پونچیلی، شهرت با یک اپرا!

جمعه ۷ خرداد ۱۳۸۹

آمیلکاره پونچیلی (1834 - 1886)

آمیلکاره پونچیلی (Amilcare Ponchielli) آهنگساز مشهور ایتالیایی است که بیشتر در زمینه اپرا فعالیت داشته است. پونچیلی در سن ۹ سالگی برای تحصیل موسیقی، بورسیه کنسرواتوآر میلان را به دست آورد و در سن ۱۰ سالگی اولین سمفونی خود را نوشت! دو سال پس از ترک کنسرواتوآر اولین اپرای خود را بر اساس رمان مشهور “نامزد” نوشته الساندرو مانزونی (Alessandro Manzoni) ساخت، پس از اجرای این اپرا بود که وی به عنوان آهنگساز شناخته شد. اوایل دوران حرفه ای پونچیلی بسیار مایوس کننده بود. برکنار شدن از تدریس در کنسرواتوآر میلان با وجود آنکه رقابت آهنگسازی را در آنجا برده بود!

وی کارهای نیمه وقتی را در شهرهای کوچک انجام می داد و چندین اپرا مینوشت که هیچ کدام موفقیت آمیز نبودند.

علی رغم ناامیدی، وی تجربیات فراوانی به عنوان رئیس دسته موزیک در شهرهای پیاشنزا و چریمونا به دست آورد و ساخت ۲۰۰ اثر برای گروه سازهای بادی از آثار این دوران وی می باشد. در میان آثار اصیلی که برای گروههای مختلف ساخته است اولین کنسرتوی وی برای یوفونیوم (ساز بادی برنجی) در سال ۱۸۷۲، پانزده نوع مختلف موسیقی برای شعر نابلوسی و مجموعه موسیقی برای مارشها در جشنها و خاک سپاریها که منعکس شده از غرور ایتالیای و سوگواری پنهان از فقدان همشهریانش چریمونا است.

بشنوید قسمتی از اپرای “La Gioconda” را از پونچیلی با صدای ماریا کالاس

ورق زندگی پونچیلی زمانی بر می گردد که نسخه بازنویسی شده وی از اپرای “نامزد” در سال ۱۸۷۲ موفقیتی بزرگ به دست می آورد که حاصل آن؛ بستن قرار دادی با ناشر آثار موسیقی جی.ریکوردی و شرکتش، همچنین یافتن جایگاهی در کنسرواتوآر میلان و لا اسکالا می باشد. باله “دوقلوها” ۱۸۷۳ موفقیت وی را تثبیت نمود.

اپرای بعدی “لیتوانیها” در سال ۱۸۷۴ ساخته شد که حتی پیش از اولین اجرای آن در ۲۰ نوامبر ۱۸۸۴ در سنت پترزبورگ، بسیار مورد استقبال و تشویق قرار گفت. مشهورترین اپرای او که هنوز هم اجرا می‌شود لا جوکندا (La Gioconda) می باشد که اشعار آن را آریگو بویتو (Arrigo Boito) بر اساس نمایشنامه ای از ویکتور هوگو سروده است.

بشنوید قسمتی از اپرای “La Gioconda” را از پونچیلی

اولین اجرای این اپرا در سال ۱۸۷۶ بود که بعدها آن را بارها بازنویسی کرد. نسخه ای که تا به امروز بسیار شهرت دارد اولین بار در سال ۱۸۸۰ اجرا شد. در سال ۱۸۷۶ بر روی اپرای “زمین والنسیا” کار کرد که نوشتن آنرا سه سال پیش از آن رها کرده بود که هیچ گاه به پایان نرساند، اگرچه توسط آرتورو کادور (Arturo Cadore) تکمیل و در سال ۱۹۱۴ اجرا شد.

بشنوید قسمتی از اپرای “La Gioconda” را از پونچیلی

پس از اپرای لا جوکندا، پونچیلی اپرای ملودرام جاودانه “ولخرج” را در چهار پرده بر اساس کتاب مقدس نوشت که در میلان-تئاتر الا اسکالا در سال ۱۸۸۰ و اپرای “ماریون دلورمه” بر اساس نمایشنامه دیگری از ویکتور هوگو در همان مکان در سال ۱۸۸۵ اجرا شدند. علی رغم نوع آوری غنی موجود در این آثارش هیچ کدام موفقیتهای پیشین پونچیلی را به همراه نداشتند اما هر دو تاثیری فراوان بر روی آهنگسازان نسل بعدی وی داشتند همچون جاکومو پوچینی (Giacomo Puccini)، پیترو ماسکانی (Pietro Mascagni) و جیوردانو (Giordano).

