پاسخ دوم به نقد حافظ ناظری و شهرام ناظری

چند وقتی است که سلسله بحث و جدلهای مربوط به آقای ناظری را خوانده ام. نظراتی دارم که در زیر می خوانید:

اول- آقای پورقناد؛ در مورد لباس حق با شماست. مثلا آقای تهرانی جایی گفته بودند که اگر یک آدم عامی جورابش هم پاره باشه عیب نداره اما اگه یه خال به یقه هنرمندان باشه میگن بفرما اینم از هنرمندا!!. (نقل به مضمون از آقای پایور) اما شما این قضیه رو پیگیر نباشید. هروقت این دو عزیز موسیقیشون تکلیفش مشخص شد اون موقع!! (قصد توهین ندارم، منظورم اینه که شاید این دوره گذار باشه و بعد این پدر و پسر به یه نقطه خوبی برسند، البته امیدوارم)

دوم- آقای پایور تو یه مصاحبه تو سال ۷۷ (که فرهنگ و آهنگ هم این اواخر چاپش کرد) گفته بودن ما انقدر که به شنونده خوب احتیاج داریم به موزیسن احتیاج نداریم. و اونجا توضیح می دن که باید ما اول شنونده های خوبی برای کارهامون تربیت کنیم تا اگه کسی خزعبلات بافت قبولش نکنن تا موسیقیدان بره کار کنه و سطحش رو ببره بالا. کسی که گوشش فالشی های حیرت آور آقای ناظری رو نفهمه مسلما نمیشه براش تحلیل آواز کرد!!

سوم- نوازنده ها و موسیقیدانهای بزرگ هم اشتباه داشتن. صدای بنان و … هم گرفته ، شهناز و پایور و … هم از ضرب انداختن. اما اولا جوری قضیه رو جمع کردن که شنونده عامی متوجه نشده و فقط موسیقدانها فهمیدن ، دوما اگه درصد آماری بگیریم به یه عدد کوچیکی برای این ایرادات می رسیم.

چهار و پنج و … هم باشه برای بعد!!!

سجاد عزیز سلام

من همیشه نقد های شما را خوانده و در اکثر موارد با آن موافق بوده ام. ولی این موضوع که خیلی از جوانها با شنیدن کارهایی مثل رومی که شاید هم از قوی ترین و بهترین ارهای ایجاد شده ممکن نبودند به موسیقی ایرانی علاقه مند شده اند.

انسان گرامی جناب اقای پورقناد
واقعا انتظار متنی بسیار متفاوت از شما را داشتم.
به هر حال برای خودم متاسفم که منتظر این مطلب شما بودم. و همچنین برای شما که خود را همسنگ فردی مثل “موسوی” قرار داده اید که از تن ایشان مشخص بود هیچ از موسیقی نمی دانند. بنده به بسیاری بخشهای همین نوشته شما نیز ایراد دارم و فارغ از مساله طریقه لباس پوشیدن که کاملا شخصی است، و مرغ شما “یک پا دارد”، مواردی هست که کلا شما به عقیده من “با اینکه خود متوجه هستید که” حرفتان اشتباه است به دلایلی خاص بیان می کنید. بنده تصمیم گرفتم با توجه به این دیگر در مباحثات شما شرکت نکنم. مثال
“””عجیب، اینهمه اطلاعات ضد و نقیض از کسی که خواننده این برنامه است! معلوم نیست بالاخره پروژه مولوی تمام شده یا ادامه دارد! پروژه فردوسی که شروع نشده چطور به عنوان پایان نامه داده شده، بالاخره قسمتهایی از آن ارائه شده یا خیر؟! یک نکته جالب و در عین حال بسیار عجیب تاریخ دو مصاحبه است که گویا هر دو مربوط به یک روز است! حال چطور آقای موسوی از بنده انتظار دارند اطلاعاتم از آقای ناظری بیشتر باشد “من چه دانم!” “”

واقعا شما فکر نمی کنید که پایان نامه حافظ ربطی به پروژه کنسرت شاهنامه خوانی حافظ ندارد!! واقعا شما نمی دانید یا دارید خلط مبحث می کنید و به این وسیله می فرمایید که ناظری ضد و نقیض گفته است؟؟؟؟ شهرام ناظری از همان ابتدای پروژه شاهنامه بارها گفت که کنسرتهای اولیه داستان کاوه آهنگر خواهد بود!!!! آیا واقعا شما نی دانستید هنگامی که ین مقاله را می نوشتید. و شهرام ناظری تنها اینجا اسمی از پایان نامه پسرش اورده. آیا گفته که پروژه ای که اجرا خواهیم کرد همان پایان نامه حافظ است؟؟

بنده در ابتدا (مطلب اولیه شما) فکر می کردم که شما غرض دارید و برایتان نوشتم (در مورد آن شخصی که درباره عکسش با حافظ کامنت نوشته بودم). بعد که جواب دادید نظرم برگشت و به خودم گفتم که ای بابا، این شخص انسانی است کمال گرا و حساس. با این طرز برخورد شما حاضرم سوگند بخورم که چیزی بین شما و این افراد وجود دارد که ما نمی دانیم.
همه ی خوانندگان کنونی این مشکلاتی را که شما می فرمایید دارند و حتی اشتباهاتی که در بیان شعر بوده که حتی معنی را عوض کرده، آنهم نه یکبار و دوبار. جدای از فالش خواندن که اشتباه صحنه ای است و ربطی به درک شخص از شعر و موسیقی ندارد.
شما ناظری را در مقایسه به چه کسی “خوانده متوسط ” نام می نهید؟؟؟
هر کسی که بالاتر از متوسط است بگویید تا حقیر فالش خواندن با “معیار شما” را حداقل ۱۰ مورد برای شما ساعت و دقیقه فیلم بزنم.
چند اثر منتشر شده از شجریان بیاورم که بیان شعر کاملا اشتباه است (فقط چند مورد مثال می زنم، لفظ “”آآی” در زمستان است که می توانید با خواندن حتی خود شاعر که صوتی اش موجود است مقایسه کنید، طرز بیان “هست هنوز″” در قاصدک که ابدا معنی سوالی شعر را نمی رساند و به صورت استیتمنت بیان شده) . بقیه خوانندگان که پیشکش.

