چهره کاریزماتیکِ اِل سیتما، گوستاوو دودامِل (Gustavo Dudamel) نام دارد. ستاره ای واقعی در کشورش (هر چند او این اصطلاح را نمی پسندد در حالی که از محبوبیت بسیار زیادی برخوردار است)، این رهبر ارکستر در سال ۱۹۸۱ متولد شده است و امروزه جز یکی از موسیقی دان های برجسته کلاسیک به شمار می رود.
گوستاوو دودامِل اولین رهبر اُرکستر زاییده اِل سیستما است. دودامِل خود به تنهایی مظهر موفقیت اِل سیستما است. او در شهر بارکیسیمِتو (Barquisimeto) از پدری نوازنده ترومبون و مادری معلم آواز، متولد شد.
گوستاوو در سن پنج سالگی به عنوان ویولونیست وارد شبکه اِل سیستما شد. از سال ۱۹۹۵ یادگیری رهبری ارکستر را زیر نظر رودولفو سَگلیمبِنی (Rodolfo Saglimbeni)، رهبر ارکستر ونزوئلایی، و سپس آنتونیو آبرئو آغاز کرد. چهار سال بعد و در سن ۱۸ سالگی، به سمت مدیر موسیقی اُرکستر سمفونیک سیمون بولیوار (l’Orchestre symphonique Simón Bolívar) نامیده شد. از آن زمان تا کنون رهبری اُرکستر سیمون بولیوار بر عهده اوست. این اُرکستر یکی از مهم ترین شاخه های اِل سیستماست که در سال ۲۰۰۷ با اجرا در سالن کارنژیِ (Le Carnegie Hall) منهَتَن و سالن رویال آلبرتِ (Le Royal Albert Hall) لندن با رهبری دودامل، به طور رسمی پا به عرصه هنری بین المللی گذاشت. برنامه سالن رویال آلبرت لندن در چهارچوب کنسرت های فصل تابستان پروم (les Henry Wood Promenade Concerts) برگزار و به صورت مستقیم نیز از شبکه BBC پخش شد. اجرای ارکستر جوانان با استقبال پرشور مخاطبان و تشویق و تحسین منتقدان همراه شد.
در سال ۲۰۰۳ سِر سیمون راتِل (Sir Simon Rattle )، رهبر بریتانیایی ارکستر فیلارمونیک برلین، متوجه استعداد بی نظیر او شد و گوستاوو را به عنوان دستیار خود برگزید. او موفق به دریافت جایزه های بسیاری از جمله جایزه رهبری گوستاو مالِر (Prix de Direction Gustav Mahler) در سال ۲۰۰۴ گردید. پس از دریافت این جایزه زندگی حرفه ای او با جهش درخشانی روبرو شد و در سال ۲۰۰۵ با کمپانی دویچه گرامافون (Deutsche Grammophon ) برای ضبط و انتشار اولین آلبومش، سمفونی ۵ و ۷ بتهوون (Beethoven Symphonies 5 & 7) قرارداد انحصاری امضا کرد. گوستاوو در سال ۲۰۰۷ جایگزین نیمه یِروی (Neeme Järvi) و رهبر ارکستر سمفونیک گوتنبرگ (سوئد) گردید.
دودامِل توسط ارکسترهای سمفونیک بسیار مشهور که به شهرت خود می نازند، از جمله ارکستر فیلارمونیک وین، برلین و آمستردام دعوت شده است؛ او نهایتا در سال ۲۰۰۹ رهبری ارکستر فیلارمونیک لس آنجلس را بر عهده گرفت و جانشین اِسا-پِکا سالونِن (Esa-Pekka Salonen)، رهبر خارق العاده فنلاندی شد… این که سرنوشت موسیقایی شهری از ایالت کالیفرنیا که جمعیت لاتین-آمریکایی آن چندان هم کم نیست، بر عهده یک ونزوئلایی باشد، سمبل کَمی نیست.
بخشی از تمرین دودامل را با ارکستر سمفونیک ببینید.
بزرگ ترین ارکسترها مرتب او را دعوت می نمایند و به عنوان نامزد بالقوه مدیر موسیقی خود از وی نام می برند. اما گوستاوو تصمیم گرفته است که در کالیفرنیا ریشه بدواند. او از سال ۲۰۰۹ ارکستر فیلارمونیک لس آنجلس را رهبری می کند. دِبورا بُردا (Deborah Borda)، رییس این ارکستر، درباره او چنین می گوید: «او فردی با استعداد است، از آن نمونه هایی که هر صد سال یک بار ظاهر می شود. گوستاوو در ابتدا به عنوان رهبر مدعو به لس آنجلس آمد. اما بی درنگ کیمیای ِحیرت انگیزی در شیوه برقراری ارتباط و فهم دیگری بین او و ارکستر و سپس بین او و طرفدارانش به وجود آمد.»
منابع
۱ نظر