوب یکی از سازهای اصلی ایران است و بیشتر رپرتوار موسیقی ایرانی با این ساز نواخته شده این کمک را به شما می‌کند که جمله‌بندی‌ها و ساختار ملودیک در ذهن شما درست اتفاق بیافتد و شما اگر رپرتوار هم زده باشید یعنی ردیف گریز نبوده باشید مراجعه کرده باشید به رپرتوار ایرانی و آنها را زده باشید، وقت برایش گذاشته باشید و خب نوازنده خوبی هم باشید این به شما کمک می‌کند که در عین حال که توانایی اجرایی خوبی دارید، ذهن شما ذهن دسته‌بندی شده و مرتب باشد و احیاناً پخش و پلا بودن بیش از اندازه جمله‌بندی‌ها را شما در ساختار فرد نبینید، در این مورد می‌توان بگویم به شدت به من کمک کرده، مضاف بر اینکه به لحاظ تنظیم هم بسیار موثر هست و خوب نوازنده‌ای که بتواند سازش را خوب بنوازد و نوازنده ویرتوزی باشد مسلماً در تنظیم می‌تواند موفق‌تر عمل بکند.
نگفتید اسم آلبومی که با آقای عبدی و معتمدی دارید کار می‌کنید چیست؟
پس از تلاش زیادی که کردیم تا یک نام را انتخاب کنیم، نامی که با این آلبوم سنخیت داشته باشد؛ در نهایت جمع به این نتیجه رسید که اسم این آلبوم را بگذاریم «نام من عشق است» برگرفته از شعر مرحوم حسین منزوی.
۱ نظر