هفته گذشته، روزنامه آرمان گفتگویی با سجاد پورقناد تهیه کرده بود که با توجه به ناقص چاپ شدن این گفتگو
در روزنامه، امروز متن کامل این مصاحبه را میخوانید:
شاید بیش از آنکه نام سجاد پورقناد* به عنوان موسیقیدان برای اهالی موسیقی آشنا باشد، نام او به عنوان نویسنده مقالات انتقادی موسیقی در اینترنت و مطبوعات دیده میشود. او یکی از قدیمی ترین چهره های فعال موسیقی در اینترنت است و امروز دوازده سال از شروع فعالیت او در این فضا میگذرد. در سال ۱۳۸۶ نشستی با حضور فعالین وب سایتهای موسیقی فارسی زبان در شیراز برگزار شد و پس از آن این نشست با تغییراتی به یک جشنواره جدی تبدیل شد. دبیری این جشنواره سجاد پورقناد است که گفتگوی ما را با او میخوانیم:
در این چند ساله شما یکی از فعال ترین نویسندگان در حوزه موسیقی و اینترنت بوده اید و نیز سر دبیر یک مجله اینترنتی، آیا فعالیت اینترنتی شما به کار موسیقی شما لطمه ای وارد نکرده؟
طبیعتا فعالیت در هر زمینه ای غیر از موسیقی میتواند زمان شما را برای کار موسیقی کمتر کند، مخصوصا اگر کسی مانند بنده نوازنده باشد که نیاز به تمرین مداوم دارد ولی محیط اینترنت به خاطر نوع سهولت استفاده از آن میتواند به شما در مفید تر بودن زمان فعالیت تان کمک کند. وقتی یک نوشته را در اینترنت منتشر میکنید بر خلاف مشکلاتی که در نشر کاغذی دارید، توانایی و امکانات بسیار زیادی را در اختیار میگیرید که بسیار سریع و قابل دسترس است.
با اینکه فعالیت نوشتاری من در یک بازه زمانی، گاهی از یک نویسنده مطبوعاتی بیشتر است ولی همیشه وقت برای کار موسیقی و تمرین و آموختنم وجود داشته، مگر در مواقعی خاص که ترافیک کاری بسیار زیاد بوده است. ضمنا نباید فراموش کرد که این ترافیک کاری هم در راستای موسیقی است و به اعتلای هنر موسیقی کمک میکند که مسلما هم راستای فعالیت اجرایی ماست.
فراموش نکنیم که یکی از مهمترین دلایل افت کیفی موسیقی ما، اهل مطالعه نبودن اهالی این هنر است و یکی از بهترین راه حل های این نقصان، رجوع به فضای اینترنت و استفاده از امکانات چند رسانه ای (مولتی مدیا) موجود در آن است.
سطح نوشته های مربوط به حوزه موسیقی را در فضای اینترنت چگونه ارزیابی می کنید؟
تا چند سال اخیر، بیشتر نوشته ها در اینترنت مربوط به جوانانی بود که امکان فعالیت در نشر کاغذی نداشتند و میتوانستند تنها در محیط شخصی خود، هرچه دل تنگشان میخواست بنویسند ولی امروز دیگر آن فضای سابق وجود ندارد و کسانی که به صورت حرفه ای در عرضه نویسندگی کاغذی هم فعال بودند، پایشان به اینترنت باز شده و از امکانات منحصر به فرد آن که در نشریات کاغذی نبود به نحوه احسن استفاده میکنند.
مثلا یکی از قدیمی ترین نویسندگان و منتقدان موسیقی کلاسیک ایران به نام محمود خوشنام، امروز نوشته هایی همراه با فایل صوتی منتشر میکند که هنوز بسیاری از جوانهای اهل اینترنت در آن سطح از تکنولوژی کار مطبوعاتی نکرده اند.
البته این به معنای نفی فعالیت در زمینه نوشتار کاغذی نیست، خود من هم که همیشه در زمینه اینترنت فعالیت میکردم درصد زیادی از نوشته هایم به صورت کاغذی در مجلات و روزنامه ها به چاپ رسیده و میرسد ولی امکانات چند رسانه ای اینترنت باعث میشود، مطالب خاص فنی مخصوصا در سیطره فضای وب باشد!
قبلا جشنواره در عنوان خود اصلاح «موسیقی کلاسیک ایران» را داشت ولی امروز فقط «موسیقی» نوشته شده و این تغییر اینطور تعبیر میشود که همه انواع موسیقی، اجازه شرکت در جشنواره را دارند، آیا داوران جشنواره توانایی داوری همه سبکها را دارند؟
پیشنهاد کلی تر شدن عنوان جشنواره از دکتر محمد سریر، رئیس وقت خانه موسیقی بود که در یکی از نشستها حضور داشتند و پیشنهاد ایشان هم به تصویب هیات برگزاری جشنواره رسید. ما داورانی داریم که سابقه فعایت مطبوعاتی قابل توجهی دارند و به این حوزه وقوف کامل دارند، نیز فعالیت نوشتاری و موسیقایی آنها راه را برای بوجود آمدن هر شبهه ای میبندد. ضمنا بار ها و بارها گفته شده که کیفیت نوشتار از منظرهای مختلف فنی، نوشتاری و … مورد بررسی قرار میگیرد، نه رشته موسیقی خاص.
