گفتگوی هارمونیک
نوشته ای که پیش رو دارید یادبودی است برای هنرمند تازه درگذشته گلنوش خالقی با قلم شهلا رستمی که خواننده گروه کُر سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران و دوست صمیمی گلنوش خالقی بوده است:
در سوگ دوستی دیرین و وفادار، گلنوش خالقی، رهبر کر و ارکستر، پیانیست و آهنگساز
واژه ها برای باز گو کردن غم بزرگ از دست دادن دوستی که از هر انگشتش هنری می ریخت و هنر از او می تراوید، ناتوان هستند. آنچه را که می توان با دیگران سهیم شد، دلتنگی از از دست دادن هنرمندی است که، گر چه فرزند یک چهره ویژه ی دیگر در دنیای موسیقی ایران، روح اله خالقی، بود اما، خود نیز به نو آوری و غنی کردن این دنیا کمک شایانی کرد.
او با برپا کردن گروه کر هم آوازان درسال ۱۹۷۵ در ایران، برای اجرای موسیقی کرال غربی به شکل «آکاپلا» (بدون ساز و ارکستر) و نیز قطعات همراه با ارکستر، به کاری کم نظیر دست زد. این گروه کر، سپس به اجرای آثار فولکلوریک ایران، که با تلاش گلنوش خالقی و به سفارش او تنظیم شده بودند، نیز پرداخت. پرورش صدا ها و آموزش قطعات برای کسانی که شماری از آنها از دانش موسیقیائی بالائی برخوردار بودند و شماری دیگر چندان از آن بهره نبرده بودند، از آن ابتکارهائی بود که شاید دیگر نتوانیم شاهد آنها باشیم. جالب اینجا بود که این اعضا از طبقات گوناگون اجتماع می آمدند و شماری در مبارزه با بافت سنتی خانواده شان بودند و شماری به رویاهای خویش جامه عمل می پوشاندند.
در کنار تلاش های گسترده وی برای به دست آوردن بودجه، استخدام معلمان آواز غربی، برگزاری کلاس های تئوری و فرم موسیقی با استادان مهم ایرانی، او به کار کشف قطعات هم می پرداخت. مسئولیتی که ۲۴ ساعته بود و خستگی ناپذیری این زن آن را ممکن می ساخت.
گفتنی است که گلنوش خالقی به هر کاری که دست می زد آن را تا پایان به شکل جدی هدایت می کرد. او افزون بر هنر موسیقی ، آشپز، باغبان و حتا نجار خوبی بود…
آن چه من را بیشتر امروز غمگین می کند، گسستگی کار خلاقه او، علیرغم ادامه شماری فعالیت در آمریکا، قربانی شدن این همه استعداد به سبب دوری از میهن و بی تفاوتی بسیاری در ثبت و نگهداری کارنامه وی، است. دیگر این که تمام ویدئو های بر جا مانده از کنسرت های گروه هم آوازان که در یوتیوب دیده می شد، یک روز ناگهان ناپدیدشدند. امیدوارم یک روز ناگهان پدیدار شوند و دوستان بتوانند از گستره هنر و کار بزرگ گلنوش خالقی آگاه شوند.
۱ نظر