در مهر ماه ۲۵۰۵ یعنی ۱۳۲۵، پرویز محمود به ریاست اداره موسیقی و هنرستان برگزیده شد و روبیک گریگوریان (به جای روح الله خالقی) معاونت او را عده دار شد؛ بله همینجا بود که با همت و تلاش جوانان چون حنانه و قریب (غریب) و شیروانی و… پایه های ارکستری گذارده می شد و با سومین رهبرش (نیروی سوم) توانست بر حسب تقدیر به زیر چتر وزارت فرهنگ و هنر (آن زمان) برود و این ارکستر خودش را تا به امروز حفظ نماید ولی متاسفانه باید گفت که در اداره ارکستر سمفونیک تهران، همگی به نوعی مقصر بوده اند، چه از زمان تشکیل آن و چه در دوران طلایی و چه در رکود آن…
دیگر حرفی نمی ماند، باشد تا ناگفته ها را کسان دیگری بگویند…
بر اساس دفترچه خاطرات مرتضی حنانه، اعتصاب هنرجویان هنرستان در سال ۱۳۲۰ با حضور یکی از هنرمندان مشهور ارکستر سمفونیک تهران بود؛ حشمت سنجری.
مرتضی حنانه می نویسد: حشمت سنجری جوانی است از شاگردان دوره عالی هنرستان موسیقی در رشته تخصصی ویولون و نزد آقای سروژ خوتسیف روسی الاصل به تمرینات خود ادامه می دهد؛ هدف او یاشا هایفتز شدن است. شاید این وضع درهم او در تمریناتش بخاطر خانواده اش باشد، زیرا که پدرش حسین سنجری، نوازنده تار و از پیروان علینقی خان وزیری است.
او به دلایل مالی با همراهی عده ای از هنرجویان که آنها نیز کماکان چنین سرنوشتی را داشته اند دست به ساختن ارکستر کوچکی زدند که شب ها در کافه ها و کاباره ها مشغول بشوند. شک نیست که نمی توان او را مورد سرزنش قرار دهیم، لاکن این سیستم کار ناچار، پی آمد هایی را موجب ساخت که می توانست مورد انتقاد جامعه هنری قرار بگیرد، زیرا هنرمندی که در جامعه ای عقب افتاده، نمی تواند از حرفه اصیل خود بهره مادی ببرد {ناچار است} در سطح پایین تری از هنر خود فقط استفاده مادی ببرد، همین سقوط کافیست که سرزنش شود تا چه رسد به…
او به شغل نوازندگی در کافه کاباره های تهران پس از سالهای اولیه، دلبستگی پیدا کرد و از پروپاگاندای حرفه اش (در واقع حرفه جدیدش) غافل نماند و این امر از اعلان هایی که جهت شنیدن ارکستر برادران سنجری در کافه شهرداری آن زمان تهران به دیوارهای شهر چسبانده شده بود به خوبی نمایان بود.
حشمت سنجری جهت تبدیل به احسن نمودن ارکسترش، خود و برادرش رنج آموختن ساز جدیدی را به خود هموار کردند؛ آموختن ترمپت.
حشمت سنجری پس از اخذ دیپلم سال ششم متوسطه بلافاصله به خدمت اداره موسیقی کشور درآمده بود و به سمت معلمی در خود هنرستان عالی. از جمله معلم تاریخ موسیقی کلاس ما نیز بود. البته پر واضح است که در آن زمان حقوق ماهیانه دریافت می کرده. (از فامیل های شاه)
آری در نهایت حشمت سنجری، هوشنگ سنجری، عطا الله خادم میثاق و یوسف یوسف زاده، بطور کلی شاگردان دوره عالی هنرستان موسیقی از اعتصاب هنرجویان در سال ۱۳۲۰ خودداری کردند.
۱ نظر