آرشیو دسته‌ها: اخبار موسیقی
گزارش مراسم رونمایی «ردیف میرزاعبدالله به روایت مهدی صلحی» (IV)
یکشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۷
گزارش مراسم رونمایی «ردیف میرزاعبدالله به روایت مهدی صلحی» (III)
سه شنبه ۱۵ خرداد ۱۳۹۷
گزارش مراسم رونمایی «ردیف میرزاعبدالله به روایت مهدی صلحی» (II)
چهارشنبه ۹ خرداد ۱۳۹۷
تور اروپایی کر فلوت تهران منتشر می شود
سه شنبه ۱ خرداد ۱۳۹۷
اجرا و تحلیل سه اثر پیانویی در دانشگاه هنرهای زیبا
شنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۷
گزارش مراسم رونمایی «ردیف میرزاعبدالله به روایت مهدی صلحی» (I)
جمعه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۷
ردیف میرزاعبدالله به روایت مهدی صلحی اجرا شد
سه شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۷
آخرین ارسال‌ها
- مروری بر آلبوم «بوم خیال»
- نگرشی به تجدد طلبی در هنر و فرهنگ ایرانِ قرن بیستم (XV)
- یادداشتی بر آلبوم «موسیقی نظامی دورهی قاجار»
- پهلوگرفته بر ساحل اقیانوس موسیقی ایران (IV)
- منبعی قابل اتکا و بنیادین در شناخت موسیقی (II)
- نگرشی به تجدد طلبی در هنر و فرهنگ ایرانِ قرن بیستم (XIV)
- بزرگداشت صدمین سال تاسیس هنرستان موسیقی برگزار می شود
- پهلوگرفته بر ساحل اقیانوس موسیقی ایران (III)
- استقبال پرشور دزفولیها از سه شب کنسرتِ سهساعته گروه وزیری
- نشست پژوهشی «نگاهی میان-فرهنگی به «اُپرا» به عنوان پدیده ای اجتماعی» برگزار می شود
- فراخوان شب موسیقی الکتروآکوستیک ایران و لهستان
- گزارشی از دومین نشست «نقدِ نقد» (VIII)
از روزهای گذشته…
روش سوزوکی (قسمت سی پنجم)
شبی از آن شب هایی که این پیشامد رخ داده بود، تمام حوادث را برای پدرم شرح دادم و مأیوس و سرخورده از او تقاضا کردم که بگذارد که من یکسال دیگر به مدرسه بروم. در حالی که بطور قطع من رد خواهم شد، او لبخند زد و گفت: “اوه خوب وضعیت به این گونه است دیگر!” چه لبخند باشکوهی! به نظرم می‌آید که با این حرکت تمام مشکل مرا حل کرده بود.
کنترپوان ، آشنایی – قسمت دوم
انواع کنترپوان – به بیانی تکنیکهای تهیه آن – تعریفی از کنترپوان مطلق است که به عنوان یک ابزار آموزشی توسعه یافته مطرح می شود و در آن به کار گیری کنترپوان های متفاوت سبب یادگیری ساده تر و پیشرفت هنرجویان می شود.
بیژن کامکار: از تدریس متنفرم!
توضیح این مسأله خیلی سخت است. همه‌ی بچه ها تک تک سلول‌هاشان پر از فانتزی و ایده است. منتها این ویژگی در مورد هر کدام از ما کاربرد متفاوتی پیدا کرده است. مثلن ارسلان بیست سال است که مایستر ارکستر سمفونیک است و با وجود اینکه به لحاظ تئوری به علم موسیقی اشراف دارد ولی چیزی که به او جرأت خلق می‌دهد حضورش در ارکستر است. ارسلان بیست سال است که هارمونی می شنود. آهنگی که مثلن من چند هفته باید کار کنم تا برایش هارمونی بنویسم و ارکستراسیون اش را تنظیم کنم، ارسلان یک شبه می نویسد.
بیژن کامکار: مرکز حفظ و اشاعه موسیقی را زندانی کرده بود
من با آقای ناظری به یکی از بهترین استودیهای دنیا که در پاریس بود رفتیم. فضای استودیو چنان خلاءی بود که آدم وحشت می‌کرد. رفتیم و از صدای ایشان و صدای دف من نمونه‌هایی گرفتند که بر اساس آنها بروند میکروفون‌های مخصوص تولید کنند. یک میکروفون اختصاصی برای دف. من چهل سال است دف می‌زنم هیچ وقت نشده است که یک صدای درست از دف بشنوم. صدای دف خانقاه را در هیچ ضبطی نشنیده‌ام.
گفتگو با فرهاد فخرالدینی (III)
محاسبات خیلی پیچیده‌ای داشت ولی از آنجا که ریاضیات می‌دانستم این کار را انجام دادم و مورد تشویق قرار گرفتم. آنچه به دست آمد تقریباً شبیه همین پرده‌های تار و سه‌تار امروز بود و تقریبا همه چیز را می‌شد روی آن نواخت. این نشان داد که صداهای موسیقی ما از زمان فارابی تفاوت چندانی نکرده است و در این خصوص دیگر یک سند معتبر در دست داشتیم. بعد از آن پروژه، دکتر برکشلی گفتند موضوع «ریتم در موسیقی قدیم ایران» را به عنوان رساله و پایان‌نامه‌ات انتخاب کن. من هم پذیرفتم و مشغول شدم. منابعی که آن زمان در دسترسم بود را پیدا کردم و مشغول نت‌نویسی شدم که متوجه خیلی موارد شدم و آن مسیر را ادامه دادم. چندی بعد کتاب‌های عبدالقادر مراغی چاپ شد. اول کتاب «مقاصد الالحان» و بعد «جامع الالحان» و دیدم که منابع خیلی خوبی است و مجدداً یافته‌هایم را مرور کردم.
