نوشته که پیش رو دارید گفتگویی است با محمدسعید شریفیان، آهنگساز و مدرس موسیقی کلاسیک، این گفتگو در برنامه نیستان در شبکه فرهنگ به بهانه انتشار پوئم سمفونیک ارمیا انجام شده است.
به تازگی اثری از شما به انتشار رسیده برای ارکستر سمفونیک و سازهای ملی و محلی ایران به نام «ارمیا» لطفا درباره این اثر صحبت کنید.
قبل از اینکه من به پاسخ درباره سئوالات شما درباره ارمیا بپردازم، دلم می خواست نکته ای را بگویم که حقیقتا شما آقای پورقناد در این که به جد در موسیقی های هنری جدی و به نوعی سالم و علمی تر کوشا هستید همه گونه و از طرف دیگر شجاعانه به تنهایی یکته تاز به معنای واقعی مقابله می کنید با موسیقی های شبه هنری و انواع آنها، بحث می کنید؛ این خیلی اهمیت دارد و من می خواهم از شما تشکر و قدردانی داشته باشم.
ممنون استاد از لطف شما، شرمنده می فرمایید، انجام وظیفه می کنیم… لطفا از ارمیا بگویید و اینکه ماجرای ساخت اش چه بود.
درباره ارمیا باید بگویم که چند سال پیش بود که از طرف آقای پیروز ارجمند که مدیر واحد موسیقی وزارت ارشاد بودند صحبتی شد که آقایی به نام کریمی هستند که عملا یک روحانی بودند و ایشان مدیر ارشاد آذربایجان غربی بودند که برای اجرای یک کار سمفونیک در تحقیق و تفحص بودند. برای من خیلی جالب بود وقتی من ایشان را ملاقات کردم و با ایشان آشنا شدم و دیدم که به جد به دنبال این هستند که یک آهنگسازی را بیابند که آثار سمفونیکی را بسازد با این شرط که دغدغه این منطقه را داشته باشد. برای من خیلی جالب بود که یک روحانی با این دقت و ظرافت به دنبال کاری بود که با صداقت و بهترین فرمی که می توان {در این زمینه آهنگسازی کرد} انجام بگیرد.
در لابه لای صحبت های ما چون ایشان هم تحقیقاتی کرده بودند، متوجه شدند که من در دهه هفتاد که بچه هایم هم کوچک بودند و ما ایران گردی های بسیار زیادی می کردیم در چند تابستان به دریاچه ارومیه رفته بودیم و من خاطرات خوبی از آن منطقه یعنی دریاچه ارومیه و باغ های نزدیک آن داشته ام و بسیار منطقه زیبایی است؛ ایشان هم بسیار خوشحال بودند از این {تعلق خاطر} و این کار شروع شد. البته کسانی که با من کار کرده اند در سیستم های دولتی می دانند که من در کارهایی که فقط دلبستگی و اعتقاد داشته ام تا به حال انجام داده ام و تا امروز خیلی از کارهایی که به من سفارش داده شده انجام نداده ام چون اعتقادی به آن نداشته ام و نکته دوم آزادی عملی است که لازم است در کار داشته باشم یعنی آنچه به نظرم درست می آید را انجام می دهم و خیلی دنبال این نیستم که واقعا سلیقه عام چگونه است و چه چیزهایی برای آنها مورد قبول است یا نیست…
۱ نظر