کاپریچیو اسپانیول و غنای موسیقی اسپانیا
سه شنبه ۱۶ تیر ۱۳۸۳
Nikolai Andreyevich Rimsky Korsakov , 1844 - 1908
نیکلای ریمسکی کورساکوف (N.R. Korsakov) آهنگساز بزرگ روس فقط سه روز از عمر خود را بعنوان یک افسر نیروی دریایی در بندری بنام کادیز در اسپانیا گذراند و سالها بعد وقتی کاپریچیو اسپانیول (Capriccio Espanola) را تصنیف کرد نشان داد که سفر سه روزه او به اسپانیا خیلی بیشتر از یک سفر ساده نظامی در او تاثیر گذاشته است. فرهنگ و موسیقی محلی اسپانیا برای بسیاری از آهنگسازان بعنوان یک منبع عظیم موسیقایی از دیرباز مورد استفاده قرارگرفته است. در این میان می توان به آثاری چون راپسودی های اسپانیایی از فرانتس لیست (F.Listz)، کارمن از بیزه (G.Bizet)، سمفونی اسپانیول از لالو (E.Lalo) و … اشاره کرد.
Capriccio Espanola
با وجود این غنای هنری در اسپانیا بسیاری از منتقدان موسیقی معتقدند که قطعات ساخته شده توسط موسیقیدانان خارجی که از تم های موسیقی اسپانیایی در آنها استفاده شده بمراتب زیبا تر
قطعات ساخته شده توسط موسیقیدانان بومی اسپانیایی هستند.
از جمله این افراد می توان به “Carl Van Vechten” اشاره نمود که در سال ۱۹۱۶ طی تحقیقی به صورت قطعی اظهار نظر کرد که :
“چنین به نظر میرسد بهترین موسیقی اسپانیایی توسط اسپانیایی ها نوشته نشده است.”
یا منتقدی دیگر بنام “Martin Bookspan” آورده که:
“ریمسکی کورساکف (R.Korsakov)، موریس راول (M. Ravel) و ژرژ بیزه را نمی توان در زمره موسیقیدانان اسپانیایی انگاشت اما در عین حال این نکته جالب توجه است که
بهترین موسیقی سبک اسپانیولی در ادبیات سمفونیک توسط همین آهنگ سازان از هر حیث غیر اسپانیایی و هنرمندان نظیر آنها تصنیف شده است.”
یقینآ این تفسیرها در محدوده زمانی خاصی صورت گرفته و مشخصآ بطور قطع نمی توان گفت که آهنگ سازان اسپانیایی توانایی های لازم برای خلق آثار جاودانه را ندارند. چرا که در
غیر اینصورت اسپانیا دارای منابع ریتمیک و ملودیک در موسیقی نبود.
موسیقی به سبک اسپانیایی ، گردآوری و ترجمه محسن عنقایی
این زرنگ‌بازی است که من بگویم به‌خاطر تسکین مردم‌ام کنسرت می‌دهم. تسکینِ ۷۵۰ نفر فقط؟ تکلیف دست‌کم ۵۰ ملیون نفر آدم چیست؟ پس این حرف بدترین دروغ است. سوماً، باز حتی اگر حق با شما باشد و بهبودِ حالِ همان هفتصد نفر را هم غنیمتی بدانیم، چرا باید بلیط بفروشم؟ قطعاً در این شرایط بهتر است کنسرت را رایگان کنم که لااقل کمترین خیری رسانده باشم. و درنهایت اینکه، بماند که در جای دیگر می‌شود مفصل‌تر در این مورد سخن گفت که اصلاً رسالت «موسیقی جدی» تسکین نیست، بلکه تربیت است.
هنر برای هنرمند اعتراض است. او این اعتراض را نثار هرچیزی می‌کند که مانع رشد است و سلامت. تراژدی یونانی با سرنوشت انسان دست‌وپنجه نرم می‌کند، موسیقی بتهوون بر روزمرگی می‌تازد، شعر حافظ از تزویر و ریا می‌نالد، و نقاشی‌های کاراواجو تا اعماق درون شخصیت‌هایش را به‌مبارزه می‌کشد.
