پونچیلی، شهرت با یک اپرا!

جمعه ۷ خرداد ۱۳۸۹

آمیلکاره پونچیلی (1834 - 1886)

آمیلکاره پونچیلی (Amilcare Ponchielli) آهنگساز مشهور ایتالیایی است که بیشتر در زمینه اپرا فعالیت داشته است. پونچیلی در سن ۹ سالگی برای تحصیل موسیقی، بورسیه کنسرواتوآر میلان را به دست آورد و در سن ۱۰ سالگی اولین سمفونی خود را نوشت! دو سال پس از ترک کنسرواتوآر اولین اپرای خود را بر اساس رمان مشهور “نامزد” نوشته الساندرو مانزونی (Alessandro Manzoni) ساخت، پس از اجرای این اپرا بود که وی به عنوان آهنگساز شناخته شد. اوایل دوران حرفه ای پونچیلی بسیار مایوس کننده بود. برکنار شدن از تدریس در کنسرواتوآر میلان با وجود آنکه رقابت آهنگسازی را در آنجا برده بود!

وی کارهای نیمه وقتی را در شهرهای کوچک انجام می داد و چندین اپرا مینوشت که هیچ کدام موفقیت آمیز نبودند.

علی رغم ناامیدی، وی تجربیات فراوانی به عنوان رئیس دسته موزیک در شهرهای پیاشنزا و چریمونا به دست آورد و ساخت ۲۰۰ اثر برای گروه سازهای بادی از آثار این دوران وی می باشد. در میان آثار اصیلی که برای گروههای مختلف ساخته است اولین کنسرتوی وی برای یوفونیوم (ساز بادی برنجی) در سال ۱۸۷۲، پانزده نوع مختلف موسیقی برای شعر نابلوسی و مجموعه موسیقی برای مارشها در جشنها و خاک سپاریها که منعکس شده از غرور ایتالیای و سوگواری پنهان از فقدان همشهریانش چریمونا است.

بشنوید قسمتی از اپرای “La Gioconda” را از پونچیلی با صدای ماریا کالاس

ورق زندگی پونچیلی زمانی بر می گردد که نسخه بازنویسی شده وی از اپرای “نامزد” در سال ۱۸۷۲ موفقیتی بزرگ به دست می آورد که حاصل آن؛ بستن قرار دادی با ناشر آثار موسیقی جی.ریکوردی و شرکتش، همچنین یافتن جایگاهی در کنسرواتوآر میلان و لا اسکالا می باشد. باله “دوقلوها” ۱۸۷۳ موفقیت وی را تثبیت نمود.

اپرای بعدی “لیتوانیها” در سال ۱۸۷۴ ساخته شد که حتی پیش از اولین اجرای آن در ۲۰ نوامبر ۱۸۸۴ در سنت پترزبورگ، بسیار مورد استقبال و تشویق قرار گفت. مشهورترین اپرای او که هنوز هم اجرا می‌شود لا جوکندا (La Gioconda) می باشد که اشعار آن را آریگو بویتو (Arrigo Boito) بر اساس نمایشنامه ای از ویکتور هوگو سروده است.

بشنوید قسمتی از اپرای “La Gioconda” را از پونچیلی

اولین اجرای این اپرا در سال ۱۸۷۶ بود که بعدها آن را بارها بازنویسی کرد. نسخه ای که تا به امروز بسیار شهرت دارد اولین بار در سال ۱۸۸۰ اجرا شد. در سال ۱۸۷۶ بر روی اپرای “زمین والنسیا” کار کرد که نوشتن آنرا سه سال پیش از آن رها کرده بود که هیچ گاه به پایان نرساند، اگرچه توسط آرتورو کادور (Arturo Cadore) تکمیل و در سال ۱۹۱۴ اجرا شد.

