واکلاو نئومان (Václav Neumann) در دوره طولانی حضور خود در ارکستر از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۹۰ توانست برای ارکستر شهرت و محبوبیت بین المللی بیآفریند که دلیل آن ایجاد صدای متفاوت و سبکی ناب و به خصوص اجراهای غیر قابل مقایسه این ارکستر از موسیقی چک در قیاس با دیگر ارکسترها است. در دوره دشوار جنگ جهانی اول زمانی که چک اسلواکی به یک کشور مستقل تبدیل شد و همزمان با خدشه دار شدن امپراطوری مجارستان، رهبرانی همچون؛ اُسکار ندبال ۱۸۹۶ تا ۱۹۰۶ و ویلم زمانک ۱۹۰۲ تا ۱۹۰۶ ارکستر را به شایستگی اداره کردند.
در دوره واکلاو تالیچ از سال ۱۹۱۹ تا ۱۹۴۱ بود که ارکستر فیلارمونیک چک به درجه شایسته ترین و بهترین ارکسترهای اروپا رسید و اولین ضبط ارکستر در دوره تالیچ انجام شد.
رافائل کوبلیک جانشین تالیچ، اولین بار رهبری ارکستر را تنها زمانی که ۲۸ سال داشت بر عهده گرفت که توانست اجرای بسیار درخشانی را روی سن ارائه دهد.
شایان ذکر است که نام “ارکستر فیلارمونیک چک” اولین بار در سال ۱۸۹۴ به عنوان نام اصلی ارکستر ملی پراگ نهاده شد و چنانکه گفته شد، اولین رهبر آن آنتونین دورژاک بود.
به مناسبت بزرگداشت موسیقی چک در سال ۲۰۰۴ دعوتهای بین المللی از ارکستر افزایش یافت، برای مثال؛ در وین، لندن، لینز، بوداپست و سالزبورگ (جایی که CPO در سال ۱۹۶۳ در این فستیوال مهم برای اولین بار شرکت کرد). در سال ۲۰۰۴ رکوئیم (Requiem) اثر دورژاک را به رهبری ژرد آلبرشت (Gerd Albrecht) اجرا نمود که هنوز شهرت زیادی دارد.
در همان سال، CPO اجراهای غنی خود را در آلمان ادامه داد (جایی که در آگوست همان سال در جشنواره موسیقی اسشلزویخ-هولشتین شرکت کرد) اولین ضبط ارکستر روی گرامافون در سال ۱۹۲۹ بود، واکلاو تالیچ (Václav Talich) آلبوم “وطن من” اثر اسمتانا (Smetana)
را ضبط کرد.
CPO بعد از مجموعه گسترده ضبط آثارش، با شروع جنگ، ضبط آثارش را با شرکت سوپرافون ادامه داد. ابتدا ضبطهای ناب واکلاو تالیچ و پس از آن آثار ضبط های طلایی به رهبری کارل آنچرل؛ شخصی که با ضبطهای بی نظیر خود در دهه های ۵۰ و ۶۰، پیشرفت و موفقیت گسترده ارکستر را تثبیت بخشید و چهل و دو دیسکت کامل با عنوان نسخه طلایی کارل آنچرل با فرمی دیجیتالی و با برچسب سوپرافون در سال ۲۰۰۲ عرضه کرد.
در سال ۱۹۶۰ ارکستر جایزه آکادمی چالرز کروس (Charles Cros) را برای ضبط آنچرل (Ančerl’s) از سمفونی مارتینو (Martinů’s Fantasies symphoniques) دریافت کرد که این جایزه اولین بین ده رویدادی است که برای یک ارکستر افتخاری بزرگ محسوب می شود. ارکستر برای ضبطهای خود جوایز بین المللی فراوانی کسب کرد، با هدایت رهبران خود و چه به همراه رهبران میهمان. ارکستر پنج بار برنده جایزه آکادمی گرند پریکس فرانسه و بارها دارنده جایزه کلاسیک کن (Cannes Classical Award) بوده، مانند سال ۲۰۰۳ برای ضبط اثر دورژاک با رهبری چارلز ماکراس (Charles Mackerras) و با مارک شرکت سوپرفون.
در دوره رهبری واکلاو نئومان، ارکستر فیلارمونیک چک، سموفونی های دورژاک، مالر را به طور کامل ضبط و عرضه کرد. ولادیمیر اشکنازی (Vladimir Ashkenazy) در طول رهبری در ارکستر، سیزده دیسکت جامع از آثار ریچارد استرائوس، مالر، راخمانینوف و دیگر بزرگان موسیقی را به جا گذاشت. چاندو، رهبر دیگر ارکستر، اثری از زملینسکی (Zemlinsky) را بر روی سه دیسکت به همراه آنتونی بئومونت (Antony Beaumont) ضبط و ارائه کرد.
موسیقی مارتینو (Bohuslav Martinů) از دوره تالیچ یکی از موارد ویژه ای بود که CPO روی آن تمرکز داشت و اجراهای مهمی را با آثار وی به روی صحنه آمده است؛ تمام رهبران ارکسترهای چک، موسیقی مارتینو را به عنوان مهمترین بخش اجراهای خود قرار می دهند. نسخه جدیدی از مجموعه سمفونیهای مارتینو به همراه امضای بین المللی خود آهنگساز؛ “مارتینو ژیری بلوهلاوک” توسط ارکستر فیلارمونیک چک و با برچسب سوپرفون عرضه شد. ژنیک ماکال بار دیگر در سال ۲۰۰۳ رهبری ارکستر را بر عهده گرفت.
وی در سال ۲۰۰۷ با آنکه برنامه کامل و جامعی را برای دوره رهبری خود در ارکستر تنظیم کرده بود، بسیار ناگهانی از مقام خود به عنوان رهبر CPO کناره گرفت. در فوریه ۲۰۰۸ ارکستر، الیاهو اینبال (Eliahu Inbal) را به عنوان رهبر جدید معرفی کرد که تا فصل ۲۰۰۹ – ۲۰۱۰ ارکستر را هدایت خواهد کرد.
۱ نظر