می گویید آثار ناظری با دهه ی شصت قابل قیاس نیست و بسیار ضعیفتر است. حال که باشد، از آثار کدام خوانده ضعیفتر است؟؟
ناظری در مقایسه با کدام خواننده ای که برد عام دارد و نوار می دهد، خواننده ای “متوسط است”؟
و مطلبی در مورد فرزندسالاری شجریان و ناظری نوشته بودم که به نظرم می رسید مطلبی که شما خواهید نوشت ارزش فنی داشته باشد و متاسفانه منتهایش توضیخ کلمه سمفونی است !!
بهتر می دانم که در جای دیگری که واقعا بدانم منصفانه بحث ها ارایه می شئند بفرستم.
هم برای خودم متاسفم و هم برای شما

۱ ) در مورد آقای موسوی مساله بی احترامی نیست و از نوشته های ایشان مشخص است که از موسیقی نمی دانند و این یک فکت است و نوشته های ایشان را به هر موزیسینی بدهید همین مساله را گوشزد می کند. در مورد ارزش علمی نوشته های ایشان بحث شد. چطور شما همه چیز از “شک در داشتن” مدرک و …… آنهم بدون داشتن سند معتبر صحبت می کنید و شهرت طلبی و سو استفاده از جامعه و هیچ کدام توهینی به ناظری نیست؟ ایشان را به پرت و پلا گویی و تناقض متهم می کنید با شامورتی بازی (ببخشید کلمه بهتر به ذهنم نیامد منظور بدی ندارم) و عدم ارایه بخشی از اطلاعات.
۲) بنده چون یقین دارم شما خود می دانید که این که پروژه کنسرت اصلا ربطی به پایان نامه حافظ ندارد و در همه ی مصاحبه های ناظری از کنسرت ۲ سال پیش که شاهنامه خواند و گزارش کنسرت، دقیقا آمده است که اشعار از داستان ضحاک و کاوه آهنگر بوده، دلیلی برای ادامه آوردن مدرک نمی بینم و اظهر من الشمس است. فقط من نمی فهمم چرا شما در نوشته های خود سعی دارید همیشه حقایق را نیمه کاره توضیح دهید تا بتوانید به نتیجه گیری خاصی برسید. البته ممکن است اطلاع نداشته باشید که خود عذر بدتر از گناه است برای کسی که مقاله ای به عنوان “کارنمه ی ناظری” نوشته است. دوستان خواهش می کنم فقط شاهنامه و کنسرت و ناظری را در گوگل سرچ کنند و ببینند که بعد از هر کنسرت تا آنجا که می دانم ۲ تا در فرانسه، در مراکش و اسپانیا هر کدام یک کنسرت و کنسرتهای امریکای سال گذشته، همگی نوشته شده است که داستان کاوه و ضحاک بوده است. همین و بس. در مورد کارهای حافظ ناظری هم بگویم که کارهای ایشان اصلا در ژانر کارهای پدر نیست و بعید می دانم که کارهای حافظ را پدرش بخواند. کارهایی هم که تا کنون با هم خوانده اند بیشتر کارهای خود پدر است که نهایتا حافظ تنظیم کرده است. بنده هم به شهرام ناظری انتقاد دارم که کردیت بیش از حد به حافظ می دهد.
۳) بنده اینقدر از این مطلب شما ناامید شدم که حتی آنرا کامل نخواندم و نمی توانم بخوانم. اشاره من به مطالب قبلی شما است که از این واژه استفاده کرده اید. و کلا در مورد مطالب شما نوشته ام نه این مطلب خاص که امروز آپلود کرده اید.
۴) به نظر من شما خیلی از کنسرتهای اخیر را از نزدیک ندیده اید. باز هم می گویم که اصلا این اشتباهات را فالش خواندن نمی نامم (به غیر از آن کنسرتی که بر هم زنم را می خوانند). وقتی همه تاکید می کنم همه این مشکلات را دارند، مساله مربوط به شهرام ناظری تنها نیست. جدای از این مورد با این نکته شما موافقم که استایل خواندن و نفس گیری ناظری فشار بیش از حد بر روی حنجره ایشان می آورد. چند سال پیش مطلبی از آقای سریر (اگر اشتیاه نکنم) یا یکی دیگر از بزرکان موزیک ایران خواندم که در مورد نحوه ی نفس گیری و خواندن ناظری دو صفحه ای نوشته بودند و آنجا هم نوشته بود که این روش ایشان فشار زیادی به حنجره می آورد. البته ایشان از این روش نفس گیری و بازدم به عنوان موردی بد اشاره نکرده بودند و فقط به مکانیزم اشاره کرده بودند و جدید بودن ان. سعی می کنم اگر این مطلب را پیدا کرده و یا روی هارد سیو کرده باشم کامنت بگذارم.
۵) بنده تخصصم شعر و ادبیات است و نه تنها شعر کلاسیک ایران بلکه از اذبیات انگلیسی نیز اطلاعاتی در حد خودم دارم. باور کنید حتی به نوارهای شخص منفور خودم یعنی افتخاری نیز تا چند سال پیش تماما گوش داده ام هر چند شاید یکبار و آنهم به دلیل کنجکاوی بر روی تلفیق شعر و موسیقی بوده است. اما در مورد خواننده های صاحب کلاس و فهیم موسیقی ایران یعنی ناظری و شجریان بسیار بسیار دقیق بوده ام. چون روزی نیست که آواز ایشان را گوش نکنم.
بر خلاف شما باید بگویم که شما نمی توانید از شهرام ناظری اشتباه در بیان شعر که مفهموم را عوض کند بگیرید حال آنکه در کار شجریان (اصلا قیاس نمی کنم فقطبه این دلیل که شما شجریان را رفرنس قرار داده اید و به نظر من بهتر از شجریان و ناظری و .. هست اما نمی خوانند) این مورد پیدا می شود. در مورد آقای شجریان هم ایشان حتی مشکل انتخاب روایت معتبر شعر را نیز دارند. اگر در مورد نسبت صحبت می کنید بیاید و چند مثال از اشتباهات “درک مفهوم شعر” از ناظری بیاورید. تعداد ناظری را پیدا کنید و به من بگویید که فلان کس (از معاصرین) کمتر اشتباه دارد. بنده هم به شما ثابت خواهم کرد که اشتباهات هر کسی که بگویید از ناظری بیشتر است. البته یک مورد هست که اشتباه نیست و شهرام ناظری با دقت ۲ روایت از یک شعر را همزمان بیان می کند، که اگر به آن مورد اشاره کردید می توانم نشان بدهم که ایشان چگونه با خلاقیت ۲ مورد را در یک اجرا بیان نموده اند.
به نظر خودم درک شعر ناظری از بقیه بالاتر است، این را به دلیل تاکید های بجای ایشان بر کلمه های آوازی مخصوصا آثار سابق ایشان می گویم. بنده ۴ صفحه در مورد دلایلی که از نظر دستوری و سمانتیکی واژه “بمگذار” باید در شعر “یار مرا” آلبوم آتشی در نیشتان تاکید را داشته باشد نوشته ام که امیدوارم روزی در جایی منتشر کنم. واقعا یکی از شاهکارهای ناظری که تنظیم آواز کار خودش بوده و شما نمی توانید بگویید فکر ناظری نیوده، انتخاب این کلمه است و باور کنید بعضی موارد آن فقط در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری ادبیات ارایه می شود. بنده یقین دارم هیچ کس غیر از ناظری تاکید را روی این واژه نمی گذاشت چونکه از انتخاب کلمه های تاکید سایر خواننده ها “دقیقن” آگاهم و روی این مساله تحقیق کرده ام (کنجکاوی نه کار آکادمیک) و “یقین به قطع” دارم ناظری در بین خوانده ها شعر را بهتر از همه می فهمد و شاید این به سبب است که ایشان شاگرد مستقیم خراباتی و کدکنی و اخوان ثالث بوده است. این بوده که ایشان از زمان کودکی مثنوی می خوانده، زمانی که افراد دیگر به موضوعات و متون مختلف دیگر مشغول بوده اند. البته این مورد را باید اقرار کنم که در آثار اخیر ناظری توجه به کلام کمرنگتر از گذشته شده است یعنی قابل قیاس نیست.
اما باز جالب است که شما همیشه همه عوامل را در یک اثر سهیم می دانید و مثلا وقتی من در مطلب قبلی می نویسم که شهرام ناظری روی آلبوم نوشت “به یاد ۸۰۰مین سال تولد مولانا”، شما مخالفت می کنید و می نویسید کار همه ی اعضای گروه بوده است! حال آنکه بر روی دو اثر که فقظ ناظری در هر دو مشترک بوده نوشته شده! و همچنین من مصاحبه ای از ایشان دارم که دقیقا می گویند که با نظر شخص ناظری بر روی دو نوار چنین چیزی نوشته شده است. متاسفانه فرصت اجازه نمی دهد که من همه این مسایل را بنویسم و بخواهم مصاحبه را برای شما بفرستم (البته من چند گیگابایتی مصاحبه از اهالی موسیقی صوتی و تصویری ر اختیار دارم که شاید روزی برای یک مجله اینترنتی منصف فرستادم). حال هر کدام از اینها که من به آن اشاره کردم را بخواهید من می توانم صوتی کنم و برایتان بفرستم.
می گفتم، شما اعضا همه را در همه چیز سهیم می دانید و به شخص دیگر که می رسد می گویید که اشتباه از مشکاتیان بوده است و شجریان نقشی ندارد!!! به نظر خودتان حرفتان منتطقی است!!؟؟؟ خواننده نباید شعر را بفهمد و به آهنگساز بگوید که فلان نکته اشتباه است و من نمی خوانم یا تغییرش بده! لابد نمی دانسته! در مورد “آآی” زمستان است هم حتما مشکل از علیزاده بوده نه شجریان.
با توجه به این نظر شما هم شما اصلا نباید به ناظری برای ارایه آثار ضعیفتر از دهه ی ۶۰ اعتراض کنید، مشکلهل همه از آهنگسازها بوده است. در حیرانی هم که شما اعتراض دارید، آهنگساز باید مشخص می کرد که خواننده چطور بخواند، همینطور در سایر موارد! دیگر تقصیر ناظری چیست؟؟؟؟ (من به این مساله اعتقاد ندارم، فقط دوگننگی های واضح استدلال شما را مثال می زنم).
۶) من چندین بار به شما اعتراض کردم که اصلا در نتیجه گیری و دلیل اوردن کانسیستنت نیستید. بنده هم قبول دارم که آقای شجریان مفهوم شعر را خوب بیان می کنند، هیچ شکی نیست. مساله اشتباه است که برای همه پیش می آید، حتی برای کسانی که دکترا در ادبیات فاذسی دارند اما بزرگی و کوچکی اشتباه آنها با خواننده ها و موزیسین ها تفاوت دارد. (شما به این مورد هم اشاره کنید که بسیاری از اساتید ادبیات ایران برای تلفظ قابل فهم و شفاف کلمات و شعر همیشه ناظری را مثال می اورد ، شما چرا در نوشته ای خود به این مورد اشاره نمی کنید؟ )
