رکوئیم های مرگ موتسارت

موتزارت در آخرین سال از زندگی کوتاه خود با شخصی که حاضر نبود چهره خود را به او نمایان کند ملاقات می کند.

این مرد سیاه پوش به موتسارت سفارش ساخت رکوییم یا مسی را برای مرگ می دهد و ادعا می کند که از طرف مردی این درخواست را دارد که برای گرامی داشتن خاطره همسر فوت شده اش نیاز به این موسیقی دارد.

نامناسب بودن شرایط روحی و مالی موتسارت و درگیری او با بیماری به ظاهر لاعلاج باعث می شود که او این پیشنهاد را بپذیرد. او هرگز موتسارت چهره سیاه پوش، پنهان و شگفت انگیز آن پیغام آور را از خاطر نمی برد و با توجه به اینکه خوب می دانست که بزودی به علت بیماری خواهد مرد، همواره در این فکر بود که رکوییم ها را باید برای مرگ خود بنویسد؛ او همواره به آن شخص سیاه پوش به چشم فردی که از دنیای دیگر آمده و می خواهد جانش را بگیرد نگاه میکرد.

مقدمه رکوئیم

Requiem 1

Requiem 2

Requiem 3

تمام سعی خود را برای ساختن رکوییم های مرگ کرد. اما متاسفانه عمر کوتاه به او فرصت نداد تا آنها را به اتمام برساند.

راجع به مرگ موتسارت نظریه های زیادی مطرح می شود. عده ای معتقد هستند که سالیری (Slieri) که تا قبل از ورود موتزارت به دنیای موسیقی، آوازه اش همه جا را گرفته بود به دلیل حسادت موتسارت را مسموم کرده است و عده ای نیز معتقدند که او بر اثر مصرف زیاد مشروبات الکلی جان خود را از دست داده است.

برنارد شاو در مورد این موسیقیدان بزرگ گفته است که:

“جای تعجب نیست که برخی آوازهایی را که موتسارت سراییده از دهان فرشتگان بارگاه خداوند بشنویم”.

رکوییم موسیقی یی است برای مرگ که عموما” کاتولیک های رومی از آن در مراسم مرگ استفاده می کنند. اصل لغت بمعنای نماز ترس و وحشت است ولی در موسیقی نوعی رقص سه قسمتی است که بدون تنفس در سه مومان اجرا میشود.

قسمت اول این فرم به بیان ارتباط انسان با مرگ می پردازد و معمولا” سنگین و با وقار است. قسمت دوم بازیگوشانه و تفریحی تر بوده و نمایانگر زندگی انسانی است و در نهایت قسمت سوم عموما” بیان کننده این مطلب است که چگونه انسان به دام مرگ اسیر می شود.