روش آرشه کشی بر سیم (براساس الگوی پیشنهادی نگارنده):
۱/۳/۲/۱: در راهکار پیشنهادی نگارنده، متناظر با هر یک از چهار سیم ویولن یک زاویه متفاوت میان امتداد بازوی راست و بدن نوازنده ایجاد می گردد که میزان این زاویه به گونه ای است که در سیم اول (می) هر چند بازو کمترین میزان زاویه را با بدن داراست، به بدن تکیه نکرده و در سیم چهارم(سل) شانه و بازو در یک امتداد قرار می گیرند.
اگر از ناحیه آرنج، ساعد را جمع نموده تا جایی که نسبت به بازو زاویه قائمه سازد و با حفظ دست در همین حالت، دست را گره کرده و حول بدن دوران دهیم شاهد خواهیم بود که مشت گره کرده، مسیر رفت و برگشتی دایره ای شکلی را حول تنه در محیط فضا می پیماید.
حال با این توضیح، اگر به همین شکل و بدون انجام هیچگونه تغییر و اصلاح در اعضای تشکیل دهنده دست، آرشه را در دست گرفته و بر روی سیم حرکت دهیم باز هم شاهد خواهیم بود که آرشه، مسیری رفت و برگشتی از پاشنه تا نوک و برعکس را، در حرکتی از خرک تا بخشی از گریف طی کرده و باز می گردد که مطلوب نیست.
بنابراین نوازنده نیاز دارد تا در حالت عمومی آرشه کشی، مسیر حرکت رفت و برگشتی آرشه های راست و چپ را بر روی سیم اصلاح نموده و امتداد طول حرکتی آرشه را به موازات خرک و به فاصله ثابت از آن حفظ نماید. حال در این راستا می توان برای اصلاح مسیر آرشه کشی بر روی سیم، از روش پیشنهادی زیر استفاده نمود: در یک آرشه راست مچ به شکل شکسته در راستای “عمود بر ساعد” و در حالتی که دست به علت شکست مچ نسبت به ساعد پایین تر می باشد، در پاشنه نگاه داشته می شود(در اینحالت از شکست جانبی به سمت راست مچ نسبت به ساعد بایستی جلوگیری نمود که این مسئله خود می تواند باعث شود تا امتداد طولی آرشه و خرک با یکدیگر موازی نماند) و بازو “بدون بالا آوردن شانه” حول بدن و به سمت چپ نوازنده می چرخد.
شکست جانبی اشتباه مچ (به سمت راست نسبت به ساعد)
به تدریج و با شروع آرشه کشی از پاشنه به سمت نوک، بازو به محل اصلی و طبیعی خود بازگشته و شکست مچ نیز به حالت طبیعی در آمده و دست و ساعد هم راستا می گردند.
هم راستایی تدریجی امتداد مچ و ساعد در طول آرشه کشی
هرچند با توجه به وجود اشکال متفاوت آناتومی، فیزیک بدنی و ابعاد و اندازه های مختلف اندام نوازندگان و نیز طول های متفاوت آرشه های مورد استفاده نوازندگان، نمی توان محلی دقیق در طول آرشه برای نقطه هم راستایی دست و ساعد برای کلیه اشخاص مشخص نمود، اما باید دقت داشت که در اکثر نوازندگان این اتفاق در نقطه یک سوم پایین طول آرشه(محل تقریبی مرکز ثقل آرشه) و حداکثر در نقطه وسط طول آرشه می باشد.
فرم کلی صحیح دست راست در پاشنه
فرم کلی صحیح دست راست در نوک آرشه
در یک آرشه چپ عکس عمل فوق اتفاق می افتد، بدین معنی که دست که اکنون هم راستا با ساعد گشته است به تدریج با آرشه کشی به سمت پاشنه شروع به شکستن از ناحیه مچ نسبت به ساعد نموده و بازو نیز شروع به چرخش حول بدن می نماید. بطوری که در پاشنه، شکل دست و بازو در حالت محیا و آماده برای شروع آرشه راست بعدی می باشد.
انجام راهکار فوق باعث اصلاح مسیر حرکتی آرشه کشی بر روی سیم گردیده و باعث موازی ماندن امتداد آرشه و خرک در طول آرشه کشی می گردد(هر چند در این رابطه از پتانسیل و امکان انجام تصحیح جزئی انگشتان دست راست بر روی آرشه و مسیر حرکتی آن بر روی سیم نباید غافل بود.)
سلام
در عکس دوم و چهارم انگشت کوچک دست راست شما کاملا صاف و شکسته شده. درحالی که تمام اساتید و بخصوص تصاویر آموزش ویولن منوهین بخصوص به این نکته اشاره شده که در یادگیری اصول دست گرفت آرشه باید انگشت کوچک گرد باشد و به طرف بیرون انحنا داشته اشد.
