بریدج (پل) معمولا” به قسمتی از موسیقی گفته می شود که
برای ایجاد کنتراست در قطعه قرار داده می شود. بسیاری از موسیقیدانان بجای اصطلاح
بریدج از عباراتی مانند کانال، قسمت B و یا حتی قسمت میانی استفاده میکنند.
یک
بریدج کلاسیک معمولا” – و نه لزوما” – از ۸ میزان تشکیل می شود و در فرمهایی مانند
AABA یا ABAC و… استفاده می شود، همچنین در برخی موارد بریدج ممکن است دوبار
بکار برده شود مانند فرم ABAB. (در اینجا منظور از B قسمت بریدج از موسیقی است)
علت آنکه به این قسمت از موسیقی بریدج گفته می شود آن است که
این بخش از موسیقی هم از لحاظ ملودی و هم از لحاظ هارمونی و توالی آکوردها تضاد
زیادی با قسمت اول موسیقی – یا سایر قسمت ها در فرمهایی مانند ABAC – دارد. با وجود
این برخی آهنگسازان از گونه ای بریدج استفاده می کنند که تا حدی ملودی قسمت A را
حفظ می کند.
حتی برخی آهنگسازان (کلاسیک و غیر کلاسیک) برای قسمت
بریدج، عینا” ملودی قسمت A را با یک مدولاسیون تکرار می کنند و تنها به احساس تضادی
که تغییر ناگهانی هارمونی القا می کند، اکتفا می کنند.
(به تفاوت بارز در
ملودی و هارمونی قسمت بریدج در Fur Elise بتهوون نسبت به قسمت A قطعه توجه کنید)
نکته مهم آنکه یک قطعه
موسیقی به دلیل طولانی بودن یا سلیقه آهنگساز ممکن است بیش از یک بریدج داشته باشد
که طبیعتا” در این حالت تمام آنها را با B نمایش نخواهند داد. بنابراین به این نکته
باید توجه کرد که قسمت B لزوما” نشانگر یک بریدج نیست، هرچند اغلب بریدج ها در
کارهای معمولی با قسمت B نشان داده می شود.
اگر قطعه “Fur Elise” بتهوون را
بصورت کامل گوش کنید، بسادگی متوجه تضاد میان دو قسمت موسیقی خواهید شد. ضمن اینکه
باید اشاره کنیم که بتهوون در این قطعه به دلیل حضور طولانی تم اصلی از یک بریدج
دیگر در آن استفاده کرده است. دقت کنید که در بریدج دوم چگونه با یک سری آرپژهای
زیبا بریدج به تم اصلی متصل می گردد.
در
واقع می توان فرم این قطعه را بصورت ABAB’A تعریف کرد.
در انتها باید اشاره
کنیم که فرم های معمول موسیقی پاپ اغلب حالت AABA را دارند و از یک بریدج در آنها
استفاده می شود.
۱ نظر