سیمون راتل (Simon Rattle) متولد لیورپول، تحصیلات خود را در Liverpool College آغاز کرد. او پیانو و ویولون را آموخت ولی اولین کار او با نواختن آلات ضربی در ارکستر آغاز شد. در سال ۱۹۷۱ واردRoyal Academy of Music لندن شد. از جمله استادان مشهور او می توان از John Carewe نام برد.
در سال ۱۹۷۴ فارغ التحصیل شد و در همان سال برنده جایزه مسابقه رهبری ارکستر John Player شد.
راتل در دوران دانشجوی نیز رهبری و هدایت چند ارکستر را به عهده داشت. هنگامی که اجرای سمفونی دوم مالر را رهبری کرد، هنوز از آکادمی فارق التحصیل نشده بود.
در سال ۱۹۷۴ به عنوان دستیار رهبر ارکستر Bournemouth Symphony Orchestra و در سال ۱۹۷۷ دستیاری Royal Liverpool Philharmonic را پذیرفت. همکاری او با ارکستر سمفونی شهر بیرمنگام (CBSO) از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۸ باعث جذب توجه منتقدین و عموم به وی شد.
در سال ۱۹۸۰ راتل به عنوان رهبر ارکستر اصلی و مشاور هنری CBSO انتخاب شد، و در سال ۱۹۹۰ سمت کارگردانی هنری این مجموعه را نیز از آن خود کرد. یکی از طولانی ترین پروژه های او اجرای کنسرت موسیقی قرن بیستم با عنوان “Towards the Millennium” بود.
یکی دیگر از موفقیت های بزرگ او در این مدت تغییر مکان CBSO از مکان سابق خود Town Hall به تالار کنسرت و سمفونی نوساز در سال ۱۹۹۱ بود. Jaine Green کارگردان شرکت سینمای BBC سالهای آخر کار وی در CBSO را در قالب فیلمی با نام Simon Rattle به تصویر کشید.
راتل در سال ۱۹۸۷ جایزه CBE را برد و موفق به کسب لیسانس افتخاری در سال ۱۹۹۴ شد. او مدتی سمت رهبر ارکستر مهمان در Orchestra of the Age of Enlightenment (OAE) با همکاری Frans Brüggen را داشت.
در حال نیز حاضر راتل نام موسیقیدان ارشد OAE را یدک میکشد. در ماه می سال ۲۰۰۶ نشان افتخاری انجمن هنر را دریافت کرد.
سیمون راتل اولین رهبری خود را در Berlin Philharmonic Orchestra (BPO) در سال ۱۹۸۷ با اجرای سمفونی شماره ۶ Gustav Mahler آغاز کرد. در ۱۹۹۹ راتل به عنوان جانشین کلودیو آبادو(Claudio) و رهبر اصلی ارکستر BPO اتتخاب شد.
انتصاب او در ۲۳ ژوئن با رای اعضای ارکستر تا حدودی بحث انگیز بود، زیرا تعداد زیادی از اعضاDaniel Barenboim را واجد شرایط تر میدانستند. با این حال رهبری به او واگذار شد و توانست به یاوه گوی های بدگویانش، با سر باز زدن از امضای قرارداد، تا تحقق مساعد شدن درآمد اعضا، استقلال ارکستر و جداشدنش از مجلس سنای برلین؛ پایان دهد.
راتل پیش از حرکت به سمت آلمان و پس از ورودش هیئت فرهنگی انگلستان را، به خصوص در بخش جنبش Britart از راه مباحثه مورد حمله قرار داد. او در بازگشت به تقویت فهم ادراکی خود از هنر پرداخت.
پس از انتصاب او در ارکستر فیلارمونیک برلین، اعمال بنیادی را به اجرا گذاشت؛ برای مثال فعالیت های ارکستر سمفونیک بیشتر تحت نظر اعضا قرار گرفت تا سیاستمداران. او اولین کنسرت خود را در BPO با سمت رهبری ارکستر، در ۷ سپتامبر ۲۰۰۲ و با اجرای قطعه Asyla از Thomas Adès و سمفونی شماره ۵ Gustav Mahler آغاز کرد، این اجرا بسیار جنجالی بود و مورد توجه بسیاری از جراید جهانی قرار گرفت، این اجرا به وسیله EMI بر روی CD و DVD منتشر شد.
منتقد آلمانی Klaus Geitel در سال ۲۰۰۴ راتل را به عنوان ” ضعیف ترین موسیقی دان ارکستر برلین” معرفی کرد. او در سال ۲۰۰۵ توضیحاتی در باره رابطه خود با دیگر موسیقی دان های BPO ارائه داد و اعتراف کرد، بعضی مواقع سرکش بوده است ولی نه به این شدت که از او نقد شده!
کاملاً با نظر Geitel موافقم ! ارکستر فیلارمونیک برلین در امروز تا ارکستری که کلادیو آبادو در دهه ۱۹۹۰ رهبری می کرد بسیار متفاوت است.