اگر امکان دارد در مورد این نکته توضیح بدید. آیا شکل قرارگیری این انگشت سلیقه ای هست؟
همانطور که در قسمت یازدهم در رابطه با بررسی و تشریح تکنیک های دست راست توضیح داده ام، نگارنده از میان الگوهای مختلف آرشه کشی یک راهکار مطلوب و مورد استفاده را پیشنهاد داده و اصول آن را مورد تشریح قرار می دهد و به طبع از آنجا که راهکار فوق مبتنی با روش یهودی منوهین نمی باشد، در بسیاری از موارد با شیوه او تفاوت خواهد داشت. ضمن اینکه تاکید شما بر نحوه قرارگیری انگشت چهارم به شکل مورد اشاره شما توسط “تمامی” اساتید برداشتی کلی و بی دقت و بدون امکان بررسی صحت است. به هر حال مقصود نه برای این مورد خاص بلکه برای کلیه مواردی است، که لزوما الگوهای مورد بحث منطبق بر آموخته های شما نخواهد بود می باشد. اما در این مورد خاص، در رابطه با شکل قرارگیری انگشت چهارم طبق الگوی پیشنهادی نگارنده می توانید به مطالب و تصاویر قسمت دوازدهم این سری مقالات مراجعه کنید و پاسخ خود را دریافت خواهید نمود.
وقتی صحبت از ((اصول)) می شود، واژه مکتب را باید فراموش کرد. اشاره به این موضوع، طبق آموزش اصولی انجام شد. درست است که هر نوازنده بزرگ آرشه را طوری متفاوت به دست می گیرد و هرکس پیروی سلیقه، ساختار فیزیکی و استایل مختص به خود است، اما مطمئنا پرلمن، اویستراخ و غیره در نخستین روزهای فراگیریشان پیروی اصول و ساختار ابتدایی آموزش ویولن بوده اند.
شما نیز ممشغول به آموزش اصول ویولن هستید و این مسئله را به همین مناسبت اعلام کردم…
به هر حال ممنون از پاسختان…
خیر، جهت اطلاع لازم می دانم یادآوری نمایم که مکاتب مختلف نوازندگی ویولن، شیوه های متفاوتی جهت استایل آرشه کشی و نیز نحوه اجرای تکنیک های دست راست ارائه می دهند که اصول و راهکار های اجرایی این مکاتب با یکدیگر متفاوت است و می توان یکی از دلایل پیدایش مکاتب مختلف را تفاوت دیدکاهها و اصول و روش های اجرایی نوازندگی ویولن دانست و بدین دلیل پیشتر در قسمت یازدهم توضیح داده ام که کلیه نکات تشریح شده در این سلسله مقالات در رابطه با «راهکار پیشنهادی» آرشه کشی و نکات مورد اشاره در آن، مربوط است به اصول کلی همین راهکار و این مورد در پاسخ اول من هم بیان شده است و نیازی به بیان مجدد نبوده است.
از سوی دیگر این گفته شما در رابطه با نوازندگان حرفه ای مانند پرلمن، اویستراخ و غیره که فرموده اید مطمئننا در نخستین روزهای فراگیریشان پیرو اصول و ساختار ابتدایی آموزش ویولن بوده اند صحیح است اما با در نظر گرفتن این نکته ظریف؛ که طبیعی است این نوازنگان تغییرات شخصی خود را بر پایه اصول مکاتب آموزشی متفاوتی که خود در آن مشغول به تحصیل بوده اند، اعمال نموده اند.
با تشکر
سلام من میخواستم بدونم که نحوه زدن چنگ و دولا چنگ روی سیم لا چطور هست؟ممنون
آقای نوربخش اگر ممکن هست بعد از اینکه مقالات آموزش اصول ویولنتان تمام و کاملا منتشر شد، یک اجرای تصویری از یک قطعه تکنوازی (مثلا سونات ها و پارتیتا های باخ) در سایت شخصیتان و یا گفتگوی هارمونیک بذارید تا تمام این نکات و مقالات را از نگاهی دیگر مشاهده کنیم.
ممنون
با سلام
من هم با نظر سحر خانم موافقم،ما روشهای غلط هم داریم الان تو این عکسی که انگشت کوچک مستقیم وصافه نوازنده توانایی کم کردن فشار آرشه بر روی سیم رو نداره،برای درک بهتر مطلب آرشه رو مثل عکس بگیرید و روی سیمهD با آرشه راست یک نت گرد بزنید مثلما متوجه میشید که از لحاظ فیزیک انگشت انسان امکانش نیست،انگشت کوچک زمانی صاف میشه که آرشه به انتها رسیده باشه.اگه باز هم قبول ندارید میتونین به آموزش تصویری ویولن خیلی عالیه Kurt Sassmannshaus مراجعه کنین
با تشکر
عدم انطباق مطالب ارائه گردیده بر دانسته های شما دلیل بر غلط بودن مطلب نیست و متاسفانه عدم اشراف جنابعالی باعث ارائه نظرات غیرکارشناسی گردیده است.
