گفتگوی هارمونیک
بسیاری از هنرمندان بخاطر کارهای زیاد و حضور پررنگشان در دنیای هنر به شهرت می رسند اما در این میان برخی نیز هستند که بخاطر آوردن سبک و ایده های جدید در هنر شهرت کسب می کنند.
تلونیوس مانک (Thelonious Monk) از دسته هنرمندان گروه دوم است. اگر کارهای او را گوش کنید، تایید خواهید کرد که به دنیای دیگه ای تعلق دارد، به فضا، سیاره ای دیگر و …
هرچه هست هیچ شباهتی به کارهای موسیقیدان زمینی ندارد.
گویی برداشت او از موسیقی به گونه دیگری بوده و یا گوشهای او اصوات موسیقی را به صورت خاصی برای مغز ترجمه می کرده است.
در یکی از شماره های قدیمی مجله نیویورک تایمز (۱۸ فوریه ۸۲) می خوانیم Thelonious Monk, Created Wry Jazz Melodies and New Harmonies
مانک کسی است که ملودی های کج و معوج (!) و هارومونی های جدید درست میکند.
در سال ۱۹۸۴ مجله Jazz Magazine راجع به اون مقاله ای مینویسد و از او به نام کسی یاد میکند که از زاویه دیگری به موسیقی نگاه میکند.
Monk در ایالت کارولینا بدنیا اومد و از بنیان گذاران سبک bebop بود. سبکی که در آن المان ریتم بطور محسوسی تحت تغییرات شدید هست، سبکی که در آن نتهای گام به دفعات و
سرعت تغییرات کروماتیک پیدا میکنند و بخصوص فاصله های پنجم که اغلب کاسته میشوند.
در bebop به وفور از آکوردهای ۱۱ و ۱۳ استفاده میشود. خصیصه اصلی که بسیاری از کارهای Monk می تواند مشاهده کرد استفاده بسیار زیاد این او گامهای whole-tone
است.
بعد از آشنایی با کارهای این نوازنده باید هفته ها به کارهای او گوش کرد تا بتوان کمی آنها را درک کرد. چرا که گوشهای ما اغلب با این از سبک و فاصله ها آشنایی ندارد.
Monk در سن ۱۰ سالگی شروع به نواختن پیانو کرد، در سن ۱۷ سالگی از دبیرستان اخراج شده همراه یک گروه مبلغ دینی شروع به مسافرت برای تبلیغ دین میکند. این مسافرت ها به
او کمک می کند که با تعدادی از بزرگان پیانو آشنا شود.
از ۲۲ سالگی همانند بسیاری از بزرگان Jazz در کلوبهای شبانه هارلم نوازندگی میکرد. کارهای اولیه او تحت تاثیر افرادی چون Teddy Wilson و Duke Ellington است و
بسادگی در اوایل فعالیت حرفه ایش میتوان حضور روح موسیقایی این افراد را در موسیقی او حس کرد.
عجیب و کم حرف بود و تقریبا” برای تمام اطرافیان غیر قابل شناخت. مانک در سالهای آخر عمر به مواد مخدر معتاد می شود و حتی چند بار به جرم حمل مواد دستگیر و زندانی می
شود.
۱ نظر