گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

علامه های پوشالی و نوابغ کوچک (۵)

چند واقعیت

نوابغ در جهان ما کم نیستند اما در میان هزارن نفر تنها یک نفر نابغه از آب در میاید. موفقیت و پیشرفت انسان ها برخلاف تصور رایج در کشور ما در گرو داشتن بهره هوشی بالا نیست. عوامل متعددی در مسیر زندگی و رشد انسان ها باعث می شود تا موفقیت و پیشرفت حاصل شود. در مورد ضریب هوشی و دانستن عدد آن اتفاقا بد نیست که هر فرد در دوره های مختلف سنی خودش چند بار خود را با آزمون های مخصوص و مختلف ضریب هوشی مورد سنجش قرار دهد. به این ترتیب هر فرد می تواند بفهمد که واقعا از چه ضریب هوشی برخودار است.

دانستن این نکته هم ضروری است که ضریب هوشی افراد در دوره های مختلف زندگی تغییر می کند. بخشی از بهره هوشی انسان ها به عوامل ژنتیکی و بخش دیگر آن اکتسابی است. ضریب هوشی یک انسان معمولی عددی بین ۱۱۰ تا ۱۲۵ است. طبق آمارهای جهانی متوسط ضریب هوشی ایرانیان عدد ۸۴ است.

این به معنی این است که بیشتر مردم ما از ضریب هوشی پایین تری نسبت به افراد معمولی برخوردار هستند. به این ترتیب احتمال این که فرزندان ما نابغه باشند احتمال قوی ای نیست. استفاده از رایانه و تلفن همراه و برخی مهارت های کار با دستگاه های دیجیتال و جستجو در اینترنت و کار با شبکه های اجتماعی هم مصداقی از هوش و نبوغ نیست. بلکه برعکس، طبق آماری که چندی پیش و بر اساس تحقیق فرهنگسرای رسانه و شبکه ‌های اجتماعی منتشر و اطلاع رسانی شد، حدود ۵۳ ‌درصد از مردم ایران روزانه بین ۵ تا ۹ ساعت از وقت خود را در شبکه‌های اجتماعی می ‌گذرانند. این آمار نگرانی های جدی در مورد اعتیاد میلیون ها هم وطن به فناوری را حکایت می کند.

و اما در مورد موسیقی خصوصا از سوی افراد نا آشنا این تصور وجود دارد که نوازندگی و آهنگ سازی کار آسانی است. در نظر بسیاری از مردم پزشک شدن، مهندس شدن، ریاضی دان و فیزیک دان شدن مسیری سخت و پرتلاش را می طلبد که طی سال ها تحصیل و کسب و تجربه و عشق به آن رشته ها محقق می شود.

اما وقتی نوبت به موسیقی می رسد، بسیاری از مردم با توجه به ظهور یک شبه پدیده های موسیقی پاپ و شاید فقدان فرهنگ موسیقی جدی در میان خانواده ها و مدارس ما، فکر می کنند موسیقی را می شود چند ماهه یاد گرفت و پس از یکی دو سال هم از طریق آن کسب شهرت و کسب درآمد کرد. در دامن زدن به این تفکر اشتباه هم معلم نما ها و علامه های پوشالی نقشی به سزایی ایفا می کنند. چرا که آنان با وعده های پوچ آموزش کل موسیقی در چند جلسه یا چند ماه بذر این تفکر غلط را در ذهن پدر و مادرهای مشتاق به آموزش موسیقی به فرزندان می کارند.

هرچند وجود این علاقه و اشتیاق به فراگیری موسیقی بسیار نکو و مبارک است اما بهتر است که پدر و مادرانی که با این زحمت امکانات آموزش موسیقی فرزندان خود را تهیه می کنند کمی بیشتر برای انتخاب معلم و آموزشگاه و خرید ساز تحقیق کنند.

ماهنامه هنر موسیقی (شماره ۱۷۲)

محمدعلی پورخصالیان

محمدعلی پورخصالیان

محمدعلی پورخصالیان
متولد ۱۳۵۷ تهران
نویسنده، مترجم، نوازندۀ پیانو، کیبورد و سینتی‌سایزر و طراح صدا

۱ نظر

بیشتر بحث شده است