اما وقتی من نقل قول می کنم از فلان کس که ناظری فلان طور است، شما میگویید که شخص اظهار کننده، هر کس باشد با هر مقامی، بی سوادی خود را روشن کرده و خودش را زیر سوال برده است. اگر بخواهم مثل خوتان جواب بدهم (که می دانم روش غیر منطقی است) باید بگو.یم که من در بالا فقط ۲ مورد را بیان کرده ام، بیشتر هم هست، آقای کدکنی خودشان را با این مطلب زیر سوال برده اند و یا این آثار شجریان را نشنیده اند.
وقتی می گویم آقای فیروزی فلان حرف را زده اند طرز خاصی جواب می دهید و وقتی من با خون جگر و باور کنید مشغله بسیار زیادی که دارم مطلبی پیدا می کنم که ایشان مشابه آن حرف رازدهاند که “کار خیلی تنظیم بود” با مغلطه می گویید که این جمله مثل این است که ایشان بگوید “کار خیلی آهنگسازی بود”. واقعا شما این مفهوم را برداشت کردید؟؟؟ یا خوتان دلتان می خواهد همه چیز را آنطور که می خواهید ببینید؟؟ آیا از ادامه سخنان ایشان در مورد چند صدایی بودن و … موسیقی آن کنسرت نمی شد معنی جمله را فهمید؟؟ خوب من در جواب این حرف شما باید چه بگویم!؟؟؟؟؟!! بایذ زنگ بزنم به آقای فیروزی و بگویم لطفن مثل گوینده اخبار صحبت کنید که جای هیچ تحریفی نباشد؟
می گویید شهرام ناظری ۶۰% و شجریان ۴۰% و افتخاری ۹۰% تحت تاثیر خواسته های مردم قرار می گیرند! از کجا این در صدها را می اورید؟ شهرام ناظری بنده خدا که همیشه آثارش در خلاف جهت اکثریت جامعه بوده؟ می نویسم کجا سفر به دیگر سو و نغمه های ساسانی تحت تاثیر سلیقه مردم بوده؟ جواب نمی دهید! همین گل صدبرگ و آتش در نیستان زمانی که هنوز منتشر نشده بود با سلیقه ی مردم همراه بود؟ یا صدای سخن عشق؟ مردم برای خریدن نوار سه تار نوازی یا تنبور مرتبا درخواست می دادند که گروه تصمیم به نوشتن این اثر کرد؟ یا موسیقی مقامی به قول شما بدوی کردی و اشعار کردی نامفهوم؟ من خیلی از افراد را در کنسرتهای ناظری دیده ام که می گویند چرا ایشان کردی می خوانند؟! آنهم برای اقلیتی بسیار کم و اکثرا دارای عدم توانایی مالی برای شرکت در کنسرتهای اخیر!! لابد ایشان می خواهند با اکثریت غیر کرد همراه شوند!!!!!!!
می گویید که شهرام ناظری با تلاش خودش و ایرانیهایی که در خارج کنسرت می گذارند معروف شد در خارج از کشور. ممکن است این مطلب در مورد سایرین درست باشد اما در مورد کلهر و ناظری اشتباهی فاحش است. ناظری ، محض اطلاع، تور بسیار کم کی رود و اکثر کنسرتهای ایشان (منهای دوره ای مکه با گروه دستان کار می کردند) به دعوت از نهادهای خارجی است. مثل تیاتر دلاویل، آسیا سسایتی، و…. کنسرتهای ایشان در برزیل و ژاپن و مراکش و اسپانیا را هم حتمن ایرانیها ارگانیزه کردند!!! لابد می دانید که بیشترین حضور یک ایرانی را از فستیوالهای موسیقی خارجی ناظری دارد و در فستیوالها هم معمولا تماشاچی اینترنشنال هستند و عده ی زیادی هم مدعو هستند. شما کافی است آشنایی در فرانسه داشته باشید و بگویید به کنسرت ناظری برود تا ببیند چند نفر ایرانی آنجا پبدا می شود.
می گویم اینکه ناظری معروف است نفی بقیه نیسنت و ناظری جلوی بقیه را نگرفته و بروند خوشان را معرفی کنند و مخاطب جذب کنند. راه برای بقیه باز شده! می گویید که اینطور نیست و اینکه ایشان جایزه می گیرند آبروی ما را می برد؟ از خوتان نمی پرسید وقتی کسی بزرگ می شود و شناخته بقیه باید تلاش کنند و خود را هم تراز او کنند (از نظر شهرت یا هر چیز دیگر) نه اینکه همه نتراحت بشوند و صبح تا شام به فکر این باشند که چطور ایشان را پایین بکشند. یا بگویید جایزه ی ارزش است و یا بگویید که ایشان لایق نیستند! متاسفانه شما که خود را معرف قشر فرهیخته می پندارید و به نمایندگی ایشان صحبت می کنید، کوچکترین اصل آموختن و شاگردی را هنوز فرا نگرفته اید. اینکه شما باید با تلاش مضاعف خود را نشان بدهید نه تلاش کنید بقیه را پایین بکشید.
بنده حداقل با موزیسین ها (نه مثل شما درجه یک ولی درجه ۲ و ۳ و ۴) روابطی دارم و در حیطه خودم که ادبیات است با فرهیخته ترین ایرانیها که از آن جمله اند چند نفر از بهترین مترجمان ایران قرابت و روابط نزدیک دارم و متفق القول مثلا “سفر به دیگر سو” را بیانگر دقیق “آن” مفهوم شعر می دانند. نمی دانم این قشر فرهیخته که شما می گویید کیستند؟؟!! فقط موسیقی دانها هستند که تا انجا که می دانم اکثرا در خواندن شعر مشکل دارند چه برسد به فهم کامل معنی آن. می خواهید از کدام برگزار کننده مسترکلاس نوازندگی ایراد در درک شعر بگیرم؟ لطفی خوب است؟؟ اراده بفرمایید بنده به شما لیست خواهم داد.
به همین دلایل است که من یقین دارم که شما جدای از مشکل فنی، مشکل شخصی با این خانواده دارید، اینقدر ضد و نقیض در نوشته های شما هست که چه بخواهید و چه نخواهید آنچه در بگ کراند ذهن شماست خود را نشان می دهد.
ببینید من هیچ تعصبی بر کسی ندارم و با درگیری هایی که خودم دارم، واقعا حتی از خیلی کارهایی که شما به عنوان موسیقی نمی شناسید لذت می برم. حتی قیچک کولی که شعر آغازین ان کاملا اشتباه خوانده شده و مفهوم کاملا برعکس بیان شده، و برای من ناراحت کننده است را بی ارزش نمی دانم. از بخشهایی از آن لذت می برم. چه کسی می گوید از بخشهایی از آواز علیرضا قربانی و البوم از خشت و خاک نمی شود لذت برد؟
خواننده های خارجی با یک تک آهنگ تمام عمر خودشان و خانواده را تامین می کنند و کنسرت می دهند باسیکونس و لب زدن و هزار عوامل دیگر. خواننده ما که آلبومش را هم شرکتها به تاراج می برند و پول نمی دهند و سال تا سال کنسرتی در ایران ندارد و حاضر نمی شود مثل برخی دیگر که هر چرندی را بخواند و پولش را بگیرد. بله کاملا درست است همانطور که دوستان می فرمایند چنین خواننده ای باید بنشیند فکر خواندن نباشد تا یک “شورانگیز” دیگر از آسمان خود به خود “وحی” شود و او بخواند.
اینقدر ما باید به این درک برسیم که چه بخواهیم و چه نخواهیم زحمت های شهرام ناظری و شجریان و مشکاتیان و علیزاده و … برای فرهنگ ایران غیر قابل انکار است و تا ابد در تاریخ این مملکت ثبت خواهد شد. هیچوقت سهم (حال شما بگویید بسیار کوچک) شهرام ناظری در بیان شعر مولانا، شعر نو، مقبولیت عام سه تار از برگ های کتاب فرهنگ ایران زدودنی نیست و نخواهد بود.
بنده تا این مورد خاص هیچ وقت اهل نظر دادن و …. نبودم و لی واقعا دینی بزرگ بر گردن خود حس می کردم که مرا ناگزیر نمود از نوشتن این مطلب و چند نوشته قبلی. اینکه شهرام ناظری برای فرهنگ مملکت اینقدر خون دل خورده است که جایگاهی خاص برای من داشته باشد. همین سه تاری که تا حدی شاگردی می کنم و فرا گرفته ام در حد یک مبتدی، جرقه اش با گل صدبرگ بود و آتشی در نیستان. تاثیری که شهرام ناظری بر زندگی من گذاشته ارزش این را داشت که تک تک حتی بین سطور نوشته های آقای قناد و بقیه را بخوانم و در حد آشنایی و آگاهی خود جئاب بدهم. برای من دشار است قبول کنم که هر کسی بیاید و با ارایه یک سری حدس و گمان بگوید که شهرام ناظری در مورد مدرک پسرش دروغ می گوید. برای من که مصاحبه رییس کالج منس را در روزنامه همشهری مورخ مهرماه ۱۳۸۰ دیده بودم که در مورد پذیرش حافظ آنهم بعد از جریانات ۱۱ سپتامبر صحبت کرده بود، سخت است که بپذیرم تمام دنیا دروغ می گویند. سخت است که استادان همان دانشگاه با کسی بنشینند و کنسرت بدهند که به دروغ می گوید در دانشگاهشان تحصیل کرده است. سخت است که ببینم شخصی با در نظر گرفتن بخشی از اخبار و نادیده گرفتن بخشی دیگر، همه چیز را در جهتی خاص سوق می دهد و نتیجه دلخواه خود را می گیرد.
آقای قناد بنده این مطلب را برای جواب به شما ننوشتم چون الان به یقین می گویم که مشکل شما با ناظری یا پسرش فقط موسیقی نیست. این مساله در نوشته های شما و نحوه ی استدلال شما که هر زمان به گونه ای خاص است و در تناقض با موارد قبل، ناخودآگاه خد را نشان می دهد. این مطلب را برای کسانی می نویسم که مطلب شما را می خوانند و ممکن است بپذیرند که گفته های شما درست است، آنهم به این دلیل که “موسوی” را نماینده ناظری جلوه داده اید که همکه چیز را درباره ی او می داند و به گفته های … او جواب داده اید.
بنده دیگر وقتی برای خواندن و شرکت در این بحث ها ندارم و حدود یک ماهی در دسترس نخواهم بود. همینجا از همه دوستان خداحافظی می کنم. فقط اگر به مصاحبه هایی که اشاره کرده ام شک دارید، امر بفرمایید و در اسرع وقت کانورت کرده و برای شما ارسال می نمایم. یا اگر بحثی در مورد آمار اشتباه در درک شعر توسط موزیسین ها بود آماده ام که موارد اشتباه را برای دوستان ارسال کنم، البته از تاریخ یک ماه آینده.
با سپاس از همه ی کسانی که خون دل می خورند برای فرهنگ ایران، در ضمن کنسرت سیمرغ را دوستان لطفن به جای من هم ببینند، بنا به دلایلی محروم هستم.

