توماس آلبینونی (Tomaso Albinoni) در سال ۱۶۷۱ در ونیز متولد شد. او فرزند کوچک خانواده ثروتمندی بود، پدرش تاجر و ملاک بود و برخلاف نظر خانواده ترجیح داد تا در زندگی به موسیقی بپردازه تا تجارت و بازرگانی. او موسیقی را از سن ۹ سالگی با ساز ویلن و آواز آغاز کرد و به دلیل وضعیت خوب مالی که داشت برخلاف اغلب موسیقیدانان نیازی به کار کردن برای امرار معاش نداشت و این نقطه قوتی برای او بود چون می توانست روی موسیقی تمرکز بیش از حد داشته باشد.



قسمتی از ابتدای Adagio in G minor از آلبینونی

او هیچ علاقه ای به گوش دادن یا تحلیل کارهای سایر موسیقیدانان نداشت و به همین خاطر موسیقی او موسیقی خاصی بود بدون آنکه اثری از سایر موسیقیدانها در آن دیده شود اما در عین حال اغلب کارهای او روح باروک داشت.

کارهای Albinoni حالت دیگری هم داشت و آن تداعی کردن فضای روحانی بود، موسیقی او دارای حرکت بود، حرکت از سایه ها به سمت روشنایی، حرکتی که هرگز در آن اضطراب و تشنج دیده نمی شد و برعکس سراسر آرامش توام با اطمینان بود.

آلبینونی همانند موسیقیدانان نزدیک خود مانند آرکانجلو کورلی یا آنتونیو ویوالدی اپراهای زیادی نوشت، بیش از ۵۰ اپرا، همچنین تعداد زیادی سونات، کنسرتو ویلن و … با وجود آنکه کارهای اپرایی کورلی و ویوالدی شاید معروفتر باشند، اپراهای آلبینونی از نقطه قوت بالایی برخوردار بودند و آن داشتن ملودی های زیبا بود. در ارتباط با موسیقی Instrumental، او نقش مهمی در تدوین فرم و ویژگی های کنسرت داشت.

شهرت آلبینونی در دنیا بیشتر به خاطر قطعه ای است که اصلا” جزو کارهای رسمی او نبوده و در میان دست خط های او به هنگام تحقیقی که فردی بنام Remo Giazotto روی زندگی او میکرده پیدا شده است. تم قطعه Adagio in G Minor توسط Giazotto در سال ۱۹۴۵ میان کارهای او پیدا شد و سپس توسط او بصورت آنچه ما امروزه میشناسیم در آمد.

قسمتی از انتهای Adagio in G minor از آلبینونی

مسئله ای که جای تاسف است اینکه متاسفانه بسیاری از کارهای او به فراموشی سپرده شده اند و تعداد محدودی از آنها امروزه شناخته شده هستند، بطوریکه برخلاف بسیاری از موسیقیدانان به درستی نمی توان تعداد دقیق کارهای او را شمارش کرد، برخی از کارهای او گم شده اند و در بسیاری دیگر از کارها این شک وجود دارد که آیا متعلق به او میباشد یا خیر.

اما در مجموع محافل علمی موسیقی، حدود ۳۰۰ کار موسیقی را به او نسبت می دهند. او از پیشگامان کنسرتو برای ابوا بود و اینگونه کارهای وی همواره مورد ستایش باخ بود، او در سال ۱۷۵۱ در همان شهر ونیز از دنیا رفت.