گفتم بگو، سکوت کرد و رفت و من هنوز گوش می کنم

اولین سالگرد زنده یاد احمد آقالو که از هنرمندان تئاتر و سینما بود، در «خانه هنرمندان ایران» در تاریخ ۳/۹/۱۳۸۸ برگزارشد. به یقین ا نسان هایی همچون احمد آقالو، برگ زرینی در تاریـــخ هنر ایران محسوب می گردند. جان شیــفته او در کفایت جاودانگی اش بر تـــارک تاریخ فرهـنگ وهنر ما، در خاطره مشترک جمعی مان جاودان می درخشد ، هرچند سوخت اما ساخت تا خاکستر بغض اش در عبور از خاطره ها، رو به افق های معنایی پرکشــد اما سبکبار همچون ذات فردی اش برخلاف روال مالوف و معـمول به سوی اعتلای ارزش های پاک انسانی گام نهاد و درسایه سار حافـظه تاریخ، در وسعت دستاوردهای بشری دل به دریا زد و رفت.

بسیاری از خیل فرهنگ و هنر این سرزمین آمدند تا وجود هنرمندی چون او را ارج نهند، حمـید سمندریان، همـا روستا، رضا بابک، داود رشـــیدی، رضا کیانیان، حبیب رضایی، میکائیـل شهرستانی، جلال اجلالی، آتش تقی پور، مریم معتـرف، شکرخدا گودرزی، محسن شاه ابراهیمی، مهیـــن نثری، گلاب آدینه، پیام دهکردی، علی میلانی، امیر یار احمدی، ژاله عــلو، حمید حمزه، علی زرینی، صــدیق تعریف و بسیاری دیگر از عزیزانی که بـه شکلی تاریخمند و ماندگار وجه نیــکویی از این بزرگداشت را محفل آرای مجلس انس شدند تا صمیمی ترین طریـق باهم بودن را بر تابند.

یکی از سخنرانان این مراسم رضا بابک بود که در سال ۵۲ با ساخت نخستین تله تئاتر های کودک با حضور احمد آقالو، تداعی خاطره هایی را با او اعلام نمود که تامل بر انگیز بود.

رضا کیانیان با اشاره به خصوصیات اخلاقی آقالو گفت: «خنده های او را هیچکس نمی تواند فراموش کند» و به عکس او که در صحنه سالن بود اشاره می کند ” او در این عکس به ما نگاه نمی کند، یک قدم آن سو تر را نگاه میکند، یک قدم آن سو تر مرگ است؛ از همان زمان که او را میشناختم به مرگ میخندید” و در ادامه گفت: «حتماً آنجا حال احمد خوب است و حتما مست است از همان شرابی که می گویند بی سر درد و بی خماری است، احمد در بهشت است و ما چرا باید گریه کنیم؟»

دیگر سخنران میکائیل شهرستانی بود که گفت: «آقالو مرگ را بخشی از زندگی و هستی می دید او عادت نداشت که عادت کند و به بسیاری از تلخی ها و ناکامی ها دهن کجی میکرد و هرگز خود را با آن سازگار نمی کرد، او خودش هم اگر بود این مراسم را جدی نمی گرفت.»

در ادامه مراسم علی عزتی که سرپرست ارکستر و گروه کر ری را بود طی سخنرانی کوتاهی به یاد احمد آقالو گفت: «ما آمدیم تا به سهم خود و نقش خویش در مرتبت زلال حضورش، در عبور از افق های معنائیش، در حقیقت جاری اش، مشق عشق کشیم تا در فهم پیامش، درک کلامش، نغمه های ارغنونی پرواز شود.»

پس از سخنرانی علی عزتی اعضای گروه کر تصنیفی بنام «درد عشق و انتظار» که آهنگسازی آن توسط همایون خرم و شعر توسط کریم فکور انجام شده به درخواست خانواده محترم آقالو، بدلیل تعلق خاطری که زنده یاد، از این قطعه داشتند به اجرا گذاشته شد و اجرای قطعه ای دیگر به نام «نِماشون» جلوه هایی دیگر از این پاسداشت را رقم زدند.

شــعر ارغوان هوشنگ ابـتهاج این فرزانه جامــعه ادبی ایران که مایه فخر و مباهات ماست و مورد توجه احمد آقالو بود، توسط آشا محرابی کارگردان مراسم دکلمه شد که با همراهی نوازندگان بهرنگ بقایی و سینا بیرجندی به اجرا درآمد. آقای جوشقانی مجری این مراسم خــرقه عشـق به دوش انداخت تا در گرمای مهر و شور هستی سهمی شایسته در پویایی این بزرگداشت به نمایش در آید.

از طرف دیگر جا دارد که از آقای جـوزانی مدیریت خانه هنرمندان که به شکلی تماماً انسانی، تنفس فراخ و گسترده ای را تدارک دیدند تا به عـهد امانت وفا شود، سپاسگزاری نمائیم. مگر نه این است که در گذشتن از این رود رنگین کمانی باید بود.
این بزرگداشت ها شایسته تقـدیر اند که باید از سوی مراکز فرهنگی و هنری مورد تشویق و حمایت قرار گیرد تا نقطه عطفی به جهت تعالی بخشیدن جایگاه واقعی ارزش های وجودی این نسل باشد.

… و در آخر به تمام همراهان همدل که محرم خـلوت های دلتنگی اند درود می فرستیم، تا با همـت آنان و عشق، انسان از نو شکوفه دهد.

امید که این جاده، پردوام و چراغش افروخته باد

تا سپیده دم مهرورزی بدرود