پونچیلی، شهرت با یک اپرا!

جمعه ۷ خرداد ۱۳۸۹

آمیلکاره پونچیلی (1834 - 1886)

آمیلکاره پونچیلی (Amilcare Ponchielli) آهنگساز مشهور ایتالیایی است که بیشتر در زمینه اپرا فعالیت داشته است. پونچیلی در سن ۹ سالگی برای تحصیل موسیقی، بورسیه کنسرواتوآر میلان را به دست آورد و در سن ۱۰ سالگی اولین سمفونی خود را نوشت! دو سال پس از ترک کنسرواتوآر اولین اپرای خود را بر اساس رمان مشهور “نامزد” نوشته الساندرو مانزونی (Alessandro Manzoni) ساخت، پس از اجرای این اپرا بود که وی به عنوان آهنگساز شناخته شد. اوایل دوران حرفه ای پونچیلی بسیار مایوس کننده بود. برکنار شدن از تدریس در کنسرواتوآر میلان با وجود آنکه رقابت آهنگسازی را در آنجا برده بود!

وی کارهای نیمه وقتی را در شهرهای کوچک انجام می داد و چندین اپرا مینوشت که هیچ کدام موفقیت آمیز نبودند.

علی رغم ناامیدی، وی تجربیات فراوانی به عنوان رئیس دسته موزیک در شهرهای پیاشنزا و چریمونا به دست آورد و ساخت ۲۰۰ اثر برای گروه سازهای بادی از آثار این دوران وی می باشد. در میان آثار اصیلی که برای گروههای مختلف ساخته است اولین کنسرتوی وی برای یوفونیوم (ساز بادی برنجی) در سال ۱۸۷۲، پانزده نوع مختلف موسیقی برای شعر نابلوسی و مجموعه موسیقی برای مارشها در جشنها و خاک سپاریها که منعکس شده از غرور ایتالیای و سوگواری پنهان از فقدان همشهریانش چریمونا است.

بشنوید قسمتی از اپرای “La Gioconda” را از پونچیلی با صدای ماریا کالاس

ورق زندگی پونچیلی زمانی بر می گردد که نسخه بازنویسی شده وی از اپرای “نامزد” در سال ۱۸۷۲ موفقیتی بزرگ به دست می آورد که حاصل آن؛ بستن قرار دادی با ناشر آثار موسیقی جی.ریکوردی و شرکتش، همچنین یافتن جایگاهی در کنسرواتوآر میلان و لا اسکالا می باشد. باله “دوقلوها” ۱۸۷۳ موفقیت وی را تثبیت نمود.

اپرای بعدی “لیتوانیها” در سال ۱۸۷۴ ساخته شد که حتی پیش از اولین اجرای آن در ۲۰ نوامبر ۱۸۸۴ در سنت پترزبورگ، بسیار مورد استقبال و تشویق قرار گفت. مشهورترین اپرای او که هنوز هم اجرا می‌شود لا جوکندا (La Gioconda) می باشد که اشعار آن را آریگو بویتو (Arrigo Boito) بر اساس نمایشنامه ای از ویکتور هوگو سروده است.

بشنوید قسمتی از اپرای “La Gioconda” را از پونچیلی

اولین اجرای این اپرا در سال ۱۸۷۶ بود که بعدها آن را بارها بازنویسی کرد. نسخه ای که تا به امروز بسیار شهرت دارد اولین بار در سال ۱۸۸۰ اجرا شد. در سال ۱۸۷۶ بر روی اپرای “زمین والنسیا” کار کرد که نوشتن آنرا سه سال پیش از آن رها کرده بود که هیچ گاه به پایان نرساند، اگرچه توسط آرتورو کادور (Arturo Cadore) تکمیل و در سال ۱۹۱۴ اجرا شد.

بشنوید قسمتی از اپرای “La Gioconda” را از پونچیلی

پس از اپرای لا جوکندا، پونچیلی اپرای ملودرام جاودانه “ولخرج” را در چهار پرده بر اساس کتاب مقدس نوشت که در میلان-تئاتر الا اسکالا در سال ۱۸۸۰ و اپرای “ماریون دلورمه” بر اساس نمایشنامه دیگری از ویکتور هوگو در همان مکان در سال ۱۸۸۵ اجرا شدند. علی رغم نوع آوری غنی موجود در این آثارش هیچ کدام موفقیتهای پیشین پونچیلی را به همراه نداشتند اما هر دو تاثیری فراوان بر روی آهنگسازان نسل بعدی وی داشتند همچون جاکومو پوچینی (Giacomo Puccini)، پیترو ماسکانی (Pietro Mascagni) و جیوردانو (Giordano).