بشنوید قسمتی از اپرای “La Gioconda” را از پونچیلی

پس از اپرای لا جوکندا، پونچیلی اپرای ملودرام جاودانه “ولخرج” را در چهار پرده بر اساس کتاب مقدس نوشت که در میلان-تئاتر الا اسکالا در سال ۱۸۸۰ و اپرای “ماریون دلورمه” بر اساس نمایشنامه دیگری از ویکتور هوگو در همان مکان در سال ۱۸۸۵ اجرا شدند. علی رغم نوع آوری غنی موجود در این آثارش هیچ کدام موفقیتهای پیشین پونچیلی را به همراه نداشتند اما هر دو تاثیری فراوان بر روی آهنگسازان نسل بعدی وی داشتند همچون جاکومو پوچینی (Giacomo Puccini)، پیترو ماسکانی (Pietro Mascagni) و جیوردانو (Giordano).

در سال ۱۸۸۱ پونچیلی در کلیسای برگامو به عنوان رهبر این ارکستر منصوب شد، از همان سال استاد آهنگسازی در کنسرواتوآر میلان شد، جایی که در میان شاگردانش پوچینی، ماسکانی و امیلیو پیزی (Emilio Pizzi) حضور داشتند. آمیلکاره پونچیلی در میلان درگذشت. اگرچه در زمان حیاتش در وسعت بخشیدن و تحول آثار ارکستر بسیار مشهور و اثرگذار بود، اما تنها یکی از آثارش که اپرای لا جوکندا می باشد امروزه اجرا می شود و باله “رقص ساعتها” از این اپرا می باشد که این باله در فیلم انیمیشن “فانتاسیا” (Fantasia) والت دیزنی ۱۹۴۰ استفاده شده است.

en.wikipedia.org

در این رابطه بخوانید

ارسال دیدگاه

نشست رسانه ای کنسرت «بگو کجایی» برگزار شد

نشست رسانه ای کنسرت «بگو کجایی» به خوانندگی محمد معتمدی و رهبری ارکستر رضا شایسته یکشنبه ۲۹ مرداد ماه در تالار امیرحسین فردی حوزه هنری برگزار شد. در ابتدای این نشست علیرضا امینی سرپرست ارکستر نیایش گفت: مجموعه آثار فاخر کلاسیک ایرانی که از عمر تولید آن بیش از نود سال می گذرد در برگیرنده ویژگی های خاصی هستند. این آثار، آثاری هستند که به صورت سینه به سینه منتقل شده اند و یکی از هنرمندانی که طی دهه های گذشته از خود کارهای بسیار ارزشمندی بر جای گذاشته استاد مجید وفادار است که قطعه های مربوط به این هنرمند تاثیر بسیاری در حوزه شنیداری موسیقی اصیل ایرانی داشته است. این هنرمند نزدیک به سیصد تصنیف دارد که خوشبختانه هم دست نویس آنها وجود دارد و هم بیش از دویست قطعه از آنها به صورت شنیداری قابل دسترسی است.

ال سیستما، مدلی موسیقی و اجتماعی متولد ونزوئلا (I)

ال سیستما که توسط خوزه آنتونیو آبرئو (Jose-Antonio Abreu)، در سال ۱۹۷۵، پایه گزاری شده است با استفاده از آموزش ارکستر به تربیت هزاران کودک و نوجوان می پردازد. این کودکان که بیشتر از خانواده های محروم کشور هستند با این نوع آموزش هم درس موسیقی و هم درس زندگی می آموزند. هدف این برنامه بکارگیری موسیقی جهت آموزش، سازگاری و پیشگیری از رفتارهای بزهکارانه است. این پروژه با نجات جوانان مواجه با فقر شدید، از انحرافات قابل پیش بینی و از گرایش به سمت سوء مصرف مواد مخدر و بزهکاری، شناخته شده است.

