بدون شک یکی از موفق ترین کارهای باب مارلی در طول زندگی هنری
اش، ترانه No Woman No Cry”” است که یاد آور خاطرات باب در زمانی است که در Trench
Town در همسایگی “Kisgston” پایتخت جامائیکا زندگی می کرده است.
این
ترانه زیبا اولین بار در سال ۱۹۷۴ در استودیو ضبط شد و در سال ۱۹۷۵ در “Rainbow
Theater” شهر لندن نسخه جدیدی از آن که حالت اجرای زنده داشت ضبط شد.
باب
مارلی خود آهنگساز و سراینده شعر این ترانه است اما برای تشکر و قدردانی از زحمات و
کمک های فراوانی که هنگام تنگدستی یکی از دوستان جامائیکایی در گذشته به او کرده
بود، این ترانه را با نام او یعنی وینسنت فورد (Vincent Ford) منتشر کرد و حق بهره
برداری از این ترانه را به وی اعطا کرد که در نهایت برای او درآمد مالی بسیار زیادی
نیز به همراه آورد.
باب مارلی هنگامی که ۱۳ سال بیشتر نداشت با وینسنت آشنا
شد، او در این ایام ۱۷ ساله بود. وینسنت سرآشپز یک مدرسه در ترنچ تاون بود که بعدها
یک رستوارن کوچک در محوطه منزل خود به راه انداخت. دوستی باب و وینسنت آنقدر محکم
بود که نام این رستوارن کوچک به پیشنهاد باب “The Casbah” – همان قصبه که ما در
فارسی هم استفاده می کنیم – گذاشته شد.
وینست هنگامی که باب قصد خرید گیتار و فرا گیری موسیقی را داشت و
نیز در سالهایی که جایی برای خوابیدن نداشت به باب کمک های بسیاری کرد. زمانی که
باب در یکی از اطاق های منزل وینسنت مشغول تمرین گیتار بود، وینسنت به آشپزی و
رسیدگی به مشتریان می پرداخت و هزینه زندگی خود و باب را تهیه می کرد.
به
عقیده بسیاری از مفسران موسیقی برخلاف معنای ظاهری این ترانه که بنظر میرسد باب
آنرا برای همسر خود ریتا (Rita) خوانده است، هدف باب مارلی نشان دادن مشکلات تمام
مردم جامائیکا است، مشکلاتی که همه با آن دست به گریبان هستند، است.
باب
مارلی هنگامی که بعنوان یکی از سه ستاره بزرگ موسیقی مردمی شناخته شده بود، سال
۱۹۸۱ در ۳۶ سالگی در بیمارستان میامی (Miami) به علت بیماری در گذشت.
No woman, No cry
No woman, no cry (Repeat 4
times)
‘Cause I remember when we used to sit
In the government yard in
Trenchtown
Oba, ob-serving the hypocrites
As they would mingle with the
good people we meet
Good friends we have had, oh good friends we’ve lost
along the way
In this bright future you can’t forget your past
So dry your
tears I say
No woman, no cry
No woman, no cry
Little darlin’ don’t
shed no tears
No woman, no cry
Said, said, said I remember when we used to
sit
In the government yard in Trenchtown
And then Georgie would make the
fire light
Log wood burnin’ through the night
Then we would cook corn meal
porridgev
Of which I’ll share with you
My feet is my only carriage
So
I’ve got to push on through
But while I’m gone…
Ev’rything’s gonna
be alright
Ev’rything’s gonna be alright
Ev’rything’s gonna be
alright
Ev’rything’s gonna be alright
Ev’rything’s gonna be
alright
Ev’rything’s gonna be alright
Ev’rything’s gonna be
alright
Ev’rything’s gonna be alright
So, no woman, no cry
No, no
woman, no woman, no cry
Oh, little darling, don’t shed no tears
No woman,
no cry
No woman, no woman, no woman, no cry
No woman, no cry
Oh, my
little darlin’ please don’t shed no tears
No woman, no cry, yeah
۱ نظر