علی نجفی ملکی
جایگاه موسیقی کلاسیک ایرانی را در بین عامه مردم چگونه می بینید؟
به عقیده من استقبال از موسیقی کلاسیک ایرانی در ایران زیاد است و می شود گفت این نسبتِ جمعیتِ علاقمند، از بسیاری از کشور های پیشرفته جهان هم بیشتر است (نسبت به موسیقی کلاسیک همان کشورها، چه با استیل ملی شان چه با استیل غربی) اما مشکل ما کم کیفیت بودن آثار جدید است؛ همین نقصان باعث شده که اهالی موسیقی کلاسیک ایران شنوندگان را فراری بدهند!
شما در مقاله «بررسی سیر ترویج شیطانک نوازی» و جلد آلبوم «پیمان عشق» به نوعی کوبه ای نوازی در موسیقی ایران را نفی کرده اید، آیا واقعا حضور سازهای کوبه ای را برای موسیقی ایرانی مفید نمی دانید؟
من در این نوشته ها نوع خاصی از نگاه به سازهای کوبه ای و ریتم نوازی را مورد انتقاد قرار داده ام ولی به طور کلی مخالف ریتم نوازی و پرکاشن نوازی نیستم؛ اگر بخواهم به طور خلاصه توضیح بدهم باید بگویم، در آثار مورد انتقاد من، ریتم نوازی وسیله ای برای پر کردن زمان برنامه و گاهی جایگزین نغمه های همراهی کننده خط اصلی است.
آیا آلبوم دیگری در دست انتشار دارید؟
بله، در حال حاضر مشغول طراحی موسیقایی آلبوم بعدی هستم ولی گرفتاری های کاری پیشرفت این پروژه را کند کرده است.
شما بارها بر این مسئله تاکید داشته اید که دلیل اصلی افت کیفی موسیقی کلاسیک ایرانی آهنگسازی نوازندگان این موسیقی است در حالی که خودتان هم آهنگسازی کرده اید.
در فهم منظور من کژتابی روی داده… اگر جایی گفتم نوازندگان موسیقی ایرانی همه می خواهند آهنگسازی بکنند منظورم این نبوده که نوازنده ها نباید آهنگسازی کنند؛ بخش بزرگی از آهنگسازان بزرگ موسیقی کلاسیک غرب را نوازندگان ویرتوز تشکیل می دهند، گذشته از آنها، کمتر آهنگسازی را می یابید که در یک ساز تسلط کامل نداشته باشد ولی این وضعیت کمی با وضعیتی که در موسیقی کلاسیک ایرانی می بینیم متفاوت است؛ در غرب آهنگسازان دوره کامل آهنگسازای را گذرانده اند (البته در حد بضاعت همان دوره تاریخی) در کنار آن نوازندگی هم می کنند یا هر دو را با یک قدرت پیگیری می کنند، ولی در موسیقی کلاسیک ایران، اکثر موسیقیدانها به طور حرفه ای نوازنده هستند و در کنار آن به صورت ابتدایی آهنگسازی می کنند! نقد من به این مسئله بود که موسیقیدانهای این سبک از موسیقی، مقوله آهنگسازی را جدی نمی گیرند و تنها با داشتن توانایی در تولید یک خط ملودی و احیانا شناختن دو یا سه دوبل نت و یا آکورد دست به آهنگسازی می زنند. اگر من در معدود کارهایی دست به آهنگسازی زدم، از آنطرف هم سعی کردم قواعدش را کمی بیشتر از حدی که برای آن اثر نیاز بوده فرابگیرم و قطعا اگر احساس کنم برای اثری نیاز به تحصیل بیشتری دارم، حتما در این زمینه تلاش بیشتری می کنم.
۱ نظر