آرکسترا در اواسط دهه هفتاد، بعد از ظهر روزهای شنبه در پارک جرمن تاون در نزدیکی خانه فیلادلفیایشان به اجرای کنسرت های رایگان می پرداخت. گاهی در اجراهای اواسط دهه ۷۰ آرکسترا در کلوپ های شبانه فیلادلفیا، کسی پشت محل اجرا می ایستاد و دسته دسته ال پی های بدون مارک در جعبه های سفید را از ضبط اجراهای زنده گروه می فروخت (که یکی از آن ها ضبط اجرای هالوین بود که برای فروش آن مرد فروشنده لباس یک آدم فضایی طلایی رنگ را پوشیده بود و ال پی هم تنظیم کاوری بود از “Somewhere Over the Rainbow”.)
در بازگشت به نیویورک در سال ۱۹۷۹، سان را و آرکسترا در اصل به گروه خانگی تئاتر بدنام Squat در خیابان بیست و سوم تبدیل شدند که محل اجراهای بازیگران آوانگارد مجارستانی بود. یانوس که مدیر جوان گروه و مغز متفکر آن بود وقتی که اعضا اصلی برای اجراهای فصل به اروپا سفر کرده بودند، تئاتر را به یک کلوپ شبانه بسیار جذاب تبدیل کرد.
دبی هری (Debbie Harry)، جان کیل (John Cale) از ‘The Velvet Underground’ و نیکو (از factory days اثر اندی وارهل)، جان لوری، ‘The Lounge Lizards’ و دیگر موزیسین های پاپ و آوانگارد از پایه های اصلی این کلوپ بودند. سان را فردی مقرراتی بود که در زمان اجرا هیچ چیزی به جز نوشابه نمی نوشید اما در عین حال قوانین خشک خود را بر موزیسین های گروهش نیز تحمیل نمی کرد. البته اکثریت آن ها نیز به این ادعای او که «پیام آوری» از زحل است، به دیده شک می نگریستند. اما کاملا آشکار بود که آنها عمیقا به استعداد، نظم و اقتدار او احترام می گذارند.
سان را که شخصیتی کاریزماتیک و صدایی ملایم و مهربان داشت، سالن Squat را به دنیای بیگ بند جز «فضایی» تبدیل کرد که در صحنه آن اهالی ژوپیتر با قیافه های جذاب در هم می تنیدند، در این اجراها، سان را نیز سه سینتی سایزر را به طور هم زمان می نواخت.
آرکسترا تور کنسرت ها و ضبط را دهه هشتاد و نود نیز ادامه داد. سان را نیز در فیلادلفیا مستقر شد و تقریبا مرتب در برنامه های شبکه رادیویی WXPN شرکت می کرد و سخنرانی می کرد یا در کتابخانه های شهر حضور می یافت و به سخنرانی می پرداخت.
سان را حتی بعد از یک سکته مغزی در سال ۱۹۹۰ نیز از آهنگسازی، اجرا و مدیریت آرکسترا دست بر نداشت. سان را همچنین چند موقعیت کنسرت برای گروه راک Sonic Youth از نیویورک را ایجاد کرد. اما کم کم سان را پیرتر و بیمار تر از آن شد که بتواند اجرا کند و در تورهای کنسرت شرکت کند.
پس هدایت آرکسترا را به گیلمور سپرد. (گیلمور هم از بیماری امفیزم رنج می برد و پس از مرگش آرکسترا به میدیریت آلن در آمد.) سپس سان را به بیرمنگام بازگشت و به خواهرش پیوست که در چهل سال گذشته به ندرت به او سر زده بود. سان را در ۳۰ می ماه سال ۱۹۹۳ در اثر بیماری ذات الریه در بیرمنگام در گذشت و در قبرستان الموود به خاک سپرده شد. به گفته پزشکان او همچنین از مشکلات سیستم گردش خون رنج می برده و درست پیش از فوتش دچار چند سکته مغزی شده بوده است. بر روس سنگ کوچک قبرش فقط نوشته شده است:
“Sonny Blount (aka [sic] Le Son’y [sic] Ra)
۱ نظر