در سال ۱۸۸۱ پونچیلی در کلیسای برگامو به عنوان رهبر این ارکستر منصوب شد، از همان سال استاد آهنگسازی در کنسرواتوآر میلان شد، جایی که در میان شاگردانش پوچینی، ماسکانی و امیلیو پیزی (Emilio Pizzi) حضور داشتند. آمیلکاره پونچیلی در میلان درگذشت. اگرچه در زمان حیاتش در وسعت بخشیدن و تحول آثار ارکستر بسیار مشهور و اثرگذار بود، اما تنها یکی از آثارش که اپرای لا جوکندا می باشد امروزه اجرا می شود و باله “رقص ساعتها” از این اپرا می باشد که این باله در فیلم انیمیشن “فانتاسیا” (Fantasia) والت دیزنی ۱۹۴۰ استفاده شده است.

en.wikipedia.org

در این رابطه بخوانید

ارسال دیدگاه

تعطیلی برنامه های موسیقی به دلیل شیوع کرونا

لغو مجدد کلیه فعالیت های هنری در سراسر کشور، طی اطلاعیه جدیدی از وزارت ارشاد تا یک هفته دیگر اعلام شد. در پی شیوع ویروس کرونا و جهت پیشگیری از گسترش آن، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در توافق و تصمیم مشترک با وزارت بهداشت، طی اطلاعیه ای کلیه کنسرت ها، اجراهای تئاتر، اکران سینمایی و دیگر تجمعات هنری را تا تاریخ جمعه نهم اسفندِ جاری ملغی اعلام و محمد الهیاری، مدیر کل دفتر موسیقی این خبر را رسما ابلاغ کرد.

واکاوی نظری موسیقی امبینت (IX)

او در کتاب خود «موسیقی در گذر از قرنها» داستانی جالب از پادشاه موسیقی شفا بخش استیون هالپرن (۵۲) نقل می کند: «بعد از اتمام یک سمینار در مورد موسیقی نیوایج که در دهه ۷۰ برگزار شده بود من او (استیون هالپرن) را برای صرف شام به خانه ام دعوت کردم و مدت زیادی در باره موسیقی باب روز یعنی نیوایج صحبت کردیم. در آخر من در مورد آلبومش اخیرش (۵۳) از او سوال کردم. یادداشت های او درخلال بروشور آلبوم ادعا می کرد که هر یک از هفت آهنگ این آلبوم برای مدیتیشنی خاص و مخصوص یکی از چاکراهای هفتگانه است. می خواستم بدانم که او از کجا می فهمد که کدام آکورد و چگونه روی چاکرای خاصی تاثیر دارد؟ من او را به این دلیل تحت فشار گذاشتم که فکر می کردم شاید او به معدن طلای اسرار آمیز عرفان (!) دست پیدا کرده است. سرانجام خندید و گفت: همه اینها فقط یک فریب است. نیازی به گفتن نیست که پس از آن، از اینگونه باورها دست برداشتم و رابطه ما همان جا برای همیشه تمام شد.»

آخرین ارسال‌ها

از روزهای گذشته…

چند تصویر از حضور نوازندگان در شهر تهران: ایستگاه‌های مترو (II)

ایستگاه میدان انقلاب: در ایستگاه متروی میدان انقلاب، دو نقطه بیش از هر مکان دیگری محلّ تجمع نوازنده‌ها بوده است. اوّلی همکف ایستگاه دقیقاً پس از عبور از ورودی تنگ ایستگاه و پشت به سوپرمارکتی است که در یکی دوسال اخیر باز شده است. تنها دفعاتی که دیده‌ام نوازندگانی در این نقطه به اجرای موسیقی بپردازند دو نوازندهٔ دف و سه‌تار بوده است. این دو نوازنده یک زن و مرد حدوداً سی و چند ساله بودند. مرد سه‌تار می‌نواخت و زن هم دف. بعد از چند بار متوالی که آن‌ها را دیدم، دیگر هیچ‌گاه آن‌ها را ندیدم. ازدحام و سروصدای آن نقطه آن‌قدر زیاد است که نوازندهٔ سه‌تار همواره با میکروفون می‌نواخت و نوازندهٔ همراهش هم به‌جای آنکه مثلاً تنبک‌نواز باشد دف‌نواز بود؛ احتمالاً‌ هم برای آنکه صدای سازش راحت‌تر شنیده شود و هم اینکه ظرائف تنبک در آن فضا قابل شنیدن و درک کردن نبود.

حضور ارکستر ارغنون در چهارمین جشنواره سایت های و وبلاگ های موسیقی

ارکستر ارغنون در چهارمین جشنواره سایت های و وبلاگی های موسیقی به روی صحنه می رود. ابراهیم نظری نوازنده، آهنگساز و رهبر ارکستر رهبری این ارکستر را به عهده دارد. ارکستر ارغنون در اولین کنسرت خود به صورت آنسامبل فلوت به روی صحنه خواهد رفت و آثاری از آهنگسازان ایرانی و غربی را اجرا خواهد کرد. شایان ذکر است که این ارکستر پائیز سال جاری توسط ابراهیم نظری تاسیس شده است و مدیریت آنرا سجاد پورقناد به عهده دارد.

