گفتگوی هارمونیک
حدود چهار سال پیش در سکوت رسانه ای قانون «اخذ ده درصد از درآمد حاصل از کنسرت ها» به تصویب رسیده بود که بعد از اطلاع رسانی، این قانون مورد اعتراض سازمان های صنفی و هنرمندان قرار گرفت. بعد از دو سال سایت خانه موسیقی اعلام کرد: «اخذ ده درصد از درآمد حاصل از کنسرت ها» موجب اعتراض و نگرانی شدید خانه موسیقی و همه هنرمندان و فعالان موسیقی شد. متعاقب اعتراض رسمی خانه، اکثریت قریب به اتفاق هنرمندان، ناشران و همه فعالان این حوزه در بیانیه ها و نامه نگاری های متعدد اعتراض خود را نسبت به این قانون اعلام کردند و مسئولان خانه موسیقی و نمایندگان اهالی موسیقی جلسات متعددی با مسئولان دولتی و مجلس شورای اسلامی برگزار کردند. خوشبختانه با پیگیری های مستمر و اقدامات انجام شده ،بالاخره این قانون بطور کلی برای همه انواع موسیقی از بودجه سال جاری حذف گردید.
حال صفحه «دیدبان موسیقی» باز موضوع این قانون را مطرح کرده و بیانیه ای منتشر کرده است که می خوانید:
قانون ۱۰٪، چه شد؟ (۱)
شاید کمتر کسی از جامعه موسیقی باشد که قانون موسوم به ده درصد را به خاطر نیاورد. قانونی که در ابتدای سال ۹۸ به گونه‌ای ناگهانی تصویب شد و وزارت فرهنگ را مکلف می‌کرد ۱۰ درصد از اجراهای صحنه‌ای کلانشهر‌های کشور را اخذ و به خزانه واریز کند تا برای زیرساخت‌های فرهنگی مناطق محروم هزینه شود.
آثار مخرب این قانون که به پیشنهاد و اصرار وزارت فرهنگ به‌صورت کلی و بدون هیچ کار کارشناسی تهیه شده بود آنچنان برای همه جامعه موسیقی روشن بود که تقریبا جز مسببین و تهیه‌کنندگان آن طرح کسی موافق آن نبود و حتا متولیان بخش‌های مختلف همان وزارتخانه نیز سعی کردند از زیر پذیرش مسئولیت آن شانه خالی کنند.
همزمان بیش از ۲۰۰۰ نفر از اهالی جامعه موسیقی در نامه‌ای شدیداللحن به وزیر ارشاد و نمایندگان مجلس اعتراض کردند. اعتراضی که هیچگاه از سوی مدیران و متولیان هنر و موسیقی کشور پاسخی نگرفت. ولی نهایتا پس از ضربه کاری‌ای که این قانون به موسیقی و بویژه انواع غیر تجاری آن وارد آورد، این مصوبه در سال ۱۳۹۹ حذف شد که با وجود شرایط ویژه همه‌گیری کرونا و تعطیلی اجراها نوشدارویی پس از مرگ سهراب بود.
دیدبان موسیقی ایران در ایتدای فعالیت خود در این مورد پرسش‌هایی را مطرح کرد که آن نیز از سوی مراجع ذیربط بی‌پاسخ ماند و جا دارد با طرح مجدد آن‌ها به ضرورت پاسخگویی و شفاف‌سازی افراد و نهادهای مسئول تاکید کنیم:
۱- اگر این قانون، بنا بر نظر متولیانش مفید بوده، به نحوی که برای تصویب آن فشار و هزینه فراوانی به مجلس و جامعه هنری تحمیل شد، چرا از ردیف بودجه حذف شد؟ و اگر طبق نظر جامعه موسیقی، قانونی مخرب بود، چرا هیچ‌گونه بازخواستی از طراحان و مدافعان آن به عمل نیامده؟
۲- چرا تا کنون هیچ‌گونه گزارشی از میزان درآمد حاصله منتشر نشده است؟ چه میزان از این درآمد، که منطقاً متعلق به جامعه موسیقی است، مجدداْ از خزانه به وزارت فرهنگ برگردانده و در کدام منطقه محروم و پروژه فرهنگی هزینه شده است؟
۳- آیا وزارت فرهنگ خود به قانونی که پیشنهاد داده پایبند بوده و سهم ده درصدی خود را مثلا از اجراهای جشنواره فجر سال ۹۸ به خزانه واریز کرده و یا بنا بر شنیده‌ها خود را از اجرای قانون مستثنی دانسته؟
«دیده‌بان موسیقی»
۱ نظر