آرشه گذاری با ایشان بوده یا رهبر؟
منوچهری:
آرشه گذاری را آقای گوران با نظر شف های ارکستر انجام می دهند که بخشی با حضور ارکستر و بخشی بدون حضور آنها انجام می گیرد.
چند نفر از نوازندگان ارکستر شما با ارکسترهای دیگر مشترکند؟
همه نوازندگان ما!
پس کارهای دیگر را تعطیل کرده اند؟
بعضی از آنها مخصوصا نوازندگانی که در نونت ما می نوازند تا روز اجرا همه کارها را تعطیل کرده اند و با عشق به این کار می پردازند. حتی در بعضی از موارد شخصا به دانشگاه آنها مراجعه کردم و درخواست کردن این نوازنده چهار روز به دانشگاه نیاید.
در زمینه تبلیغات چه کرده اید؟ آیا سایت دارید؟
هنوز کار زیادی انجام نشده، باید سایت را تاسیس کنیم و اطلاع رسانی کنیم. ما حتی در برنامه داریم که به شهرستانها برویم و بعضی از نوازندگان خوب ارکستر در آنجا مستر کلاسهایی برگزار کنند.
چه در خواستی از هنرمندان موسیقی دارید؟
گوران: دوست دارم بیایند و بینند که این تشکل چطور کار می کنند و چه رپرتواری اجرا می کنند. این رپرتواری که ما اجرا می کنیم، شاید بیشتر از یک یا دو اجرای ضبط شده و سه یا چهار اجرای صحنه ای نداشته باشد و کلا قطعات در دسترسی نیستند، حالا ما آمدیم و با مشکلات بسیار زیاد این قطعات را به دست آوردیم و داریم اجرا می کنیم و می خواهم بیایند و بازخورد این اتفاق را به ما برگردانند.
شما با ارکستر های زیادی کار میکنید، چه تفاوتی می بینید بین این ارکستر در قیاس با دیگر ارکسترها؟
پدرام فریوسفی: ما هدفمان در ارکستر فیلارمونیک تهران این نیست که خودمان را به رخ بکشیم و مقایسه کنیم با دیگران…
ولی مقایسه می شوید!
پدرام فریوسفی: بله، اما این دیگر به ما ارتباطی ندارد، این با مخاطبان و منتقدان است. ما تنها می خواهیم یک کار خوب ارائه دهیم و کنسرت دهیم در خارج از کشور و بیشتر دوست داریم با ارکسترهای خارجی قیاس شویم تا داخلی.
پس هدف اصلی شما مقایسه شدن با ارکستر های خارجی است؟
گوران: یکی از اهداف ما این است. ما دوست داریم تفسیرهایی که داریم روی این قطعات و اعتقاد دارم در مقیاس بین المللی قابل توجه است که برآمده از آنالیز های ما روی این قطعات است، در خارج از این مرزها دیده و شنیده شود.
چندین سال پیش آقای علی رهبری ارکستری یک آلبوم منتشر کردند با ارکستری متشکل از نوازندگان ایرانی که می خواستند تواناییهای هنرمندان ایرانی را در دید کشورهای دیگر بگذارند، آیا شما هم همین برنامه را دارید برای ارکسترتان؟
دقیقا، ما هم چنین قصدی داریم و امیدواریم به موفقیت برسیم. ما نمیتوانیم پیاشاپیش بگوییم موفق خواهیم شد یا خیر ولی با اجرا شدن این آثار مخاطبان ما به ما می گویند که به چه میزان موفقیت داشته ایم.
ما تلاش می کنیم، وقت می گذاریم، انرژی می گذاریم و به قول آقای فریوسفی عشق می گذاریم و کارهایی که در ایران تا به حال اجرا نشده را با دید دیگری نگاه می کنیم و تفسیر خودمان را ارائه می دهیم.
من اعتقاد دارم بسیاری از نوازندگان این ارکستر می توانند در خاورمیانه و حتی در اروپا حرف برای گفتن داشته باشند و در فستیوالهای بین المللی شرکت کنند.
ما قطعه ای که از تاکمیتسو می زنیم در اروپا و آمریکا هم زیاد اجرا نشده، در حالی که جایزه های بسیاری گرفته و قطعه معتبری است.
این قطعه که رکوئیم نام دارد از نظر بافت ریتمیک بسیار مشکل است، از نظر بافت متریک بسیار مشکل است و از نظر بافت صدایی بسیار مشکل است، ترکیباتی دارد از حس های مختلف که بچه های ما در هر تمرین یکی یکی این حالات را دارند آنالیز می کنند و اجرا می کنند.
با سلام و تشکر از شما آقاى پور قناد عزیز
خواستم یه مسئله را یاداورى کنم من فکر میکنم راجع به ارشه گذارى قطعات سؤتفاهم شده ، به دلیل اینکه ارشه گذارى ارکستر فیلارمونیک وظیفه بنده میباشد نه کس دیگه اى البته نسبت به سرعت و ریتم و نوانس نوشته شده اهنگساز و بیان اثر و سلیقه رهبر ارکستر ، این مهم به انجام میرسد
بیان اثر
با تعریف کردن از خودمون مخالف هستم
باز هم کنسرت دادیم و فراموش شد
کنسرت در ایران مثل فردی میماند که میمیرد و به فراموشى سپرده میشود
واقعاً متأسفم
فکر میکنم برای جلوگیری از فراموشی، بهترین کار ثبت کردن است. به نظر من کنسرت ها باید به صورت تصویری یا حداقل صوتی ضبط شوند. با این کار طیف وسیع تری از مردم و هنرمندان و منتقدان کار را می بینند و میشنوند، و نقاط ضعف و قوت بهتر بررسی میشود و به روند پیشرفت کمک میکند. قطعاً دو یا سه شب کنسرت فراموش میشود، حتی برای کسانی که در کنسرت حضور داشتند. و این باعث تأسف است که از خیلی از کنسرت های خوب در ایران چیزی جز چند عکس باقی نمیماند.
نه اقای فریوسیفی لااقل برای کسانی مثل من که عاشق این ارکست هستند و برای رسیدن به این سطح عاشقانه تلاش می کنند این ارکست و اجراشون فراموش نشدنی و میدونم که امثال من زیاد هستند
از طریق ضبط قطعات به صورت تصویری و ارائه ان به مردم می شه این ماندگاری را بیشتر از پیش کرد
واقعا برای این ارکست ارزوی موفقیت می کنم
راستی برای من که ۸ ابان روز تولدم بود و همان روز امدم اجرای ارکست رو دیدم
برای من که ان شب جلوی تالار شما رو دیدم و لذت اجرای ارکست را از نزدیک حس کردم همیشه این روز رو به یاد داردم ۸ سال شد که ویلن میزنم
اگه مشکل مالی نداشتم و مشکلات دیگه ….هه..چی بگم..هر جا میریم میگن…پول…پول…پول…وگر نه که عاشق ویولن هستم.دیوانه وار تسلیم این سازم و چند ساله که در اختیارشم.ولی چه کنم که بالاخره یه راهنما لازم دارم.منم آرزو دارم که جزئی از افراد نابغه بشم.بگذریم……..