گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

گفتگو با ریچی (۱)

مصاحبه پالم سپرینگ (Palm Springs) با نوازنده جاودانی ویلن روجیرو ریچی
هر آنچه که بزرگترین نوازندگان ویولون انجام داده اند را وی نیز به تنهایی به انجام رسانده است. نقد مجله نیویورک در (سال ۱۹۲۹ در زمینه اجراهای ریچی). از سن ۱۱ سالگی در دنیای موسیقی به عنوان کودک و اعجوبه نوازندگی ویولون مطرح شد! خودش اینگونه بیان میدارد که : وقتی که نه – ده سال سن داشتم به من میگفتند نابغه! او هم اکنون (هنگام مصاحبه ۲۰۰۷ ) ۸۹ سال سن دارد و بر روی صندلی آشپزخانه به همراه همسرش جولیا که کنار او نشسته است با ما آغاز به گفتگو میکند.

ریچی: اما دوران نوجوانی و در زمانی که ۱۳ سال سن داشتم روزهای خوبی برایم نبود، به شدت مورد انتقاد بودم، شاید اعتقاد داشتند که یک هنرمند و یک نابغه دیگر نیستم. اما شگفتی نوازندگی ویلون به سمت و سوی پدید آمدن یک هنرمند و موزیسین تمام عیار به جلو میرود و چنین نیز میشود.

در سن ۸۹ سالگی وی را خسته از اجرا میتوان دید. در سن ۸۵ سالگی رسما از صحنه خداحافظی کرد و اکنون بیشتر مشغول آموزش شاگردان خصوصی و همچنین برگزاری مستر کلاس و تالیف کتاب میباشد، آخرین اثر وی که چندی پیش در زمینه تکنیک های ویولون منتشر شد Ricci on Glissando بود.

او در سن شش سالگی شروع به نواختن ویولون نمود؛ برای اولین بار بعد از سالها یک ویلونیستی در دنیای موسیقی ظهور کرد که توانست کاپریس های پاگانینی را بصورت کامل اجرا نماید!

ریچی: در آن سالها تنها تصمیمی که داشتم این بود که تنها میتوانم نوازندگی کنم و باید بیشتر از سایر همسن و سالانم تمرین کنم. تمرین – تمرین – تمرین!

بدست آوردن بسیاری از تکنیک ها کاری ناخوشایند است! شما تکنیک را با خوشنودی نمیتوانید بدست بیاورید بلکه تکنیک را از کارهای سخت و دشوار بدست می آورید، پس من خودم را مجبور کردم که سخت ترین قطعات را بنوازم.

برای همین او به سراغ کاپریس های پاگانینی رفت، آنهم قطعاتی که ادیت نشده بودند.

ریچی: در آن زمان یکی از کارهایی ساده پیدا کردن قطعات ادیت شده خوب و گوش دادن به آثار و ضبط های دیگران بود اما ریچی اینکار را نکرد وی خودش به مصاف این قطعات رفت تا آنها را بر روی دستانش حس کند و خود با تفکر سعی بر غلبه بر مشکلات آن نماید.

در سال ۱۹۴۷ وی تمامی ۲۴ کاپریس را ضبط نمود و هدفش این بود که تمامی آثار ساخته شده پاگانینی برای ویولون را اجرا کند. وی بیش از ۵ ضبط از ۲۴ کاپریس پاگانینی انجام داد که یکی از آنها ضبط با یکی از ویلونهای پاگانینی – Guarneri- بود، رچی در مورد این ویولون میگوید: یکی از بلندترین صداهایی که میتوان از ویولون شنید و من تاکنون نواخته ام؛ این ویولون صدایی بسیاری قوی داشت و از نظر شکل و اندازه نیز متفاوت بود.

سازی بسیار مرموز و خارق العاده و آنرا در اتاق کوچکی به من دادند در حالی که اشخاص محافظ آنجا بودند و شما نمیتوانستید تمرین کنید! در هر حال وی از ضبط با آن ویولون راضی نبود.