پیشتر درباره الگوی پیشنهادی نگارنده در ارتباط با دست راست و نیز عدم انطباق آن با شیوه منوهین، در بخش نظرات بالا و نیز قسمت یازدهم این مقالات توضیح داده ام نیز، روش های متفاوت قرارگیری انگشت چهارم بر آرشه با توجه به موارد و شرایط مختلف در قسمت پیشین این نوشته مورد بررسی قرار گرفته و از این رو نیازی به توضیح مجدد نمی باشد.
در ضمن این گفته شما که: در صورتی که نوازنده انگشت چهارم خود را به شکل صاف و مستقیم نگه دارد توانایی کم نمودن فشار آرشه را بر روی سیم را نخواهد داشت، فاقد اعتبار علمی می باشد و فشار وارده از دست بر آرشه به عوامل متعددی بستگی دارد که در ادامه این سلسله مقالات ارائه خواهد شد.
باسلام، انگشت چهارم آقای نوربخش هیچ مشکلی نداره.البته منم با شیوه دوستان معترض آرشه میکشم ولی آقای نوربخش هم دارای استایل مناسب و درستی هستن.من حرفم یه چیز دیگه اس.پاگینینی هم دارای استایل کاملا درستی نبوده،ولی هنوز کسی ب پای ایشون نرسیده.نوازنده باید باشین…باید بتوانید ب تمام زوایای ساز احاطه داشته باشید…اصلا آرشه رو با پا بکشید، وقتی صدای درست رو ب گوش شنونده برسانید،شما موفق بوده اید.
بطور کلی دو مکتب دست گیری و ارشه کشی در غرب وجود دارد که به نامهای مکتب فرانسه-بلژیک و مکتب روسیه است. در مکتب راشین یا روسیه سیستم دست گیری به روشی که در مقاله ذکر گردیده و بارزترین ان را شیوه دستگیری یاشاهایفتز ویولونیست قرن, می تونین مشاهده کنین. متاسفانه کم سوادی اشخاص را به خرده گیری و بیراهه می کشاند!
ضمن اینکه این مقالات توسط من برای اولین بار نوشته شد تا راهکاری باشد برصحیح نواختن نه اینکه حتی اگر با پا ارشه بکشید ولی صدای خوب درامد مشکلی نباشد!(البته ضمن تشکر از نظر لطف جناب مجید) و اتفاقا نظر من بر پیروی از شیوه ای است که به دنبال ترویج صحیح نواختن ساز است و در غیر اینصورت متقبل اینهمه زحمت برای تالیف این مقالات نمی شدم
جدا از بحث مکتب،پشت همه ی این اصول یک سری دلایل علمی وجود داره !!!!! مثلأ در مورد همین انگشت چهارم،به این دلیل که در قست frog و Bow grip وزن آرشه روی انگشت چهارم هست و همچنین به دلیل اینکه بسیاری از تکنیک های ویلن مثل دتاشه و… نیازمند انگشت چهار قوی هست،ناچاریم برای کنترل بهتر آرشه انگشت چهار رو گرد بگیریم
این نظر بدان معنی است که مکاتب مختلف ارشه کشی فارغ از دلایل علمی بوجود امده اند!خیر مکاتب فارغ از علم بوجود نیامده اند و اتفاقا بر اساس ان بوجود امده اند. از طرف دیگر اگر در موردی شیوه دو مکتب متفاوت است این بدان علت است که هر یک از مکاتب با راهکار خود به هدف دست یافته اند. اینکه بخواهیم شیوه و راهکار یک مکتب را به اجبار به مکتب دیگری برای موردی بگنجانیم غیر از انکه از راهکار مکتب اول برای حل موضوع غافل بوده ایم به بیراه رفته ایم. چون مجموعه عوامل مرتبط با هم شکل دهنده یک مکتب گردیده اند و اجزای یک مکتب قابل تفکیک نیستند.
استاد لطفا توضیح دهید نت چنگ و دولاچنگ با کدام قسمت از آرشه اجرا بشود بهتر است؟
در پاسخ به دوستمون مجید باید گفت استایل و اکل نوازنده ویولن بسیار بسیار مهم هست و از هر استاد حرفه ای بپرسید خواهد گفت که اول اکل و استایل رو درست کنید بعد صدادهی. متاسفانه من با نظر شما که صدا دهی فقط باید خوب باشه اصلا موافق نیستم….
راجع به نحوه زدن نت چنگه بایو اونو تا نصف آرشه بکشیم یا ربع اون؟