این جشنواره در روزهای اول شکل گیری توسط اعضای سایتی که شما سردبیر آن هستید یعنی گفتگوی هارمونیک، برگزار میشد و امروز هم غیر از شما به عنوان دبیر جشنواره، حداقل سه نفر دیگر از اعضای برگزاری، از همکاران این سایت هستند؛ آیا فکر نمیکنید این دوستی ها باعث ایجاد شبهه در رای نهایی داوران باشد؟
اولا فقط دو نفر از اعضای هیات داواران جزو نویسندگان ” گفتگوی هارمونیک” هستند و هیات داوران ما پنج نفره است، ثانیا من به عنوان سردبیر سایت “گفتگوی هارمونیک” به مدیر سایت، متعهد شده ام که در انتخاب هیات نویسندگان، بهترین ها را انتخاب کنم و قطعاً در آینده هم چنین روالی خواهم داشت و اگر می بینید افراد کارکشته دیگری هستند و در جمع نویسندگان سایت ما نبوده اند، حتما جای دیگری مشغول بوده اند و توانایی همکاری با مجموعه ما را نداشته اند، من نمی توانم به خاطر جشنواره به سایتی که سردبیرش هستم لطمه بزنم یا برای جشنواره به سایت لطمه بزنم، پس تنها راه ما این بود که اساسنامه جشنواره را به طریقی تنظیم کنیم که این شبهه ها از بین برود، به همین دلیل ما در اساسنامه، سایتهایی را که اعضایی از هیات برگزاری در آنها نقش دارند از شرکت داده شدن در بخش سایت برگزیده حذف کردیم و تنها به نوشته های این سایتها اجازه شرکت در بخش مسابقه را می دهیم، آنهم نوشته هایی که نویسنده آنها از اشخاص شرکت کننده در هیأت برگزاری جشنواره نباشند.
درباره نحوه تعاریف بخشهای مختلف مسابقه توضیح بدهید.
در این باره پیشنهاد میکنم علاقمندان به سایت جشنواره و قسمت تعاریف مراجعه کنند MusicFestival.ir
زمان دریافت آثار تا چه تاریخی مقرر شده است؟
زمان دریافت آثار با تصویب هیات برگزاری جشنواره تا پایان خرداد ماه تمدید شده است و علاقمندان با دو اثر که در محیط اینترنت منتشر شده، میتوانند در مسابقه شرکت کنند. اطلاعات بیشتر در این زمینه هم در همان آدرس موجود است.
روزنامه آرمان
*
سجاد پورقناد (زاده ۱۳۶۰ در تهران) نوازنده تار و سه تار، خواننده آواز اپراتیک، روزنامهنگار ایرانی، موسس جشنواره وبلاگها و سایتهای موسیقی و سردبیر مجله گفتگوی هارمونیک است. موسیقی را از سال ۱۳۷۷ با فراگیری ساز سه تار نزد مسعود شعاری و تئوری موسیقی نزد هوشنگ کامکار شروع کرد و پس از آن از محضر استادانی مانند حسین دهلوی، منوچهر صهبایی، کیوان میرهادی، شاپور رحیمی و علی نوربخش استفاده کرد.
او رتبه اول در نوازندگی سه تار در سال ۱۳۸۶ در مسابقات کشوری شهرداری تهران کسب کرده است.
سجاد پورقناد از سال ۱۳۷۸ یکی از اولین فعالین موسیقی در فضای اینترنت بود و به صورت پراکنده به فعالیت های نوشتاری در زمینه موسیقی می پرداخت. پس از سامان گیری سایتهای موسیقی فارسی زبان در اینترنت، او همکاری خود را با این سایتها آغاز کرد و پس از تاسیس ژورنال روزانه موسیقی گفتگوی هارمونیک مدتی به صورت نویسنده این سایت و بعد از سه سال به سردبیری این مجله رسید که این پست تا امروز در اختیار اوست.
سجاد پور قناد غیر این فعالیت های اینترنتی در روزنامه های فارسی زبان نیز فعالیت داشته است. او مسئول صفحه موسیقی روزنامه کلمه سبز از سال ۱۳۸۸ تا زمان توقیف آن بوده است و نیز مقالات زیادی در روزنامه های شرق، بهار، ایران، روزگار، آرمان داشته است. همچنین در مجله های کاغذی همچون هنر و موسیقی و هفت هنر مقالاتی داشته است.
او سرپرستی گروه موسیقی ایرانی آریا از سال ۱۳۷۷ تا سال ۷۹ و پس از آن، تاسیس و مدیریت هنری گروه صهبای کهن با سرپرستی علی نجفی ملکی را از سال ۱۳۷۹ تا کنون به عهده داشته است. فعالیت های کنسرتی او شامل اجرای حدود ۴۰ برنامه در فرهنگسرای بهمن، اندیشه، معرفت، ارسباران و
… دانشگاه های شریف، تهران، امیرکبیر، بهشتی، شریعتی، هنر و معماری، هنر کرج و … تالار میلاد می شود.
۱ نظر