نقش زنان در موسیقی ایرانی (I)

قدیمی ترین اسطوره ای که از یک زن موسیقیدان نام می برد ضلال دختر کمیک بوده که مخترع سازهای زهی است. سیوطی در کتاب اوایل المحاضرات از نخستین زنی که دف زد کلثوم خواهر موسی (ع) را نام می برد. حکیم فردوسی در شاهنامه از بانویی رامشگر به نام سوسن نام می برد که در توران زمین بود و با رامشگری و مکر و حیله پهلوانان ایرانی را به بند می کشید و در جایی دیگر از سپنوی خنیاگر نام می برد که آوازش پلنگ را رام می کرد.

بررسی کوتاه در باب سنت و نوآوری در موسیقی ایرانی (IV)

بیایم بررسی کنیم امروز را با گذشته، ببینیم مثلا در مقابل دستگاه چهارگاه، ما چه چیزی به موسیقی اضافه کردیم؟ وقتی هیچ قدمی در این راه برداشته نمی شود، چنین استنباط می شود که دارایی های امروز ما از موسیقی ایرانی کافیست و حتی فرض کنیم: «اصلا هر کاری که قدما کردند کافیست، موسیقی ایرانی فقط همین ها است، قدما پرونده موسیقی ایرانی را بستند»!

مروری بر آلبوم «چهل رباعی تا خرقان»

شنیدن موسیقی همراه دکلمه‌ی شعر (خواه با صدای شاعر خواه با صدای غیر) امروزه عادتی شنیداری است که به مرتبت پیش‌فرضی رسیده است. حضورش چنان بدیهی و طبیعی است‌ که بی آن هر برخوانی شعر (حتا نمونه‌های زنده) تا حدودی لخت و ناتمام می‌نماید. خوانش «چهل رباعی تا خرقان» امیرحسین الهیاری هم از این قاعده مستثنا نیست، موسیقی دارد، موسیقی کیاوش صاحب‌نسق.

گزارش جلسه هشتم «کارگاه آشنایی با نقد موسیقی» (VIII)

ارایه‌ی طرح‌واره‌ای برای تشریح احتمال تفاوت موقعیت نقد در موسیقی ایرانی که تا آنجا پیش می‌رود که صحبت از امکان تطابق اظهار نظر شفاهی یا موقعیت‌های مشابه با فضای موسیقی ایرانی به میان می‌آید. (۱۳۸۸)

چه مقدار تمرین، چه مقدار پیشرفت (V)

با توجه به زمان و وقتِ محدودِ اکثرِ علاقه مندان به موسیقى، امکانِ این نیست که بتوانند شیوه ى تمرینِ خود را از شیوه ى تمرینِ حرفه ای ها الگو بردارى کنند. چراکه آنها تمامِ وقت و زندگى خود را در راستاى اینکار گذاشته اند و طبیعى است که مقدار تمرین آنان بسیار بیشتر از افراد دیگر باشد.

رمضان: هر سبکی سونوریته ای می طلبد

چراکه در حقیقت ما نت های مختلف داریم که می مانند و بر روی آن نت ها موتیف های دیگری می آیند و در حقیقت تعادلی که بین این قسمت های مختلف صوتی باید رعایت شود مشکل است و این کار نوازنده را مشکل می کند، به خصوص که بسیاری از این نت ها را باید با پدال سوستنوتو که پدالی است در وسط پیانو رویال، پیانوهای گراند، این پدال که پدال خاصی است که در قرن بیستم روی پیانو اضافه شده، برای این تکنیک موسیقی خاص.

اقیانوسی بنام باخ (II)

دلیل جاودانگی آثار باخ هر چه که باشد، سبب می شود شنونده مجددا به باخ برگردد. کاملا واضح است که بقای هر اثر هنری ارتباط مستقیم با اشتیاق آهنگسازان و مخاطبان برای اجرا و شنیدن اثر مربوطه دارد. موسیقی باخ بر خلاف تابلوی مونالیزای داوینچی یا مجسمه پیتای میکلانژ در هر اجرای جدید، مجددا زنده شده و نزد شنونده نمود پیدا می کند.

بررسی اجمالی آثار شادروان <br> روح الله خالقی (قسمت سی و یکم)

بررسی اجمالی آثار شادروان
روح الله خالقی (قسمت سی و یکم)

این اثر نخستین بار به صورت دو صدائی با ارکستر مدرسه وزیری و با صدای روح انگیز و خود کلنل روی صفحه ضبط شده است. در جلد دوم کتاب سرگذشت موسیقی ایران، چاپ ششم، در صفحه ۱۵۶، ابیات آغازین این ترانه درج گردیده است.