Salam, moddatiye harfatouno donbal mikonam va chand chiz ro lazem midonam be shoma va kasai ke javab midan goshzad konam.
۱. Ba kharej khundane nazeri movafegam
۲. Dar 2 concert shajarian ham touye iran, ham touy london salon barbican budam, ishun ham dar har 2 concert kharej khumdand, va age bekham ba concert niavaram nazeri ke budam gias konam, vagean nemishe goft ki bishtar kharej khunde. Dar cmcert barbican hata yek beyt ro ishun avazi jabeja khundand ke kheilha fahmide budan.
۳. Esm az sayere khanande

سلام.
ممنون از اهتمامی که به خرج دادید .
به عنوان جوان متولد سال ۱۳۶۶ خدمتتون عرض میکنم بیشتر شناخت من از موسیقی سنتی مربوط به اثار هنرمندان گرامی از قبیل حسین علیزاده و مرحوم پرویز مشکاتیان (تقریبا تمام اثار) و مرحوم فرامرز پایور است . البته بیشترین تاثیر را از اثار اقای علیزاده و سپس مشکاتیان کسب کردم.
به عنوان شنونده ی غیر حرفه ای نظری دارم که امیدوارم گستاخی منو عفو کنید.
به نظر اینجانب جنس صدای اقای ناظری شاخص و در خور توجه است و همچنین حس خوبی دارد اما متاسفانه قابلیت خوانندگی ایشان در همین مورد خلاصه میشود . بدون غرض ورزی عرض میکنم به ندرت اثری از ایشان یافت میشود که یک دقیقه بدون فالش شدن اواز بخوانند. اگر هم یافت شود مربوط به همان دهه ۶۰ است.
با توجه به نوع موسیقی ما که همانا بر اواز اهمیت بالایی قائل است ایا این یک نقص بزرگ نیست؟
این مساله به خصوص در اجراهای زنده ایشان بارز تر است.
اما انتقاد من از ایشان تنها مربوط به فالش خواندن نیست.
در بسیاری از موارد (به خصوص سالهای اخیر) اواز ایشان خلاصه میشود به ناله های پیاپی و تحریر های بسیار خشک و زمخت و ناپیوسته.
هنر از جایی اغاز میشود که جزییات وارد میشوند!!!!
این جزییات در اواز اقای ناظری جایی ندارد. مقایسه کنید با وسواس اقای شجریان در به کار بردن تحریر ها یا غمزه های اوازی ایشان.
شخصا به دلیل صدای خاص اقای ناظری به ایشان علاقه دارم. اما علاقه من به موسیقی فراتر از علاقه به یک چهره میباشد .
تمام .

از اثاری که برای دانلود گذاشتید ممنونم.
از شنیدن اثر گفتگو به وجد اومدم.
خالق این اثر کدام هنرمند است؟

یه سوالی داشتم:
چرا تو این مملکت تا یکی یه نقدی می نویسه ، طرفدارای شخص طرف نقد سریع جبهه می گیرن که آآآآآآآآی شما ، با شما هستم ناقد مزدور!! تو حتما جیره خوار فلانی هستی و حتما مشکل شخصی با مراد من داری!!!!!!!! خدا وکیلی یه بار نشستیم درست و حسابی فکر کنیم ببینیم طرف چی می گه. اگه داره دری وری میگه و اشتباه، خوب مودبانه سر قضیه بحث می کنیم. دیگه بهتون بستن چیه؟؟؟!!! اگرم درست میگه که دیگه دعوا نداریم!!
از طرف دیگه چرا نقاد های ما نمی تونن درست جواب بدن. اگه پرسشی مطرح شده باید درست جواب داد و اگه به این رسید که نقاد محترم اشتباه کرده دیگه جار و جنجال نداره!! اگرم همون قضیه بهتون و مزدور و … بود که دیگه جواب دادن نداره که بشه قوز بالای قوز و جنگ و جدل و … .
ول کنید آقا این بحث ها رو.
مثلا آقا آرش می گن فالش نیست، خوب حتما به گوش ایشون نیست!! به گوش ما که کم و زیاد می آد. شاید مشکل از گوش ماست.
از طرفی آقا سجاد فک کنم دیگه زیادی داری رو مدرک مانور می دی. چند بار پرسیدی. دیگه هی بخوای هر بار این ماجرا رو کش بدی خوب نیست. بهتره دیگه سراغ این قضیه نری. هرکی هم دوباره پرسید راحت ارجاعش بده به قبل. دوباره از اول نوشتن زائده به نظرم.
خیلی چیزای دیگه هم هست که باز برای بعد…

البومهای مربوط به این دو آلبونم اثر حیرت آور و بی نظیر رندان مست است و شاهکار پنهان چو دل.
دوستان برید و اساتید!تون رو بگذارید جای خدا.
صمیمانته از آقای پورقناد تشکر می کنم. فقط یه انتقاد دارم که خیلی بعیده حافظ ناظری مدرک نداشته باشه. بعدن این مساله برای وبسایتتون بد تموم میشه.
یا امکان داره اگر مدرکی دارید که ایشون در مورد مدرک دروغ می گن به ایمیل شخصی من ارسال کنید؟
فقط برای اطمینان خودم می خواهم و به کسی نشون نمی دم. منتظرم . پیشاپیش متشکر

