گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

اصلانی: در آثارم جنبه آموزشی را مد نظر دارم

سوسن اصلانی، نوازنده سنتور و آهنگساز، شاگرد مرحوم فرامرز پایور و همسرش حسین دهلوی است. او از پیش از انقلاب فعالیت های موسیقایی خود را شروع کرده و همچنان در این زمینه به فعالیت می پردازد. اصلانی سالهاست که با هنرستان موسیقی همکاری داشته و همیشه تدریس جزو مهمترین دغدغه های او بوده است. با او به گفتگو می نشینیم درباره فعالیت هایش در زمینه موسیقی و آثاری که اعتقاد دارد جنبه آموزش موسیقی ایرانی نیز دارد.

چه آثاری در دست انتشار دارید؟


مدتی است که مجموعه بیات ترک و شور را آماده کردم و برای چاپ، با انتشارات ماهور صحبت کرده ام؛ فعلا انجام اینکار به دلیل اینکه می گویند وزارت ارشاد تصویب کرده که هر کتاب باید حداقل ۶۰ صفحه باشد به تاخیر افتاده است، شاید به قطعات این اثر اضافه کنم تا هجمش زیاد شود و اجازه انتشار پیدا کند.

قطعات این کتاب آیا پیشتر اجرا شده است؟

همه این قطعات را من با گروه خجسته اجرای صحنه ای کرده ام. همین کتابی که قرار است در بیات ترک و شور منتشر شود، در تالار وحدت بصورت یک برنامه به هم پیوسته بیات ترک که به شور رفته و باز میگردد به بیات ترک، قبلا اجرا شده است.

به تازگی یک اثر از شما به بازار آمده در مورد آن توضیح بدهید.

این آلبوم جدید نگاه گمشده نام دارد که شامل تصنیفهایی در هفت دستگاه موسیقی ایرانی می شود. گمان میکنم این ایده جدیدی باشد و ۷ تصنیف در هفت دستگاه، توانایی هایی به علاقمندان موسیقی می دهد برای شناخت دستگاه ها البته دو نمونه از آوازها هم در این مجموعه وجود دارد.

درباره اشعار هم سعی کردم که همگی پرمحتوا باشند. در این راستا از آثار شاعران معاصر استفاده کرده ام از جمله برادرم سهراب اصلانی، عباس سجادی، حمیدی شیرازی، شیدا شیرزاد عراقی، میترا قاضی نوری، طلعت وزیری، هما وزیری. علیرضا گلبانگ خواننده جوان هم که آواز این کار را خوانده است، دومین اثرش را با من اجرا کرده و پیشتر رقص بهار را با ایشان تنظیم کرده بودم که آن هم اثری آموزشی بود و کتابش هم چاپ شد.

کلا چند اثر صوتی از شما در بازار موجود است؟

چهار اثر، اولینش تکنوازی سنتور و تنبک به نام خجسته با سیامک بنایی در نوا و چهارگاه، دومین اثری بود به نام بوی پرچین با صدای علی رستمیان که موسیقی محلی و دستگاهی، سومین اثر رقص بهار بود که مجموعه ای از فرم ها مختلف موسیقی ایرانی است برای سنتور، تنبک و آواز و چهارمین اثر هم نگاه گمشده است که معرفی ۷ دستگاه با ۷ تصنیف است.


از کنسرت اخیرتان بگویید.

در نوروز سال ۱۳۹۱ در قبرس کنسرتی دادیم که با سرپرستی و آهنگسازی خودم و با صدای علیرضا گلبانگ اجرا شد که قطعات آلبوم رقص بهار با گروه شش نفره سازهای ایرانی اجرا شد. چهار اجرا داشتیم که در دانشگاه ها و سالن های مختلفی اجرا شد که با استقبال دانشجویان و ایرانیان مقیم قبرس و همینطور مردم قبرس مواجه شد. اجرای یک گروه ایرانی با سرپرستی یک نوازنده و آهنگساز خانم برای آنها جالب بود چراکه همیشه ارکسترهای ایرانی را به سرپرستی مردان دیده بودند.


در رسانه های قبرس چه واکنشی نسبت به این برنامه دیدید؟


طبق گزارشهایی که شنیدم، گروه خجسته را به عنوان یکی از بهترین گروه هایی که در آن فصل اجرا داشته معرفی کرده بودند.


اعضا گروه خجسته در این برنامه چه کسانی بودند و ارکستر چند نفره بود؟


در کل پنج نوازنده و یک خواننده بودیم که باز هم آواز را آقای علیرضا گلبانگ خواند و خودم سرپرست گروه، آهنگساز و نوازنده سنتور بودم، رحمان مرادی تار، امیر ذاکر کمانچه، فاطمه سید محمود تنبک، عطیه طباطبایی دف هم، دیگر نوازندگان گروه بودند.

هنرآن لاین

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد متولد ۱۳۶۰ تهران
نوازنده تار و سه تار، خواننده آواز اپراتیک و سردبیر مجله گفتگوی هارمونیک
لیسانس تار از کنسرواتوار تهران و فوق لیسانس اتنوموزیکولوژی از دانشکده فارابی دانشگاه هنر تهران

۱ نظر

بیشتر بحث شده است