گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

چه مقدار تمرین، چه مقدار پیشرفت (۱)

نگاه این نوشته به تمرین، یک دید کلى و ارائه ى شیوه ى خاصى تمرین براى افرادى است که تصمیم آنها براى نوازنده شدن (یا حرفه اى شدن) قطعى نیست. نه اینکه با این شیوه ى تمرینى که ذکر مى شود نمى توان گامهاى حرفه اى برداشت، بلکه زمان رسیدنِ به هدف، طولانى تر خواهد بود.

معمولا بیشتر کسانی که برای اولین بار آموزش سازی را شروع مى کنند چون در ابتدای راه هستند و دارای انگیزه کافی نیز می باشند و عزم خود را جزم کرده اند که راه نوازنده شدن را در پیش گیرند، بنابراین اینگونه فکر مى کنند که هر روز به طور میانگین یک، دو یا حتا سه ساعت وقت تمرین دارند و یا طبق برنامه ریزى مى توانند بطور مرتب هر روز مقدار مشخصى تمرین کنند.

ولی همین که دو سه هفته ی اول گذشت متوجه می شوند گرچه با حساب روی کاغذ دو سه ساعتی وقت دارند ولی عملا هر یک، دو یا سه روز می توانند زمان کمی را به تمرین اختصاص دهند مثلا نیم ساعت.

اغلب هنرجویانی که در محاسبه ى زمانِ تمرین با مشکل مواجه مى شوند می گویند این هفته یا هفته ی پیش کار خاصی پیش آمد و استثنائا نتوانستیم تمرین کنیم اما هفته ی آینده فرصت بیشتری برای تمرین داریم و کم کاری هفته ی گذشته را هم جبران می کنیم.

اما از آنجا که تجربه نشان داده و بیشتر ما میدانیم مشکلات همه ی ما گاهی کم و گاهی زیاد مى شود و این نیست که بگوئیم مثلا من این سه ماهی که در پیش است وقت کافی برای تمرین دارم، شاید روزی حداقل دو یا سه ساعت.

به فرض هم که اینطور باشد (که البته با زندگی امروزه کمی محال به نظر میرسد) بعد از گذشت آن سه ماه چه؟ آیا مى خواهید مدتی تمرین و کلاس را تعطیل کنید و به مشغله های روزمره بپردازید و دوباره بعد از گذشت مدت نامعینی دوباره به کلاس بازگردید؟ با توجه به اینکه وقتی «پشت آدم باد میخورد» دوباره شروع کردن هم بسیار مشکل می شود!

یا بخاطر اینکه نمی توانید مثل مدت قبل، زیاد تمرین کنید، کلاس هایتان را یک هفته در میان یا کاملا تق و لق برگزار کنید؟ که هم به کارهای شخصی خود برسید و هم نزد استاد شرمنده نباشید.

من سر کلاس استاد پایور


تجربه ای بس گرانبها پیدا کردم که شاید ذکرِ آن خالى از لطف نباشد، آن خاطره بدین قرار است: چند جلسه ای بود که سرِ کلاسِ ایشان خوب تمرین نمی کردم و قطعات را آنطور که باید نمی زدم (آن زمان مجرد بودم) استاد فرمودند، تمرینت کافی نیست و باید این چند درس را دوره کنی. من خدمت استاد عرض کردم چند هفته ای است که سرم شلوغ است ولی هفته ی آینده فرصت کافی خواهم داشت و جبران خواهم کرد، استاد آن زمان نصیحتی به من کردند که سال ها بعد من به آن پی بردم و آن این بود که فرمودند: “مطمئن باش که تو روز به روز گرفتار تر از دیروز خواهی شد و در آینده فرصت های کمتر و کمتری برای تمرین پیدا خواهی کرد. شما باید اگر روزها زمان تمرین نداری هر شب قبل از خواب حتما نیم ساعت ساز بزنی و بعد بخوابی تا مرتب پیشرفت کنی و همیشه آماده باشی در غیر اینصورت گاهی تمرین داری و گاهی نه، بنابراین هیچگاه به نتیجه ی مطلوب نمیرسی”.

سال ها بعد متوجه شدم که نسبت به گذشته چقدر بیشتر مشغله دارم و این امکان پیش نمی آید که کلاً سرم خلوت شود تا با خیالی راحت از آن به بعد به تمرین بپردازم.

آنوقت بود که فهمیدم تمرینات منظم روزانه، هر چند کم، چقدر مى تواند مفید باشد و پیشرفت را تضمین کند.

با گرفتاری ها و مشغله های امروزی که همه ما کم و بیش با آن دست و پنجه نرم مى کنیم هدف من از طرح این موضوع این است که یک شمای کلی از موارد زیر را طرح و پیرامونِ ارتباط آنها با یکدیگر مطالبى را عنوان کنم تا در آخر به نتیجه اى کاربردى برسم.

آن موارد که به هر یک به طور تفصیل در هر شماره خواهم پرداخت به قرارِ زیرند:


یک
: بررسى شیوه هاى آموزشىِ موجود


دو:

بررسى مقدار تمرینِ مورد نیاز

سه:
بررسى زمانِ تمرین


چهار
:
بررسى روشهاى تمرین

پنج
: میزان پیشرفت مورد انتظار


ششم
:
ارائه ى شیوه ى تمرینِ مورد نظرِ این مقاله

سامان ضرابی

سامان ضرابی

دیدگاه ها ۶

بیشتر بحث شده است