بر خلاف میل شخصی که نمی خواستم دیگر چیزی بنویسم، مجبورم به دلیل پاسخ های بعضا بی ربط به نوشته های من و همچنین برداشت های دلخواه شما از نوشته های من که هنوز خوشبختانه موجود است، چند سطری بنویسم.
مرا متهم می کنید که “نمی فهمم” فالش بودن چیست. بنده نوشته ام که فلان اجرا را فالش نمی دانم و بر این عقیده هم هنوز هستم؛ چون هر کدام از خواننده های کنونی را در نظر بگیرید همین مساله را دارند و اینقدر در خود موسیقی مساله هست و اصول دیگر خوب اجرا نمی شود که اصلا بحث برای داوری یک اثر به اینجا نمی رسد. شرایط سنی و خیلی مسایل دیگری که در حین یا قبل از اجرا پیش می آید، همه در اجرای شخص موثرند و در مورد خاص جناب ناظری با توجه به دینامیک صدای ایشان در آواز که با سایرین قابل قیاس نیست {خوشبختانه این مورد هم سلیقه ای نیست که بگویید خیر} ، احتمال اشتباه بیشتر می شود. شما خیلی راحت تلاش کنید صدای یک هنرجوی آواز را در خواندن “من چه دانم” (حتی با کوک متفاوت) در آلبوم مولویه با خواندن او در مثلا تصنیف “درس سحر” مقایسه کنید. ببینید کسی که در خواندن “درس سحر” هیچ اشتباهی نمی کند ممکن است در خواندن “من چه دانم” چندین لغزش داشته باشد. مسلما خود شما به این مساله واقف هستید. در ضمن اجراهایی که در فضای آزاد کنسرت آنهم با هندی کم ضبط می شوند، زیاد قابل بحث نیستند (در همان کنسرت تبریز شما بروید و آهنگ “نهان مکن” را با کامپیوتر آنالیز کنید، به سه تار توجه کنید و ببینید نتیجه چیست! حتما از نظر شما استادتان جناب مسعود شعاری (که به نظر من زیباترین و شفافترین صدا را از این ساز بیرون می کشد و واقعا عاشق سه تار ایشان هستم) نیز موزیسین فالشی است!!! حتما این کار را بکنید.
یک روز به شجریان گیر می دهید، یک روز به ناظری، بقیه هم از تیررس شما در امان نیستند. می گویید ذوالفنون فلان طور شده است، عندلیبی فلان طور، علیزاده “سابقش ” خوب است، کلهر را با فالش بودن می شناسد و … . آقای پورقناد، این افراد عمری برای موسیقی این مملکت زحمت کشیده اند و همین آثار به قول شما دم دستی را نیز با خون جگر به روی صحنه می برند.
انتقاد چیز بسیار خوبی است و باعث پیشرفت. اما ادبیات خود را می طلبد و منطق خود را، نوع بیان خود را. انتقاد باید با احترام همراه باشد نه آغشته به احساسات اغراق شده. آیا درست است که شما در جواب یکی از دوستان بنویسید “شاید شما از سبیل ناظری خوشتان می آید”. اگر من نوعی در این وبسایت حرفی خلاف ادب می زنم، شما حق ندارید در جواب من به هیچ موزیسینی توهین کنید.
شما طوری در مورد شهرام ناظری صحبت می کنید که اگر کسی مطلب شما را بخواند فکر می کند تمام محصولات موسیقایی این مملکت بدون نقص و همه دربالاترین سطح اهنگسازی و تنظیم قرار دارد و شهرام ناظری نفر آخر است که موسیقی اش دم دستی، لباس پوشیدنش مبتذل و آوازش خارج می باشد.
می گویید نامناسب لباس می پوشند در حالیکه هیچ استانداردی برای این مساله نیست و لباس پوشیدن ایشان هیچ مشکلی ندارد. اتفاقا آقای ناظری در این زمینه بسیار ضعیف عمل می کنند. سالهاست که همین پیراهن و شلوار مشکی پوشش کنسرت ایشان است. حافظ هم همینطور. اگر حافظ می خواهد حتی در کنار موسیقی حتی به فرض مانکن شود چه ربطی به من وشما دارد؟
شما اگر شما می نویسید که ایشان فلان عکسها را می گیرند با فلان لباسها، چرا “حتی در حاشیه” نمی نویسید که البته ایشان از سال ۷۸ تا به حال در کنسرتها همیشه از پیراهن و شلوار مشکی استفاده می کنند. آیا کنسرت مهمتر است یا فلان عکسی که حافظ در فلان مجله گرفته؟
در مورد مدرک بنده به جایی دسترسی ندارم ولی تا آنجا که بنده اطاع دارم ایشان دارای مدرک دیپلم اهنگسازی دانشگاه منس نیویورک (نمی دانم در ایران معادل چه مدرکی می شود) هستند. در ضمن ، کنسرتهای رسمی و تورهای آقای ناظری در دسترس نیست، چه برسد به کنسرتهای محلی حافظ (در صورت اجرا). شما به وبسایت رسمی حمید متبسم بروید و ببینید فقط ایشان چند آهنگ منتشر نشده (واجرا شده در کنسرت) برای آقای ناظری تنظیم کرده اند. بنده به دلیل علاقه شخصی به رضا قاسمی شدید به دنبال تور امریکا و کانادای رضا قاسمی و شهرام ناظری در سالهای ۹۷ و ۹۶ هستم. از شما به دلیل روابطی که دارید، و همچنین دوستان تقاضا می کنم اگر کسی در اختیار دارد در نظرها بنویسد تا بنده بتوانم از لطفشان بهره مند گردم.
بنده ادعای تحلیل کارهای حافظ را نکرده ام و در مورد کانامه ی شهرام ناظری ننوشته ام؛ اگر از این موارد اطلاع نداشتم، نمی نوشتم. اما شما باید قبل از نوشتن جستجویی می کردید، حداقل در اینترنت. قبل از تمام اجراهای شاهنامه، شهرام ناظری دقیقا اعلام کرد که داستان کاوه و ضحاک است. در مورد پایان نامه حافظ هم به لینک زیر مراجعه کنید. ای کاش پیش از نوشتن این مطالب حداقا در اینترنت جستجویی چند دقیقه ای می کردید. شهرام ناظری: “افظ هم پایان نامه دوره لیسانسش را براساس بخش هایی از شاهنامه مثل رستم و سهراب، هفت خوان، داستان سیاوش و منظومه بیژن و منیژه ارائه کرد (مصاحبه با روزنامه اعتماد).”
http://www.beethovenmc.com/intv_details.asp?inid=62
برای من جای تعجب است که چگونه شما فکر کرده اید که کنسرتهای اجرا شده، همان پایان نامه ی حافظ بوده!! آیا مدرکی دارید؟ صوتی؟ تصویری؟ فیلم؟
جالب است با این همه ارتباطاتی که دارید در مورد خصوصی ترین مجالس هنرمندان هم فیلم و اطلاعات دارید، ولی از اطلاعاتی که حتی در روزنامه های کثیرالانتشار منتشر می شود، بی اطلاعید (البته ممکن است دوست داشته باشید بی اطلاع بمانید).
۳- بله، نظر شخصی شماست و محترم.
۴- ببینید شخصا در مورد آن کنسرت بر هم زنم فرانسه نه فقط معتقدم که خارج است بلکه عجیب است و چندین بار هم در نوشته های قبلی نوشته ام عجیب. اتفاقا زمانی که یوتیوب فیلتر نبود، همان هفته ی اول آپود این کنسرت روی یوتیوب آن مشاهده کردم. اصلا نمی توانم متصور شوم که چه بر سر جناب ناظری آمده که چنین اجرایی کرده اند. چه از نظر خواندن و چه از نظر کاری که با سه تار انجام می دهند. خودم جز اولین کسانی بودم که لینک آنرا با ایمیل به دوستان خود فرستادم، پس زیاد به این کشف خود نبالید. البته من همان موقع، اگر اشتباه نکنم دوسال پیش، با دوستی که فرانسه زندگی می کند تماس گرفتم که متاسفانه به کنسرت نرفته بودند؛ ولی اطلاع داشتند که کنسرت موسیقی محلی تنبور بوده اگر اشتباه نکنم به همراه فیض بشی پور. خودم به شخصه خیلی دوست دارم کل کنسرت را ببینم و بدانم که چطور می شود از یک موزیسین چنین اجرای عجییب و مسخره ای سر بزند.
۵- گلستانه را نمی شود به طور کلی ارزیابی کرد. بخش نخست این آلبوم که از “دشتهایی چه فراخ” شروع می شود با “آن تفکری که ما اعتقاد داریم از سهراب سپهری” بسیار هماهنگ است. اما بخشی هم هست که با شعر ناهماهنگ است. البته جناب سپهری خود بسیار شاعر خاصی است و به شخصه اعتقاد دارم که درک اشعار ایشان خیلی سخت است، به دلیل اینکه بعضی اوقات اشعار ایشان در شرایطی روحی غیرعادی سروده شده و المنت های فرهنگی از هندوستان گرفته تا اروپا و حتی بعضا از امریکای جنوبی در ان یافت می شود. گاهی اوقات کلمه های بسیار معمولی در شعر ایشان ناظر بر معانی هستند که شاید فقط خود شاعر از آن آگاه باشد. بنده شخصا نه به درگلستانه علاقمندم و نه به شعر سهراب سپهری.
بله، من تا به حال نتوانسته ام جایی را پیدا کنم که شهرام ناظری مفهوم شعررا اشتباه برداشت کرده است (البته ” من” هنوز ندیده ام ، اگر کسی اطلاعی دارد بنده بسیار خوشحال می شوم که بشنوم). لطفا به نحوه ی صحبت کردن فرسی ناظری نیز ایراد نگیرید چرا که کاملا بی ربط است به درک ایشان از ادبیات. برای نمونه نویسنده ای از اروپای شرقی هست که به عنوان یکی از ۵ نفر نویسنده ی برتر در حوزه ی ادبیات انگلیسی در کل دنیا شناخته می شود (متاسفانه اسمش را به خاطر ندارم، می توانید از یکی از دوستان خود که ادبیات انگلیسی می خوانند بپیرسید)، جالب است بدانید که تکلم ایشان به انگلیسی تاسف آور است.
