گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

لری ادلر، هنرپیشه هارمونیکا (۱)

لورنس سسیل ادلر (Lawrence Cecil Adler) در دهم فوریه ۱۹۱۴در بالتیمور، مریلند به دنیا آمد. پدر و مادر او از ارتدوکس های روسی-یهودی بودند که زبان اصلیشان عبری بود. لری قدرت اجرای برجسته ای داشت. او در سن دو سالگی می توانست با تقلید صدای ال جولسون (Al Jolson) بزرگترها را سرگرم کند. در ده سالگی کم و بیش پیانو می نواخت و در ده سالگی جوانترین خواننده مذهبی بالتیمور بود.

در همان سال ادلر به عنوان کسی که کوتاه مدت ترین دوره را در کنسرواتوار موسیقی پیبادی گذرانده است، شناخته شد.

در واقع او به خاطر «اصلاح ناپذیری، بی استعدادی و نداشتن گوش موسیقیایی» و به دلیل اصرار بر جایگزین کردن “Yes, We Have No Bananas” به جای قطعه از پیش تعیین شده آزمون از کنسرواتوار اخراج شد! اما او اعتماد به نفسش را از دست نداد؛ لریِ خود آموخته در سیزده سالگی با اجرای منوئت بتهوون در مسابقه مریلند هارمونیکا برنده شد. با وجود اینکه آموزش رسمی ندیده بود (و نمی توانست نت ها را درست بخواند که البته تا پیش از سال ۱۹۴۰ هم موفق به این کار نشد)، در هفده سالگی به عنوان نوازنده جذاب و ویرتوز ساز دهنی مشهور شد.

لری در چهارده سالگی به دنبال شهرت و پول به نیویورک فرار کرد. ادلر با کمک نت بروسیلف (Nat Brusiloff)، ویلونیست ارکستر ان بی سی، برای شرکت در مصاحبه به برا مینویچ (Borrah Minevitch) سرپرست گروه “Harmonica Rascals”، معرفی شد اما در مصاحبه موفق نشد.

او پس از این شکست ادلر، در مصاحبه ای برای کلوپ رودی والی (Rudy Vallee) شرکت کرد که از آن نیز سربلند بیرون نیامد. پس از این ماجرا، بروسیلف توانست جایی در موسیقی متن فیلم میکی ماوس برای او بدست آورد. بدین ترتیب ادلر نوازندگی هارمونیکای آهنگ متن فیلم را به عهده گرفت. در نتیجه این کار، ادلر قراردادی نیز برای توری بست تا به ازای هفته ای صد دلار، موسیقی کار را از پشت صحنه اجرا کند. ادلر در سال ۱۹۲۸ با نمایش “Clowns In Clover” روی صحنه رفت و در سال ۱۹۳۰ شدیدا درگیر اجرای نقش مخالف (با لباس پادویی و بدون هارمونیکا) اِدی کنتر (Eddie Cantor) (کمدین) و موزیسین میهمان ِ روت اتینگ (Ruth Etting) و… بود.

او در سال ۱۹۳۱ و در هفده سالگی برای نخستین بار در برادوی و در نمایش موزیکال لبخندها (Smiles) بر روی صحنه رفت. موسیقی این نمایش کاری بود از وینسنت یومانز (Vincent Youmans) و در حالیکه نمایش، شکستی به معنای واقعی بود، بازیگرانی چون مریلین میلر (Marilyn Miller) و فرد و ادل استر (Fred and Adele Astaire) را در میان شخصیت های خود داشت.

لیر همچنین در نمایش انتقادی “Flying Colours” که در برادوی اجرا شده بود بازی کرد، این اثر در سال ۱۹۳۲ توسط هاوارد دیتز (Howard Dietz) و آرتور شوارتز (Arthur Schwartz) نوشته شده بود. در سال ۱۹۳۴ بود که برای نخستین بار در یک فیلم بازی کرد (فیلمی به نام اپراتور ۱۳ که در واقع «یک فیلم عاشقانه با صحنه های اکشن» و ساخت شرکت “MGM-Cosmopolitan” است). سپس در همان سال، سی بی کچران (C.B. Cochran) که ادلر را بر روی صحنه تئاتر دیده بود، او را به لندن برد تا در کمدی موزیکال “Streamline” کاری از ویویان الیس (Vivian Ellis) بازی کند.

در ماه دسامبر همان سال، ادلر که «نوازنده ویرتوز ساز دهنیِ نمایش Streamline» نامیده شد، آثاری را با شرکت کلمبیا ضبط کرد (که تعدادی از آن بعدها دوباره توسط لیبل “Regal-Zonophone” عرضه شد.) نخستین سری از کارهای ضبط شده او که با همراهی سازهای اعضای گروه استودیو و با مدیریت کارول گیبونز (Carroll Gibbons)، پیانیست، صورت گرفت نشان دهنده مهارت او در تنظیم بداهه است.

این سری همچنین گستره ی وسیعی از موسیقی را در بر می گیرد؛ از قطعاتِ موسیقی فیلم هایی مانند “The Continental” از کن کانراد، “Smoke Gets In Your Eyes” از جروم کرن، “Night And Day” از کول پورتر تا “Bolero” از راول، “Caprice Viennois” از فریتز کرایسلر و “Ritual Fire Dance” از باله “El amor brujo” از مانوئل دفلا (Manuel de Falla). این کار همچنین نمودار معاشقه لری با موسیقی جورج گرشوین (George Gershwin) در طول زندگیش نیز می باشد (وقتی که این آهنگساز برای اولین بار اجرای لری از “Rhapsody In Blue” را شنید، با تعجب گفت که «انگار که این قطعه لعنتی برای او نوشته شده است!»)

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است