پنجمین نمایشگاه آموزشی پژوهشی کارگاه ساخت ویولن با حضور رضا ضیائی و همراهی هنرجویان ندا اسدینژاد و سوده مفیدی، از بیستم شهریور تا پنجم مهرماه در نگارخانه شماره دو فرهنگسرای ارسباران برگزار شد. رویکرد این دوره همانند دورههای پیشین، رویکردی تاریخی بود که در آن به بررسی آثار برخی از اولین سازندگان تأثیرگذار پرداخته شد. در ادامه گفتگویی با رضا ضیائی را درباره این نمایشگاه و طرح جدید او برای طراحی قالب ویولن میخوانیم:
جناب آقای ضیایی شما از سازندگان مطرح ساز ویولن در ایران می باشید آیا روش خاصی برای ساخت ویولن دارید؟
مفهوم خاص بودن اغلب ذهن مخاطب را حساس و برانگیخته می سازد. از نگاه من فارغ از موضوع خاص بودن و یا خاص نبودن، توجه پیوسته به ضرورتهای بایسته در ارتباط با هنر ساخت ویولن مورد نظر است.
آنجا که ما نسبت به عواملِ موثر در این روند آگاهی بیشتری را کسب و تجربه می کنیم، میتواند مبدا موقعیتی باشد که فرایندی متمایز آغاز شود.
متمایز بدین معنا که در هر قسمت از مسیر پیش رو، دلایلی روشن برای اقدامات بعدی در ساختار اندیشه فرد ترسیم شده باشد.
از آنجا که کارگاه شما بیشتر بر روی ساخت و تعمیر ویولن می باشد آیا در رابطه با سازهای دیگر خانواده ویولن از قبیل ویولا و ویلنسل نیز نکاتی را در این کارگاه مطرح می نمایید؟
در این رویداد گروه خانواده ویولن مورد نظر بوده است. همسو با فرایند هنر ویولن به بررسی تاریخی و علمی ویولا و ویولنسل در چندین مدل به عنوان نمونههای متنوع و همچنین معرفی دوبارۀ ویولا داگامبا، ساز محبوب دورۀ رنسانس و باروک پرداخته شده است.
ویولنسلها با موارد چالش برانگیزی به جهت تعمیراتِ ماژور در معرض دید مخاطب قرار داده شده است و علاقمندان نیز در این موضوع سازهایی را به جهتِ رفعِ آسیبهای متعدد، در کنار ما تجربه می کنند.
هدف از برگزاری این کارگاه چیست؟
تاریخ! اصولاً تاریخ و گذرگاه زمان به عنوان موضوعی مهم و بنیادین همیشه مورد نظر بوده است. سیر حرکت رخدادها و فراز و نشیبهای متنوع در تمامی ساختارها و اثر گذاری آن در موضوع هنر از اهمیت ویژهای برخوردار است که ما در تمام کارگاهها بدان پرداخته و می پردازیم. این نکته حامل نکات کلیدی و سرنوشتساز در چگونگی پیشرفت و توسعه هنر ویولن است.
آیا روشهایی که شما در ساخت و تعمیر ویولن استفاده می کنید در ارتباط با تعمیر و ساخت سازهای دیگر نیز قابل استفاده می باشد؟
باتوجه به دیدگاه شخصی من پاسخ مثبت است زیراکه عموماً چگونگی و عملکرد قطعات سازها می تواند از یک سیستم مشخص تبعیت کند. به بیان ساده اگر که نگاه ما به مجموعه ساختمانِ ساز، بیانگر یک پیکره متحد و در ارتباط با یکدیگر باشد و شرح وظایف هر قسمت را به خوبی درک کرده و از سوی دیگر اشکالات موجود را بهدرستی تشخیص دهیم، مرحله نخست مسیر پیش رو محقق شده است؛ از این مرحله بهبعد مهارتهایِ کارگاهی و تکنیکی به جهت اجرای عملیات موثر موضوعیت پیدا می کنند.
۱ نظر