در سال ۱۸۸۱ پونچیلی در کلیسای برگامو به عنوان رهبر این ارکستر منصوب شد، از همان سال استاد آهنگسازی در کنسرواتوآر میلان شد، جایی که در میان شاگردانش پوچینی، ماسکانی و امیلیو پیزی (Emilio Pizzi) حضور داشتند. آمیلکاره پونچیلی در میلان درگذشت. اگرچه در زمان حیاتش در وسعت بخشیدن و تحول آثار ارکستر بسیار مشهور و اثرگذار بود، اما تنها یکی از آثارش که اپرای لا جوکندا می باشد امروزه اجرا می شود و باله “رقص ساعتها” از این اپرا می باشد که این باله در فیلم انیمیشن “فانتاسیا” (Fantasia) والت دیزنی ۱۹۴۰ استفاده شده است.

en.wikipedia.org

در این رابطه بخوانید

ارسال دیدگاه

تحقیقی درباره باربد؛ موسیقیدان دوره ساسانی (VII)

نخچیرگان به مجموع الحان سی گانه ی باربد شامل می شد. باربد آفریننده ترانه های نوروزی نیز به شمار می رود. از این ترانه ها می توان به فرخ روز، سروستان، ارغنون، لبینا اشاره کرد. آثار باربد را موسیقیدانان قرون بعدی چون شعبه، جنس، آوازه، و شاخه های مهم مقام ها توضیح و توصیف کرده اند، عبدالقادر مراغه ای در مقاصد الالحان ماهیت تاریخی و موسیقی لحن و آثار باربد را خاطرنشان نموده و آن را زمینه دوره اول تشکیل مقام ها شمرده است.

گزارشی از سخنرانی آروین صداقت کیش در سمینار «موسیقی و امر دراماتیک» (IV)

صداقت‌کیش ادامه داد: در امر دراماتیک اما این گونه نیست و درون و بیرون با هم یکی می‌شوند. اگر اجازه دهید مثالی در مورد امر هنری بزنم. کسانی که تئاتر بازی می‌کنند رابطه‌شان با متن نمایشی درونی است. یعنی نمی‌توانیم این رابطه را به درونی و بیرونی تقسیم کنیم و بگوییم این شخصیت واقعا وجود دارد و آن شخصیت فقط روی صحنه وجود دارد، همه‌شان وجود دارند. بنابراین این نظام باید با یکدیگر یکی و ادغام شده باشد. اگر به موضوع دادن پول به فروشنده به عنوان یک کنش برگردم، نمی‌توانیم بگوییم الان بیرون این نظام ارتباطی هستیم و نظام داخلی آن با نظام بیرونی‌اش متفاوت است. اگر کسی هم از بیرون به این رویداد نگاه کند فقط در حال نگاه کردن به یک کنش است و مانند موضوع داستان نیست که نتواند داخل آن شود، او هم می‌تواند وارد این کنش شود و مرزی ندارد.

آخرین ارسال‌ها

از روزهای گذشته…

شیوه ای برای نوت نویسی سیستمهای میکروتونال ۱۲ قسمتی (II)

در سیستم کوک پرده میانه ۱۱/۱ کما فاصله پنجم معتدل بوده و به اندازه ۱۱/۱ کمای سنتونیک از فاصله پنجم ۲/۳ کمتر می باشد. بر اساس چرخه بالا رونده و پایین رونده فاصله پنجم فواصل زیر حاصل می شود:

چه مقدار تمرین، چه مقدار پیشرفت (II)

در این شماره به بررسى چند شیوه ى آموزشى مى پردازم که نه تنها بى ارتباط به مسائل مربوط به تمرینِ هنرجویان نیست بلکه به ترتیب در شماره هاى بعدى ارتباطِ بین شیوه هاى آموزش، با کیفیت و کمیت تمرین را روشن خواهم ساخت.

یک نظریه ی تاریخی

الگو ها در آن سو (اروپا و آمریکا) طی نیم قرن اخیر، ما را به سوی زوال غربی سوق داده اند و این در حالی است که ما در عین تقلید مداوم از غرب همیشه هم از آن عقب مانده ایم. ما دو سه قرن پس از دورانی که نهضت کرامولی قرن هفده پشت سر گذاشته می شد، تقلید پیش پا افتاده و ناچیزی از آن کردیم؛ و حالا که غربی ها از خود به بیزاری رسیده اند و فرهنگ غرب عملاً راه زوال و نیستی را در پی گرفته است و تمدنش، با انواع مختلف سلاح ها تجهیز شده، تا از این طریق بتواند خود و دنیا را در یک آن نابود کند، عده ای از ما پشت سر غربی ها راه افتاده اند و مدام پیشرفت ها، بزک ها و تفاوت آنجا را به رخ ایرانیان می کشند درحالی که می توانند مانند هند فرهنگ ایران را به جهان عرضه کنند و در راه شناساندن این فرهنگ کوشا باشند.