آخرین ارسال‌ها

از روزهای گذشته…

تحلیلی بر کتاب‌شناسی‌های موسیقی در ایران (III)

از آن جا که آثار مکتوب منتشر شده در یک حوزه‌ی خاص شکل‌های متفاوتی دارد بنابراین پرداختن یا نپرداختن به یکی یا چند تا از این شکل‌های مختلف وجه تمایز دیگری میان کتاب‌شناسی‌های متعدد به وجود می‌آورد. مقالات پیایند‌ها، کتاب‌های چاپ شده، پژوهش‌های درسی (پایان‌نامه‌ها) و بروشور برنامه‌های رسمی و غیر رسمی نمونه‌هایی از آثار مکتوب مختلفی است که می‌تواند هدف یک کتاب‌شناسی قرار گیرد. این که یک کتاب‌شناسی کدام‌ گروه از این آثار مکتوب را شامل گردد، برای خواننده تعیین کننده است. برای مثال یک کتاب‌شناسی ممکن است تنها به مقالات چاپ شده در پیایندها بپردازد ، در این میان این که به کدام پیایندها پرداخته و دلایل این انتخاب، برای پژوهش‌گری که می‌خواهد از این کتاب استفاده کند اهمیت می‌یابد. از سوی دیگر کتاب‌شناسی می‌تواند محدود به دوره‌ی زمانی، جغرافیا و/یا زبانی خاص باشد. در این موارد هم محدودیت اعمال شده کار جستجوگران را ساده خواهد کرد.

روش سوزوکی (قسمت بیست و هفتم)

کان (Kan) می‌تواند درجات مختلف داشته باشد یعنی بستگی دارد به اینکه آیا این کان (Kan) برایش از کودکی تلاش، کار و تمرین شده است یا نه برخی برای رسیدن به مقصود به پانصد بار تمرین و برخی دیگر به پنج هزار بار تمرین نیاز دارند. علاوه بر این حالا من حتی به شیوه خودم نقاشی می‌کنم و حتی در حدود شصت سال است که می‌نویسم. نقاشی کردن و نوشتن نه تنها مرا بسیار به وجد و شادی می‌آورد بلکه خیلی‌ ها را خوشحالی می‌کند و این کارهایی که من می‌کنم (نقاشی و نویسندگی) با اینکه خیلی قدرتمند نیستند اما برای من کمک بزرگی در جهت ارائه متد آموزش و پرورش استعدادهای درخشان هستند.

تولد یک اثر جامعه‌شناسی موسیقی (I)

پس از دو تلاش به‌نسبت ناموفق که اتفاقا یکی از آنها اشتراکی هم با موضوع مورد بحث این نوشتار دارد (۱) اکنون با انتشار «تا بردمیدن گل‌ها»، کتاب تازه‌ی «محمدرضا فیاض» فضای نوشتاری و مطالعاتی موسیقی کلاسیک ما صاحب اولین نوشته‌ی جامعه‌شناختی درخور خود شده است. نویسنده‌ی کتاب که پیش از این به عنوان منتقد موسیقی به خوبی شناخته شده و مهارت خود را برای «دیگرگونه دیدن» به ظهور رسانده است در این کتاب از توانایی‌اش به بهترین شکل بهره می‌گیرد به نحوی که نیروی بازنگری را به شاه‌کلید درک رویدادها و روابط موسیقی و جامعه بدل ساخته است.

آن روزهای سالم سرشار!

« پسران به یاد پدران»؛ تیتر اول روز یکشنبه ی شرق بود که اشاره ای داشت به کنسرت چند شب گذشته ی همایون شجریان و سهراب پورناظری با همراهی آیین مشکاتیان، و البته طراحی صحنه و لباس باران کوثری. این چهار اسم، هسته ی اصلی این کنسرت را شکل داده اند. چهار اسمی که هیچ کدام در عرصه ای برابر و سالم قد علم نکرده اند. همایون شجریان اگر پسر شجریان بزرگ نبود، احتمالاَ نه از لحاظ تکنیک در حد و اندازه های امروزش بود (به عبارت دیگر: فرصت دست یافتن به استادی به بزرگی محمدرضا شجریان را نمی داشت) و نه از لحاظ شهرت. سهراب پورناظری هم به همین شکل، از راه پدر و پسر عموی او، به فرصت هایی دست یافته که در دست دیگران نبوده.