ریچی: به هیچ عنوان ضبط را با سازی که تا به حال ننواخته اید توصیه نمیکنم حتی اگر یک ساز ارزشمند باشد.

آیا در میان آثارتان آیا کاری هست که محبوب شما باشد؟

ریچی:
جواب به این سوال سخت است. تغییرات بسیار زیادی در استیل نوازندگی شما در زمانی که ۲۰ سال سن دارید و یا زمانی که ۴۰ ساله هستید رخ میدهد و آن هم تغییر و دگرگونی است و اگر این بین شما عوض نشده باشید اصلا خوب نیست اما استیل پایه نوازندگیتان نباید عوض شود، بخاطر اینکه هر کسی شخصیت خاص خود را دارا میباشد و نباید خود را در معرض فشار قرار دهد، چراکه اگر شما خودتان باشید آن چیزی که میخواهید در نهایت به ثمر میرسد.

به عنوان مثال کرایسلر وقتی که جوان بود قطعات بسیار خوبی را ضبط نمود و وقتی که بزرگتر شد، زیبایی خاصی در اجراهایش میشد دید، کرایسلر یک انسان واقعا دلنشین است که این خلق و خوی او نیز از سازش به گوش میرسد وی هنوز هم یکی از برترین ویلونیست هاست اما شخصا کارهای جوانیش را ترجیح میدهم.

ریچی در سال ۱۹۲۹ برای کریسلر نواخته بود.

ریچی: او آمده بودند تا نوازندگی من را بشنوند و من برای آنها کنسرتو لاماژور موزار را نواختم و بعد از آن کریسلر مرا را در آغوش گرفت، من ۱۱ سال سن داشتم و در آن زمان اکثرا در مورد سن من دروغ میگفتند که در آن موقع گمان میکردند ۹ ساله ام!

شما میتوانید دو سال به سن تمامی نوابغ از زمان موزار اضافه کنید! آنها اغلب دوست دارند خود را دو سال کوچکتر جلوه بدهند حتی هایفتز که انکار نیز نمیکرد. او گفته بود که در سن ۱۹۰۱ بدنیا آمده اما وقتی با Mishakof که کنسرت مایستر توسکانینی بود و هایفتز را میشناخت صحبت کردم که او گفت هایفتز در سال ۱۸۹۹ بدنیا آمده نه ۱۹۰۱!

کریسلر و هایفتز دو نوازنده ویولونی بودند که بسیار مورد توجه ریچی بودند و محبوبیت خاصی برای وی داشتند.

ریچی: کریسلر و هایفتز هر کاملا با هم متفاوت بودند اما هر دو یک استیل داشتند. برای من مهم نیست که بقیه چه چیزی درباره ام میگویند. وقتی شما بخواهید هر چیزی را یاد بگیرید باید ابتدا تقلید کنید، بدون اینکه تقلید کنید هیچگانه نمیتوانید چینی صحبت کنید! وقتی یک کولی آهنگی را از کولی دیگری میشنود او نیز از شیوه و روش همان کولی تبعیت میکند. تا زمانی که تحت نفوذ نباشید نمیتوانید پیشرفتی کنید.

من تحت تاثیر کریسلر بودم و هم هایفتر، اما اگر مردم دقت به شیوه نوازندگی من کنند، میتوانند بفهمند که نه از هایفتز تقلید میکنم نه از کریسلر، در حالیکه از آنها تاثیر زیادی گرفته ام.

از دیگر نوازندگان معاصری که ریچی از آنها به نیکی یاد میکند میتوان به:
Vadim Repin، Hilary Hahn، Gil Shaham، Leonidas Kavakos
اشاره کرد.

ریچی:در زمینه استیل هیلاری هان (Hilary Hahn) بسیار شبیه به هنریک شرینگ (Henryk Szering) میباشد، هر دو با احساس و بسیار دقیق مینوازند و دست به ابداعات در تغییر فرم و یا ضربات محکم (strong stamp) نمیزنند چرا که ضربه محکم باعث ایجاد صدای اضافی میکند و این چیزی نیست که از این ضربه ها میخواهیم.

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است