ب) اصلا بحث سهم شخص نیست. من هیچوقت نگفتم سهم ناظری در گل صدبرگ از فلان کس بیشتر است. مساله فقط اشاره به تناقض های موجود در استدلال شماست. بنده فقط تناقض های موجود در استدلال شما را مثال آورده ام.
,ج) پس بدانید که با یک تصنیف خوب نجوا را نمی توان، انچنان که شما در مطلب قبلی پنداشته بودید، اثری مثبتب در نظر آورد. لطفا مراجعه کنید به مطالب پیشین من در مورد نجوا . بنده به همین دلیل بود که نجوا را یکی از ضعیفترین آثار ناظری می دانم. بنده به معنی شعر و نوع بیان مفهوم شعر و موسیقی اهمیت بیشتری می دهم تا شما. “اما” باز دارید خلط مبحث می کنید: اینکه خواننده بیاید شعری را اشتباه بخواند دقیقا به معنی این است که شعر را نفهمیده است. اما وقتی شعر درست خوانده می شود خواننده معنی آنرا دانسته ولی موسیقی ارایه شده توسط آهنگساز مناسب حال و هوای شعر نیست. اتفاقا در مورد نجوا درست می فرمایید حتی لحن خواندن ناظری با فرم آهنگ تناسبی ندارد (در قطعات ارکستر و آواز). همانگونه که شما می گوویید که ارکستر “در حال زدن مبارک باد است” خواننده سرمست نمی خواند و اتفاقا لحن وی مشکلی ندارد. با این همه از ناظری رفع تکلیف نمی شود و وی باید از خواندن این شعربر روی این موسیقی خودداری می کرد. اما خود می دانید که اشتباه در درک معنی شعر و اشتباه خواندن ان زمین تا اسمان متفاوت است از تقصیر ناظری در خواندن درست شعر روی موسیقی نامتناسب.
۶- آقای پورقناد به قول خوتان همه چیز نسبی است. اتفاقا آقای ناظری شعر را دقیق و مفهوم ارایه می کند به نسبت سایرین. خودتان را گول نزنید.
۷- اتفاقا شما دارید برای حرفهای من هم دلیل محکمتر می اورید. فکر می کنم که مفهوم حرفهای مرا برعکس متوجه شده باشید.
فارغ از درصد، شما ناظری را متهم می کنید که به دنبال سلیقه مردم رفته است. اما دلایلی که اورده اید خلاف این را ثابت می کند. بله نیلوفرانه پرفروشترین نوار موسیقی ایران بوده و هست. همین الان هم نوارهای افتخاری پرفروشتر از سایرین باید باشد. بحث همین جاست. حرفم را طور دیگر تکرار می کنم: زمانی که گل صدبرگ بیرون امد، آیا به دلیل این بود که ناظری و همکارانش می خواستند مطابق میل مردم عمل کنند و به قول معروف اثری که توی بورس است عرضه کنند؟ جواب بدون شک خیر است زیرا که همچنین اثری اصلا سابقه نداشت. آیا اثری مثل “یادگار دوست” را ساختند چون می دانستند طبق سلیقه مردم است؟
در مورد موسیقی تنبور هم دقیقا همین مساله صادق است؟ اگر کسی به فکر بازاریابی و سلیقه مردم بود هیچگاه نمی امد و موسیقی غیرمتعارف و آنهم با ساز محدودی مثل تنبور و همچنین اشعار کردی بخواند. پس باز هم برای هماهنگی با سلیقه مردم نبوده است.
نغمه های ساسانی چطور؟ برای همراهی با سلیقه مردم بود؟ موسیقی روحوضی بود؟
سفر به دیگر سو چطور؟ این مردمی که می گویید و عامه آیا این نوع مویقی را می پسندند؟ بنده دقیقا به خاطر دارم در مصاحبه ای همرمان با انتشار سفر به دیگر سو خود ناظری اشاره کرده بود که انتظار فروش از این آلبوم ندارد. چرا بدون دلیل به هر کسی اتهام میزند.
اتفاقا اگر شهرام ناظری به فکر سلیقه جامعه و مخاطب بود و به دنبال نظرات وعقیده های خودش (چه درست چه غلط) نمی رفت، همان ناظری چاووش و پیش از ان می ماند و شک نکنید که الان بسیار مورد قبول تر واقع می شد. روانشناسی ناخودآگاه جامعه ایران می گوید که ما انسانهایی هستیم که چیزهای جدید را (بحث درستی یا اشتباهی نیست) رد می کنیم یا خیلی دیر می پذیریم. افرادی در این جامعه مقبولیت درازمدت پیدا می کنند که طبق الگوهای متداول و رایج جامعه ، در هر زمینه ای ، عمل منند.
در مورد مخاطبا ن هم کاملا دوستتان اشتباه می فرمایند چونکه بنده هم اتفاقا در فرانسه خویشاوند دارم و ازبد حادثه موسیقی ایرانی را دنبال می کنند پس نگران نباشید. بله ایرانی در کنسرت شهرام ناظری هم زیاد هست، اما حرف از نسبت است. اگر در کنسرت “داریوش” بسیاری ایرانی باشند، در کنسرت گروه دستان ایرانیها کمتر هستند، در کنسرت ناظری کمتر. بد نیست شما به گزارش “سی ان ان” از کنسرت کترنگی هال نکاه کنید (یوتیوب)، موقع مصاحبه با تماشاچیان کنسرت، به کسانی که از سالن بیرون می ایند توجه کنید. خواهش می کنم این کار را بکنید و ببینید. در مورد دعوت ایشان و ارگانیزاسون کنسرتها هم قبلاعرض کردم، زمانی که ایشان با گروه دستان کار می کردند، شخصی این کار را انجام می داد که هم اکنون نیز بیشتر کنسرتهای امریکای شمالی دوستان موزیسین را تنظیم می کند. اما در مورد سایر اجراها و فستیوالها، متاسفانه باید بگویم که کاملا در اشتباهید. مثلا کنسرت دربرزیل یا زاپن را می توانید بگویید کدام هموطن و برای کدام مخاطب ایرانی دعوت کرده است؟
۸- آقای پورقناد موسیقی سفر به دیگر سو ساخته ی باخ یا علیزاده یا مشکاتیان نیست. کارعملی است از گروه دستان و شهرام ناظری که دو اهنگش را ناظری ساخته. چرا باید از خواننده انتظار داشت که اهنگی که می سازد در حد آهنگ های یک آهنگساز باشد. این همه تناسب شعر و موسیقی در این اثر را نادیده می گیرید و می روید سراغ فلان عیب. باور کنید بحث شخص نیست و مقایسه، فقط بنگرید به آثار ارایه شده توسط سایر دوستان خواننده و آهنگساز. شما طوری از ناظری ایراد می گیرید مثل اینکه همه البومها نمره ی ۲۰ می گیرند و آلبوم ایشان نموره ی ردی ۵ گرفته است.
۹- بله، نیازی به نگرانی کسی نیست. تاریخ خود روشن خواهد ساخت اگر ابتدا خوب “همه جوانب و اطلاعات را مورد مطالعه قرار دهیم” و سپس نقد و درست ثبت کنیم.
شما که اینطور که در وبسایت خود بدون بررسی همه اطلاعات و با اطلاعات واقعا ناکافی می نویسید و متهم می کنید، چگونه در مجامع دیگر که “کاما و ویرگول” مهم نیستند نظر می دهید؟
من کجا گفتم که نقش آقای ذالفنون از ناظری کمتر است؟ من کجا گفتم که حتی نقش بیژن کامکار از ناظری کمتر است؟ از کجای جمله های من این مطلب را برداشت کردید؟ عین جملات من:
“بنده تا این مورد خاص هیچ وقت اهل نظر دادن و …. نبودم و لی واقعا دینی بزرگ بر گردن خود حس می کردم که مرا ناگزیر نمود از نوشتن این مطلب و چند نوشته قبلی. اینکه شهرام ناظری برای فرهنگ مملکت اینقدر خون دل خورده است که جایگاهی خاص برای من داشته باشد. همین سه تاری که تا حدی شاگردی می کنم و فرا گرفته ام در حد یک مبتدی، جرقه اش با گل صدبرگ بود و آتشی در نیستان. تاثیری که شهرام ناظری بر زندگی من گذاشته ارزش این را داشت که تک تک حتی بین سطور نوشته های آقای قناد و بقیه را بخوانم و در حد آشنایی و آگاهی خود جئاب بدهم.”
شما چگونه مطلب مر ا خواندید؟ بنده هیچ وقت سهم ناظری را بیشتر از ذوالفنون نمی دانم برای معرفی سه تار. اصلا سه تار بیش از همه مدیون ذالفنون است و نه شهرام ناظری و یا هر کس دیگر. اگر حتی شما مطلبی خلاف واقع در مورد آقای ذوالفنون هم می نوشتید بنده می امدم و می نوشتم. چرا که با آتش در نیستان و گل صدبرگ او به سه تار علاقمند شدم. در مورد آقای قاسمی هم همینطور، با آتش در نیستان و گل صدبرگ او. گل صربرگی که مرا عاشق سه تار کرد، متعلق به همه ی موسیقیدانان مربوطه است نه یک نفر؛ نه تنها ناظری، نه تنها ذوالفنون؛ نه تنها قاسمی … . در شگفتم که چرا بعضی از هموطنان ما فکر می کنند ارزش قایل شدن به یک نفر نفی دیگریست؟
کاملا مشخص است که مشکل شما با ناظری فقط موسیقی نیست. جریان مدرک حافظ هم انشاالله با گذشت زمان مشخص می شود.
چند مصاحبه را هم به زودی برای شما میل می کنم و از شما تقاضا دارم به نحوی در اختیار دوستان قرار بدهید. شاید برای خوتان هم جالب باشد.
زنده باد ایران و ایرانی