سان را و فلسفه کیهانی (IV)

حتی اگر از تجربه عجیب سان نیز صرف نظر کنیم، او پس از ترک کالج به عنوان پر شورترین موزیسین در بیرمنگام شناخته شده بود. موزیسینی که همه چیزش را به موسیقی اختصاص داده بود. او به ندرت می خوابید و می گفت که توماس ادیسون، لئوناردو داوینچی و ناپلئون هم پرکار و کم خواب بودند.

نگاهی به موسیقی رمانتیک

لغت رمانتیک در اواخر قرن هجدهم، ابتدا برای بیان ایده های جدیدی که در هنر نقاشی و ادبیات بکار برده می شد مورد استفاده قرار گرفت. بعد ها پس از آغاز قرن نوزدهم موسیقیدان ها نیز از این لغت برای بیان شیوه های نوین آهنگسازی و اجرا استفاده کرند. برخلاف موسیقیدان های کلاسیک، هدف رمانیتک ها بیان بسیار پر قدرت احساسات توسط موسیقی بود که معمولا” بیان کننده احساس درونی آهنگساز بود. نباید اشتباه کرد و موسیقی رماتنیک را تنها بیان احساسات عاشقانه انسانی دانست، بلکه موسیقی رمانتیک علاوه بر آن می تواند طیف وسیعی از احساسات را شامل شود از حس میهن پرستانه تا حس ناگوار یا حتی گوارای مرگ.

نی و قابلیت های آن (II)

در قسمت قبل به صورت مختصر به تاریخچه نی پرداختیم، در ادامۀ این مطلب به بررسی انواع سازهای بادی هم خانوادۀ نی در ایران و طبقه بندی آنها می پردازیم. سازهای بادی هم خانوادۀ نای کهن را می توان در ابتدا به دو دسته تقسیم کرد:

“آینده روشن”

در تاریخ سوم و چهارم شهریور، قرار است، اثر ۱۲ موومان سمفونیک، بهزاد عبدی با عنوان “آینده روشن” (انتظار)، به رهبری پروفسور منوچهر صهبایی رهبر ارکستر سمفونیک تهران در تالار وحدت اجرا میشود. اجرای این اثر از دو منظر قابل توجه است، نخست از این نگاه که بهزاد عبدی جوانترین آهنگسازی است که حداقل از ۲۰ سال پیش تا کنون در میان آهنگسازانی جای دارد که اثرش برای اجرا با ارکستر سمفونیک تهران به صورت مجرد پذیرفته شده است، دوم، تغییرات قابل توجهی که در نوازندگان ارکستر بوجود آمده و شمایل ارکستر را کاملا جوان کرده است.

چکیدۀ درس‌گفتارهای مبانی اتنوموزیکولوژی، جلسه ششم

مبحث «موسیقی و زندگی اجتماعی» از سه منظر قابل مطالعه است. هریک از این سه منظر نیز جنبه‌های بسیاری از نسبت موسیقی و جامعه را مورد توجه قرار می‌دهد. این سه منظر اصلی عبارت‌اند از:

تا که فردا همچو شیران بشکنند…

دکتر علی شریعتی پیش از انقلاب یکی از مهمترین رهبران ایدوئولوژیک طبقه روشنفکران مذهبی محسوب میشد که با مرگ مشکوکش در ۲۹ خرداد ۱۳۵۶ به اسطوره جمعیت نام برده تبدیل شد. شخصیت خستگی ناپذیر و مبارز شریعت همراه با چاشنی ذوق ادبی او، سخنرانی ها و اشعارش را شور خاصی می بخشید که مخصوصا” در حال و هوای اوایل انقلاب مورد توجه انقلابیون بود.