گفتگوی هارمونیک
موسیقیدان کوچولو مجموعۀ دو جلدی شامل پنج دفتر مبتنی بر برخی اصول و مبانی موسیقی است. در دفتر اول جادوی فواصل و بداههنوازیهای ریتمیک، در دفتر دوم مد، تُنالیته و ملودی، در دفتر سوم هارمونی و آکُمپانیمان، در دفتر چهارم اُستیناتو، بداههنوازی در ژانرهای مختلف و در دفتر پنجم سکانس طلایی و ترانه آموزش داده میشود.
در سه دفتر اول مراحل ضروری و مقدماتی درک مبانی تئوریک و عملی موسیقی تدوین شده است. دفتر چهارم برای کلاسهای بالاتر و شامل بداهه نوازی متریالهای پیچیدهتر اُستیناتو، ژانرهای رقص و نمونههای داستانی است. دفتر پنجم زمینههای آشنایی هنرجو با سکانس طلایی و مُدولاسیون را فراهم میسازد و ترانه ساختن را به او میآموزد.
در«سخن مولفان» آمده است:
«بداههنوازی مادۀ درسی نادری است که در آن نظر و عمل با موفقیت با یکدیگر تلفیق میشوند. شاگرد صرفاً معلومات کسب نمیکند، بلکه یاد میگیرد فعالانه از آنها استفاده کند. در نتیجه مفاهیم نظری پیچیده به صورتی آشنا و قابل فهم درمیآیند.
ما معتقدیم آموزش بداههنوازی برای هر کودکی که مشغول یادگیری موسیقی است لازم است. این کار ذهن کودکان را بسیار رشد میدهد و به آنها این امکان را میدهد که احساس شادمانی عظیم کار خلاق را تجربه کنند، کمک میکند خود را تا اندازهای آهنگسازی احساس کنند، شعور آنها را رشد میدهد و اعتماد به نفسشان را بالا میبرد.
علاوه بر این، تجربه نشان میدهد که درسهای بداههنوازی انگیزۀ شاگرد را براییادگیری درسهای پیانو بیشتر و به شاگرد کمک میکند که پشت ساز احساس آزادی بیشتری داشته باشد، همچنین زمینۀ ارتباط فکورانهتر با آثار دیگر آهنگسازان را فراهم میآورد.
هدف نهایی ما برانگیختن علاقه به موسیقی پردازی، پرورش عشق به کار خلاق، ارائه معلومات و مهارتهای ضروری است.»
در پایان هر دفتر«توصیههای آموزشی» مبسوطی در مورد روش کار با شاگرد ارائه شده است. به طور مثال در توصیههای آموزشی در پایان دفتر اول در بخش«اولین تجارب خلاق کودک» میخوانیم:
«اولین قدمها در کار خلاق بسیار مهم است. موفقیتهای بعدی و علاقهمندی کودک به این موضوع بستگی دارد. هدایت آموزش اولیه وظیفهای خطیر و همانقدر مسئولانه است (اگر نگوییم مسئولانه تر است) که تدریس در درجات استادی.کار معلمی که با مبتدیها سر و کار دارد سختتر از پدر موتسارت است؛ زیراموتسارت خودش به طرف پیانو میرفت، آنچه را که میخواست خودش با خوشحالی جست و جو و با خوشحالی پیدا میکرد. اما ما در ابتدا باید شاگردمان را برای اینگونه فعالیت و اینگونه خوشحالی فعال کنیم.
در اولین درسها تلاش میکنیم با اجرای تکههایی از آثار نمونه و درخشان توجه کودک را به روشهای تجسمی موسیقی (امکانات موسیقیبرای منعکس کردن آواز پرندگان، سر و صدای باران، رعد و برق، زنگ ناقوس، صدای حیوانات مختلف و … با اصوات) جلب کنیم؛ آثاری همچون خرس اثر گالینین، رعد، شب در جنگل اثر گدیکه، آواز چکاوک اثر چایکوفسکی، باران اثر کورنفسکا و غیره. همان اولین صدایی که با نواختن کودک از پیانو خارج میشود باید او را جذب و متحیر کند معلم میتواند بگوید که صدای پیانو سحرآمیز است؛ پیانو میتواند «آواز بخواند»، «گریه کند»، «غرغر کند» «بدرخشد»، «زنگ بزند» و غیره.»
۱ نظر