علیرضا میرعلی نقی
بازخوانی و بازنوازی آهنگ‌های قدیمی، کاری رایج در تاریخ موسیقی هر کشوری است، البته کشورهایی که حافظه تاریخی قوی دارند یا به خاطر تمدن ویژه‌شان، زود‌تر از سایر ملل به اسباب و لوازم ثبت و ضبط موسیقی دست پیدا کرده‌اند و مهم‌تر از همه، در حفظ و نگهداری آن‌ها کوشا هستند. در ۳۰ سال گذشته، استقبال از ترانه‌های قدیمی، دو عامل بنیادی دارد که مربوط می‌شود به دوره طلایی برنامه‌های گل‌ها در رادیو (۱۳۴۴-۱۳۳۴) و دوره طلایی ضبط صفحه‌های ریز شیار ۳۵ دور (۱۳۵۴ـ۱۳۴۲) و تکثیر فراوان و ارزان آن‌ها در سطح کشور که موجب شد موسیقی به خانه‌های مردم برود و ماندگار شود. عامل دیگر این استقبال، بی‌رنگ و رو شدن بیشتر آثاری است که به ویژه در ۲۰ سال گذشته ساخته شده‌اند و از لحاظ نیروی خلاقیت، خلوص هنرمند با هنرش، سلیقه در انتخاب ملودی و کلام و زیبایی در اجرا، قابل مقایسه با آثار گذشتگان نیستند. البته عده‌یی هم هستند که نوعی علاقه قلبی به موسیقی دهه‌های گذشته دارند و حساب آن‌ها از این بحث جداست.
نمی‌دانم که خواننده آلبوم «گل عشق» از کدامین گروه از افراد علاقه‌مند به موسیقی دوره گل‌ها و هنرمندان نامی رادیو است، ولی همین اولین آلبوم او، این علاقه را نشان می‌دهد، و نشانه آن، فقط انتخاب تصنیف‌های زیبا از درویش‌خان و مجید وفادار و جهانبخش پازوکی نیست، بلکه در لحن آوازخوانی وی نیز هست که ارادت بی‌غل و غشی از لحن و بیان آوازی دو خواننده نامی سال‌های ۱۳۵۰-۱۳۴۰ را نشان می‌دهد؛ محمودی‌خوانساری و اکبر گلپایگانی. صفاری‌فر از شاگردان حسن گلپایگانی است که خود از شاگردان زنده‌یاد نورعلی برومند بوده و در حال حاضر ردیف موسیقی آوازی با نام «فراز و فرود» را از سوی حوزه هنری انتشار داده است و نباید از نظر دور داشت که رضا مهدوی همچنان در جست‌وجوی چهره‌های جوان و جدید عرصه موسیقی است و در هر کجا که باشد حمایت‌های خود را دریغ نمی‌ورزد و اینک اثر «گل عشق» به طرزی وزین از سوی موسسه فرهنگی هنری راوی آذرکیمیا در بهار ۱۳۹۱ انتشار یافته است و کنسرت و به عبارتی دیگر اجرای زنده آن را ۲۲ تیر در تالار سوره شاهد خواهیم بود.
آواز خواندن کامران صفاری‌فر سرشار از صفای جوانی است و اگر در مسیر پخته شدن پیش برود، مسلما برنامه‌های بهتری ارائه خواهد داد. شاه‌بیت این آلبوم، به نظر نگارنده، ترک آواز شور با همراهی سنتور هنرمند، عزیز و ممتاز، آقای میلاد کیایی است. ثمره ۶۰ سال تجربه موسیقایی این هنرمند نامی و متشخص، با صمیمیت آواز این خواننده جوان را همراهی می‌کند و فضاسازی او، سکوت‌های سنجیده و زیبا، تعادل هر صدا بین ساز و آواز، تکرار‌ها، قرینه‌سازی‌های‌گاه به‌گاه، لطافت جملات و مهم‌تر از همه کوک عالی و بی‌نقص سنتور، برنامه‌یی دلنشین را تهیه کرده که می‌توان آن را برای چندمین دفعه شنید. از استاد میلاد کیایی این همراهی‌ها و جوان‌پروری‌ها، کم دیده نشده و گذشته از مهارت در هنر، و حفظ شخصیت سالم و جذاب و مردمی، این خصلت اوست که دوستی‌های ماندگار می‌آفریند و هنرمندان جوان را دلگرم می‌کند.
اعتماد
۱ نظر