ستایش؟

آیا همیشه باید از ستایش شدن خوشحال باشیم؟ تعریف شنیدن همیشه خوب است؟ سوال عجیبی است. چون همه فکر می‌کنیم جوابش از قبل معلوم است؛ یک بله‌ی محکم و بدون تردید. اگر این طور فکر کنیم قطعا اشتباه کرده‌ایم. بگذارید یک واقعه از تاریخ موسیقی را مرور کنیم تا معلوم شود موضوع به این سادگی‌ها هم نیست. «روبرت شومان» آهنگسازی که در ضمن منتقدی چیره‌دست نیز بود، یک ماه پس از اولین دیدار «یوهانس برامس» جوان را با عنوان مسیحِ موسیقی که «رسالتش بیانِ متعالیِ عصر خود است»، ستود. آهنگسازِ جوان خردمندانه به شومان نوشت: «تمجید آشکار شما از من، شاید چنان انتظار شنوندگان را بالا می‌برد که نمی‌دانم چگونه می‌توانم آن را برآورده کنم.» (۱)

افسانه ۱۹۰۰

فیلم داستان زندگی مردی است که هیچگاه پا روی خشکی نگذاشته و همواره در یک کشتی تا هنگام مرگ زندگی می کند و پیانو می نوازد.

بیابانگرد: فضای مجازی به کمک ناخوانندگان آمده!

نوشته که پیش رو دارید گفتگویی است با ماری بیابانگرد، خواننده و مدرس آواز ایرانی، این گفتگو در برنامه نیستان در شبکه فرهنگ انجام شده است. ماری بیابانگرد ماسوله متولد ۱۲ بهمن ۱۳۳۹ است وی آواز را در دوره کودکی آغاز کرد و مشوق اصلی او مادرش بود که خود صدای خوبی داشت. در آن زمان از طریق گوش سعی در تقلید آواز های پریسا و مرضیه داشت و از آنها به عنوان معلم های غیر حضوری خود نام می برد. از سال ۱۳۵۹ در کانون چاووش نزد نصرالله ناصح پور به فراگیری ردیف آوازی عبدالله دوامی پرداخت. پس از این دوره نزد صدیق تعریف به فراگیری همان ردیف پرداخت.

پدیده های دنیای جز (I)

Jazz سبکی از موسیقی است که ریشه در تفکر روحانی، موسیقی بلوز و البته Ragtime دارد. در یک بیان ساده موسیقی جاز، هنر بداهه نوازی مطابق با سبک و روحیات مختص هر نوازنده است. در واقع برخلاف موسیقی کلاسیک، نحوه اجرا و القای خصوصیات روحی نوازنده در ملودی آنقدر تاثیر پذیر است که اگر شنونده ای اجرای نسخه دوک الینگتون (Duke Ellington) از یک موسیقی مشخص را می پسندد، باید حتمآ همان نسخه را گوش کند، چرا که ممکن است نسخه ای از همان موسیقی را که دیگری اجرا کرده است به هیچ وجه نپسندد.

شیوه ای برای نت نویسی سیستمهای میکروتونال ۱۲ قسمتی (I)

موسیقی میکروتونال بر اساس فواصل کمتر یا بیشتر از ترکیبات پرده و نیم پرده شکل می گیرد. این فواصل متنوع بوده و اندازه های گوناگون را شامل می شوند. همچنانکه امروزه برای نشان دادن تغییر فاصله به اندازه نیم پرده از علائم “بمل” و “دیز” استفاده می شود برای نشان دادن فواصل میکروتونال نیز علائم عرضی متفاوت ابداع شده است. به هنگام مطالعه نوشته های مرتبط با میکروتونالیته با انبوهی از مدلهای پیشنهادی برای نوشتار موسیقی مواجه می شویم. تعدد مدلها گویای عدم اتفاق نظر برای ابداع علائمی واحد است. دلیل این مسئله می تواند تاکید بر دقت درتعیین اندازه فاصله یا اعمال سلیقه شخصی فرد ارائه دهنده علامت باشد. مثالی از این مورد تفاوت علائم ربع پرده در دیدگاههای مختلف است:

نصیحت کورساکوف به استراوینسکی

در کتاب داستان هنر موسیقی آمده است که ریمسکی کورساکوف به استراوینسکی نصیحت کرده بود که هرگز به موسیقی دبوسی گوش نده. او همواره هشدار میداده است که باید از این موسیقی پرهیز کرد (احتمالا” بخاطر نوآوری های او در موسیقی و سبک کاریش یعنی امپرسیونیسم ).

گفتگو با قدسیه مسعودیه (III)

روی ریل بودند. بیشترشان دست خودمان است. بخشی از آنها را به تازگی روی سی‌دی هم منتقل کرده‌ایم. کیفیت فایل‌ها چون قدیمی هستند نسبت به آنچه الان به آن کیفیت می‌گوییم طبیعتاً بالا نیستند ولی برای زمان ضبط خودشان، خوب محسوب می‌شوند.