در ضمن فقط نکته ای در مورد samoom & somoom که ناگفته ماند . بنده فقط در مورد اشتباهی در تلفظ که معنی را عوض کند، بسیار سختگیرم {مثال معروف خواجه در ابریشم و ما در گلیم / عاقبت ای دل همه ما در گلیم} نه اجرای تلفظی .
من وقتی می گویم که فلانی دانش بیشتری از ادبیات دارد، یقین داشته باشید. بنده به تک تک کلمات و تاکید روی کلمات خاص بیشتر خواندگان دقت بسیار زیادی کرده ام. لطفا شما نیز دقت کنید. به همین نتیجه خواهید رسید.
به دانشجوی فق لیسانس ادبیات تازه درس داده می شود که چرا ” بسی رنج بردم …… ” منسوب به فردوسی به احتمال زیاد ممکن است از خودش نباشد. در مصاحبه ای با بی بی سی، شهرام ناظری توضیحی در مورد این شعر بیت می دهد که خودتان ببینید بهتر است.
در ضمن کنسرت ۷۴ ناظری در استادیوم تنیس را نگاه کنید. آنجا که می خوانند در آینه nomayan شد!! نه nemayan شد!! ایشان حتی در استفاده از تلفظ های غلط که متاسفانه رایج شده اند نیز وسواس بیشتری نشان می دهند.
آنهم تلفظی که رایج شده. اگر می خواستیم بر اشتباهات رایج خرده بگیریم که نصف نوارهای تولیدی شعر را اشتباه خوانده بودند!
خودمانیم، این مود هم از ترفندهای ویژه ی شما بود برای عوض کردن مسیر صحبت.

