«هرمان بومان (Herman Baumann) یک موسیقیدان برجسته است، چه به عنوان تکنواز و چه به عنوان همنواز در اجراهای مجلسی. ویژگی های منحصر به فرد نوازندگی او، تن صدای سازش است که می تواند مانند خواننده های اپرا باشد؛ نرمی و آرامی نواخته هاش حتی وقتی که با مدل های قدیمی تر این ساز مینوازد، قابل توجه است.» او پیشگام نواختن هورن های قدیمی (Hand horn) باروک و کلاسیک است.
بومان حتی در فاتق آمدن بر بیماری اش، یگانه بوده! بهبودی او پس از یک سکته مغزی شدید بسیار شگفت انگیز بوده است.
هرمان رودلف کنارد بومان در سال ۱۹۶۴ در شهر هامبورگ آلمان به دنیا آمد. شاید جای تعجبی نباشد که هورن نوازی او به خوانندگی تشبیه شده است زیرا او فعالیت موسیقایی خود را به عنوان خواننده و نوازنده درام جز (Jazz Drum) آغاز کرد و در ۱۷ سالگی به هورن روی آورد. او هورن را زیر نظر استاد و تکنواز برجسته فریتز هات (Fritz Huth) آموخت سپس به مدت ۱۲ سال در ارکسترهای مختلف شامل ارکستر دورتماند و ارکستر سمفونیک رادیوی اشتوتگارت به عنوان هورن نواز اول به نوازندگی پرداخت.
قسمتی از هورن نوازی بومان را بشنوید
پس از بردن جایزه مسابقه بین المللی موسیقی ARD در سال ۱۹۶۴ در مونیخ، بومان پیشنهاد تدریس در مدرسه موسیقی فولکوانگ (Folkwang Hochschule) را در اِسن پذیرفت و به دنبال آن حرفه خود را به عنوان تکنواز هورن ادامه داد. تکنوازی، اجرا، برگزاری کنسرت در کشورهای مختلف و ضبط کارهایش از جمله فعالیتهای بومان بودند که باعث شناخته شدن و مرد تحسین قرار گرفتنش شدند. نواخته های او چه با استفاده از هورن مدرن و چه با هورن های طبیعی (شامل Corno da Caccia) تحسین منتقدان را برانگیخته است.
علاقه بومان به هورن طبیعی در مسابقه مونیخ رخ داد. پس از اجرای بومان یکی از حاضران به نام ویلی اِبی که سازنده ماشین آلات کشاورزی در سوئیس بود اظهار کرد که اشکال کار بومان این است که هورن های طبیعی را نمی شناسد و از او دعوت کرد که به سوئیس برود و کلکسیون هورن های طبیعی او را امتحان کند. او همچنین یک آلپ هورن (alphorn) نیز به بومان هدیه داد!
بومان طی سی سال تدریس خود در مدرسه موسیقی فولکوانگ نوازندگان موفق بسیاری را به جامعه تحویل داد. از نظر یکی از دانشجویانش نقطه قوت تدریس او این است که به جای اینکه دانشجویان را مجبور کند که از او تقلید کنند، به روش نوازندگی هر شخص احترام می گذاشت. او دانشجویانش را تشویق می کرد که گروهی تمرین کنند و با آن ها به کنسرت می رفت. در طی چندین دهه او سخنرانی های متعددی ارائه داده و کلاسهای آموزشی زیادی را در کشورهای مختلف برگزار کرده است. او درحالیکه بازنشست شده است، همچنان در سمپوزیوم های مختلف شرکت می کند. همسر بومان که هلا نام داشت از حامیان او و شاگردانش بود که در سال ۱۹۹۷ درگذشت.
قسمتی از هورن نوازی بومان را بشنوید
بومان به سفارش آهنگ سازانی مانند جان-وک داربلای (Jean-Luc Darbellay)، برنارد کرل (Bernard Krol) و هانس جورج فلوگر (Hans-George Pfluger) اثراتی را نواخته است. او اولین اجرای تریوی هورن، ویولون و پیانوی لیگتی (Ligeti) را در سال ۱۹۸۲ انجام داد که مورد تحسین فراوان آهنگ ساز قرار گرفت. او همچنین ساخته های خود را نیز اجرا کرده است که مهمترین آنها الژی (Eligia) است که با هورن دستی نواخته شد.
در سال ۱۹۹۹ انجمن تاریخی سازهای بادی جایزه “کریستوفر مانک” را در پاریس به خاطر خدمات ارزشمند بومان به موسیقی با نواختن سازهای قدیمی (period instruments) به او اعطا کرد.
بومان همچنین هورن های طبیعی دیگری را نیز مانند کلف هورن (kelphorn) آفریقای جنوبی، پست هورن (posthorn) و دانیش هورن (Danish Horn) که به ندرت بر روی صحنه نواخته می شوند را می نوازد.
بومان در سال ۱۹۹۲ به عنوان عضو افتخاری HIS برگزیده شد و شماره آگوست ۱۹۹۸ مجله Horn Call نیز به او اختصاص داده شده است. در این شماره، بومان ماجرای سکته خود را که سمت راست بدنش را فلج کرده بود و روزهای دشوار بهبودی را تعریف می کند. بومان کنسرتوی شماره ۲ استرائوس را با گروه بوفالو فیلارمونیک اجرا کرد و صبح بعد او را در حالیکه سکته کرده بود در اتاقش در هتل پیدا کردند!
پس از گذراندن دو هفته در درمانگاهی در بوفالو به مرکز توانبخشی در اِسن انتقال یافت. او باید مجددا راه رفتن، حرف زدن، شنیدن و نهایتا نواختن هورن را می آموخت. او پنج ماه پس از سکته تدریس را شروع کرد و دو سال بعد تکنواز و رهبر یک کنسرت در جشنواره بود!
۱ نظر