وی کارهای نیمه وقتی را در شهرهای کوچک انجام می داد و چندین اپرا مینوشت که هیچ کدام موفقیت آمیز نبودند.
علی رغم ناامیدی، وی تجربیات فراوانی به عنوان رئیس دسته موزیک در شهرهای پیاشنزا و چریمونا به دست آورد و ساخت ۲۰۰ اثر برای گروه سازهای بادی از آثار این دوران وی می باشد. در میان آثار اصیلی که برای گروههای مختلف ساخته است اولین کنسرتوی وی برای یوفونیوم (ساز بادی برنجی) در سال ۱۸۷۲، پانزده نوع مختلف موسیقی برای شعر نابلوسی و مجموعه موسیقی برای مارشها در جشنها و خاک سپاریها که منعکس شده از غرور ایتالیای و سوگواری پنهان از فقدان همشهریانش چریمونا است.
ورق زندگی پونچیلی زمانی بر می گردد که نسخه بازنویسی شده وی از اپرای “نامزد” در سال ۱۸۷۲ موفقیتی بزرگ به دست می آورد که حاصل آن؛ بستن قرار دادی با ناشر آثار موسیقی جی.ریکوردی و شرکتش، همچنین یافتن جایگاهی در کنسرواتوآر میلان و لا اسکالا می باشد. باله “دوقلوها” ۱۸۷۳ موفقیت وی را تثبیت نمود.
اپرای بعدی “لیتوانیها” در سال ۱۸۷۴ ساخته شد که حتی پیش از اولین اجرای آن در ۲۰ نوامبر ۱۸۸۴ در سنت پترزبورگ، بسیار مورد استقبال و تشویق قرار گفت. مشهورترین اپرای او که هنوز هم اجرا میشود لا جوکندا (La Gioconda) می باشد که اشعار آن را آریگو بویتو (Arrigo Boito) بر اساس نمایشنامه ای از ویکتور هوگو سروده است.
اولین اجرای این اپرا در سال ۱۸۷۶ بود که بعدها آن را بارها بازنویسی کرد. نسخه ای که تا به امروز بسیار شهرت دارد اولین بار در سال ۱۸۸۰ اجرا شد. در سال ۱۸۷۶ بر روی اپرای “زمین والنسیا” کار کرد که نوشتن آنرا سه سال پیش از آن رها کرده بود که هیچ گاه به پایان نرساند، اگرچه توسط آرتورو کادور (Arturo Cadore) تکمیل و در سال ۱۹۱۴ اجرا شد.
پس از اپرای لا جوکندا، پونچیلی اپرای ملودرام جاودانه “ولخرج” را در چهار پرده بر اساس کتاب مقدس نوشت که در میلان-تئاتر الا اسکالا در سال ۱۸۸۰ و اپرای “ماریون دلورمه” بر اساس نمایشنامه دیگری از ویکتور هوگو در همان مکان در سال ۱۸۸۵ اجرا شدند. علی رغم نوع آوری غنی موجود در این آثارش هیچ کدام موفقیتهای پیشین پونچیلی را به همراه نداشتند اما هر دو تاثیری فراوان بر روی آهنگسازان نسل بعدی وی داشتند همچون جاکومو پوچینی (Giacomo Puccini)، پیترو ماسکانی (Pietro Mascagni) و جیوردانو (Giordano).
در سال ۱۸۸۱ پونچیلی در کلیسای برگامو به عنوان رهبر این ارکستر منصوب شد، از همان سال استاد آهنگسازی در کنسرواتوآر میلان شد، جایی که در میان شاگردانش پوچینی، ماسکانی و امیلیو پیزی (Emilio Pizzi) حضور داشتند. آمیلکاره پونچیلی در میلان درگذشت. اگرچه در زمان حیاتش در وسعت بخشیدن و تحول آثار ارکستر بسیار مشهور و اثرگذار بود، اما تنها یکی از آثارش که اپرای لا جوکندا می باشد امروزه اجرا می شود و باله “رقص ساعتها” از این اپرا می باشد که این باله در فیلم انیمیشن “فانتاسیا” (Fantasia) والت دیزنی ۱۹۴۰ استفاده شده است.
en.wikipedia.org
۱ نظر