باز هم ممنون
زنده و پایدار باشید
خدانگهدار

لازم به توضیح است که نظرات شماره ۲۱ و ۲۲ که به اسم اینجانب نوشته شده ، به هیچ وجه نوشته ی من نیستند.
تعجب می کنم از کسانی که حتی جرات بیان نظرات خود ولو با اسم مستعار را ندارند!!
در این مملکت همه چیز دیده بودیم مگر استفاده از “اسم مستعار” شخصی دیگر!!!!
از مسوولان وبسایت تقاضا دارم دو نظر یاد شده را حذف نمایند.

پیش از این به شما قول داده بودم که فایل چند مصاحبه را برایتان ارسال نمایم. بهتر دانستم در مدیافایر آپلود نمایم تا دوستان دیگر نیز بتوانند استفاده کنند. گفتگوی جالبی است.
http://www.mediafire.com/?2bvpiiet939bl6c
مصاحبه ای است که احتمالا در سال ۱۹۹۲ انجام شده است. تلویزیونی کابلی در امریکا که برنامه ی سیمای آشنایِ آقای غریب افشار را پخش می کند. آقایان ناظری و ذوالفنون در باره برنامه ی پیش رو ثصحبت می کنند.
چند فایل دیگر که در صحبتهای پیشین خود به آنها استناد کرده بودم، نیز به زودی اپلود خواهند شد.

شخصیت استاد ناظری یک شخصیت حماسی است راستش من فقط بخاطر این شیوه خواندن جذب موسیقی ایرانی شدم، پس عکسهاش هم باید همینطور باشه، من آدمهای موش مرده رو دوست ندارم.
در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید
…
لطفا” نظر منو نمایش بدید!