گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

شارل ازنوور (۲)

در ستایش شارل ازنوور، اسطوره شانسون فرانسه

شارل ازنوور یکم اکتبر ۲۰۱۸ در سن نود و چهار سالگی در جنوب فرانسه درگذشت. وی که اسطوره شانسون فرانسه بود در چندین پروژه موسیقی کلاسیک نیز شرکت کرده بود. شارل سال ۱۹۴۱ با پیِر روش (Pierre Roche) پیانیست، ترانه نویس و آهنگ ساز جوان آشنا شد. سال ۱۹۴۳ در یک برنامه گَلا مجری برنامه نام شارل و پیِر را، به اشتباه، با هم برای اجرای روی صحنه صدا کرد در حالی که آن دو بایستی جداگانه اجرا می کردند. آن دو با هم روی صحنه رفتند؛ پیِر پیانو نواخت و شارل پشت میکروفون جای گرفت. اجرای آن دو بسیار موفقیت آمیز بود و این گونه بود که به لطف اشتباه مجری، گروه دو نفره شارل و پیِر شکل گرفت و همکاری آن ها تا سال ۱۹۵۰ ادامه داشت. روش تصمیم گرفت در کانادا بماند و با یک خواننده جوانِ کانادایی به نام اگلَه (Aglaé) ازدواج کند. بدین ترتیب فعالیت دو نفره شارل و پیِر پایان یافت. یکی از بهترین کارهای آن ها با هم “J’aime Paris au mois de mai” (پاریس را در ماه می دوست دارم) بود.

پس از آشنایی با ادیت پیاف (Édith Piaf) و کشف استعداد او در سال ۱۹۴۶ توسط وی، شارل و ادیت همکاری نزدیکی را با هم آغاز کردند طوری که پس از جدایی شارل از روش، پیاف او را ترغیب کرد که حرفه خود را به تنهایی پیش ببرد و از او خواست که به پاریس برگردد. ازنوور در منزل پیاف مستقر شد و تبدیل به منشی و مدیر برنامه های او گردید. شارل در آن زمان با میشُلین روژِل فرومانتَن (Micheline Rugel Fromentin) ازدواج کرده بود و از او یک دختر به نام سِدا (Seda) داشت.

ازنوور که خود را شدیدا وابسته به پیاف می دانست و در حالی که آگاه بود که این جدایی بسیار سخت خواهد بود سال ۱۹۵۴ تصمیم گرفت اقامتگاه پیاف را ترک کند و به تنهایی به راه خود ادامه دهد اما همچنان تا زمان مرگ ادیت با او رفیق و در تماس بود.

بین سال های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۵، ازنوور ترانه های زیادی نوشت که ژیبر بِکو (Gilbert Bécaud) کار آهنگ سازی و خوانندگی آن را انجام داد. هم زمان با رشد حرفه شارل، انتقادها نیز از وی شکل گرفت. صدای او و وضعیت جسمی اش (شارل یک متر و شصت و چهار سانتی متر قد داشت) مورد هجمه روزنامه نگاران زیادی بود اما شارل تصمیم گرفته بود با همه وجود به حرفه خود ادامه دهد و تمام تلاش خود را به کار گیرد تا رضایت مردم را جلب کند. او تنها سال ۱۹۵۷ توانست با اجرای چندین کنسرت در سالن های آلامبرا (l’Alhambra) و اُلَمپیا (l’Olympia) برای نخستین بار به تنهایی برنامه اجرا و نظر مردم را به خود جلب کند. بدین ترتیب او تصمیم گرفت در خارج از فرانسه نیز کنسرت اجرا کند.

سال ۱۹۶۰ این هنرمند با بازی در فیلم «به پیانیست شلیک کن» (Tirez sur le pianiste) به کارگردانی فرانسوا تروفو (François Truffaut) موفقیت زیادی در ایالات متحده آمریکا کسب کرد و درهای کارنگی هال (Carnégie-Hall) سالن موسیقی معتبر نیویورکی، را به روی خود گشود. نقدها مثبت بود و ازنوور یک تور جهانی واقعی را که چندین سال طول کشید آغاز کرد. او در کشورهای ترکیه، لبنان، یونان، آفریقای سیاه و شوروی سابق برنامه اجرا کرد و به یک ستاره بین المللی تبدیل شد و چندین میلیون آلبوم فروخت از جمله لا ماما (La Mamma) که در ایروان در ارمنستان اجرا کرد.

منیره خلوتی

منیره خلوتی

۱ نظر

بیشتر بحث شده است