بررسیِ مقاله «مُدلی جدید برای اتنوموزیکولوژی» (I)
موضوع مقاله ای که مورد بررسی قرار گرفته است، ارائه مدلی دیگر برای رشته اتنوموزیکولوژی است و مؤلف در آن با ارجاع به آثار این رشته در مورد لزوم مدلها، ویژگیها و مزایای آنها بحث کرده است. تیموتی رایس، پیش از تشریحِ مدل تازه، به بررسی اندیشه و عملِ اتنوموزیکولوژیِ معاصر خود پرداخته و مؤثرترین و پرنفوذ ترین مدل موجود (مدل مریام) را از لحاظ اجزا و نوع ارتباط میان آنها در پژوهش و تحلیل واکاوی کرده است. او، به قصد برطرف کردن مشکلات در تحقیقات این رشته، مدلی تازه ارائه می‌دهد و به توضیح بخشهای آن، رابطه بخشها با مقولات این رشته و سطوح تحلیلی مدل پرداخته است و کارآیی آن را در یک نمونه تحقیق انجام شده شرح می دهد.
پیشرفت همچون یک اصل بنیادین (IV)
بسیار طبیعی است که پندار مشابهی از پیشرفت نیز در درس‌گفتارها و کردار هنری آنها دیده شود؛ به ویژه آنتون وبرن که آشکارا به آن اشاره نیز کرده است: «[…] ما [اکنون] نمی‌توانیم آثاری با روش‌های زمانی دور بیافرینیم برای آن که فرگشت هارمونی را دیده‌ایم.» (۱۰) باز هم همان پندار خطی از تاریخ دگرگونی‌های موسیقی و ارتباط گذشته و آینده با یک نقطه‌ی با اهمیت در محور زمان (اکنون؛ که ما در آن هستیم) به چشم می‌خورد. درست است که شونبرگ آغازگر راه بود و خیال پیشرفت یا فرگشت در موسیقی را با ایده‌های موسیقایی پیود زد اما این پندار از طریق شاگردش وبرن به آینده‌ی موسیقی قرن بیستم پیوست.
مروری بر تحولات موسیقی پاپ ایرانی
هفده سال پیش با سرازیرشدن کیبرد‌های خانگی (Home Keyboard) و اسباب بازی کاسیو (Casio) و یاماها (Yamaha) به بازار ایران وضعیت موسیقی پس از گذراندن چندسال وقفه، تکان شدیدی خورد. تا قبل از این اتفاق عملا آموزشگاه و مدرسی به‌جز دانشگاه‌ها و هنرستان‌های موسیقی وجود نداشت و موسیقی جایگاه خانوادگی خود را کاملا از دست داده و به رشته‌ای تحصیلی برای علاقه‌مندان تبدیل شده بود.
دوسکو گویکویچ به زبان خودش (II)
جوتا هیپ (Jutta Hipp) نوازنده پیانو، گروهش را به آلمان برد برای چند روز اجرا، یکی از اعضای ترومپت نواز گروه از من پرسید: “چرا به فرانکفورت نمی آیید؟ من قصد دارم در آنجا یک کلوپ جاز باز کنم.” او مرا دعوت کرد و رفتم و تا یازده سال به یوگوسلاوی باز نگشتم، تا آنکه به همراه گروه وودی هرمن در سال ۱۹۶۶ بعد از سفرمان به آفریقا و بعد آمریکا، به یوگوسلاوی رفتیم. فکر می کنم ما اجراهایمان را در قاهره به پاریس و از آنجا به بلگراد ادامه دادیم، پس از آن در بوداپست، بوخارست، لندن و در بازگشت به نیویورک رسیدیم.
بررسی برخی آراء و گفتارهای نورعلی برومند از منظر دیدگاه‌های اتنوموزیکولوژی (IV)
به نظر می رسد دلایل استفاده از موسیقی توسط گروه اجتماعی یادشده و هدف آنها از کاربرد موسیقی شامل این موارد بود: از یکسو، کارکردهای ی همچون تقویت و همبستگی گروه ی (و نه اجتماعی)، اعتبارده ی به گروه «خودی»ها، بازتاب دهندۀ الگوها یا ارزشهای گروه و طبقۀ خودشان، نماد هویت افرادِ گروه و جایگاه آنها نسبت به هم، تقویت کنندۀ خصوصیات و جهت گیریهای غالب گروه؛ و از سوی ی دیگر وسیله ای نه چندان ضروری برای همراه ی رویدادهای اجتماعی و نداشتن نقشی اساسی در زندگی انسانهای جامعه (نتل ۱۳۸۲: ۳۵-۳۹ و نک. مریام ۱۳۸۱).