گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

ماریا آندرسون، صدای نژاد سیاه (۳)

آندرسون اگرچه در سال ۱۹۶۵ خود را بازنشسته کرده بود، اما هم چنان اجراهای عمومی داشت. در چندین مناسبت، “چهره لینکولن” اثر آرون کوپلند را خواند و همچنین چندین اجرا به همراه اپرای فیلادلفیا در ساراتوگا در سال ۱۹۷۶ ایفای نقش نمود. موفقیتهای وی به طور بین المللی شناخته و تقدیر شده، در میان جوایز و افتخارات بیشمارش می توان از جایزه سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۲، جایزه شایستگی دانشگاه پنسیلوانیا ۱۹۷۳، مدال جرج پئوبادی (Peabody Medal) در سال ۱۹۸۱، مدال ملی هنرها ۱۹۸۴ و جایزه آلمانی “پیروزی در دوران زندگی” (Lifetime Achievement) در سال ۱۹۹۱ را نام برد.

در سال ۱۹۸۰ سازمان خزانه داری آمریکا، سکه طلای یادبوی را از روی چهره آندرسون ساخت و در سال ۱۹۸۴ آندرسون اولین شخصی بود که جایزه حقوق بشر النور روزولت شهر نیویورک را دریافت کرد. وی مدرک دکترای افتخاری دانشگاه هوارد و کالج اسمیث را نیز به دست آورد.

همچنین در سال ۱۹۹۰ جایزه بوفالوی نقره ای را دریافت نمود. در سال ۱۹۸۶ فیشر، همسر آندرسون، بعد از ۴۳ سال زندگی مشترک شان از دنیا رفت. استودیویی که فیشر برای همسرش ساخته بود، برای آندرسون حفظ شد و آن مکان را به موزه و مرکزی تاریخی تبدیل کردند.

audio file
بشنوید قسمتی از “Hold On” را با صدای ماریا آندرسون


علاوه بر بازدید عموم از خود استودیو، عکسها، مدالها، جوایز و آثار آندرسون نیز در آن موزه نگهداری می شوند. در سال ۱۹۹۳ ماریان آندرسون یک ماه پس از سکته قلبی بر اثر ناتوانی در سن ۹۶ سالگی در پرتلند-اُرگان در خانه خواهر زاده اش رهبر مشهور “جیمز د-پریست” از دنیا رفت.

وی در آرامگاه ادن در پنسیلوانیا به خاک سپرده شد. زندگی و هنر ماریان آندرسون، چندین هنرمند و نویسنده را تشویق به خلق آثاری درباره وی کرد. در سال ۱۹۹۹ نمایشی بر اساس کتاب اتوبیوگرافی آندرسون “خدای من، چه صبحی است” در مرکز کندی تولید شد. در سال ۲۰۰۱ فیلم مستندی از زندگی اش ساخته شد که این فیلم جز مجموعه فیلمخانه ملی آمریکا در آمد.

audio file
بشنوید قسمتی از “Scandalize My Name
” را با صدای ماریا آندرسون


کنسرت تک نفره آندرسون در سال ۱۹۳۹ در ساختمان یادبود لینکون، رمانی را رغم زد نوشته ریچارد پاور (Richard Powers) به نام “زمان خوانندگی ما” ۲۰۰۳. مولیف کیت آسانته (Molefi Kete Asante) نام آندرسون را در بین ۱۰۰ آمریکایی- آفریقایی بزرگ قرار داده است.

در ۲۷ ژانویه ۲۰۰۵ تمبر یادبودی از ماریان آندرسون چاپ شد. همچنین تصویری از آندرسون بر روی اسکناس ۵۰۰۰ دلاری آمریکا به چاپ رسید و در مجموعه اوراق ایلات متحده قرار دارد. جایزه ای با نام ماریان آندرسون در سال ۱۹۴۴ توسط خود او پس از آنکه جایزه ۱۰۰۰۰ دلاری از شهر فیلادلفیا در سال ۱۹۴۳ دریافت کرد، پایه گذاری شد. آندرسون از این مبلغ برای بنیانگذاری رقابت خوانندگی برای حمایت از خوانندگان جوان استفاده کرد. اما پول این جایزه به تدریج به پایان رسید و اجرای طرح مسابقه ناتمام ماند.

سرانجام در سال ۱۹۹۰ مبلغ ۲۵۰۰۰ دلاری، به منظور تکمیل این پروژه، سالانه توسط شهر فیلادلفیا پرداخت شد و در سال ۱۹۹۸ آرزوی آندرسون هر چند پس از مرگ وی، به تحقق رسید و “جایزه ماریان آندرسون” برای بهترین هنرمندان نه الزاما تنها خوانندگان، مقرر شد. همچنین جایزه دیگری به نام “ماریان آندرسون برای ظهور هنرمندان کلاسیک” به منظور تشویق و حمایت هنرمندان جوان، به وجود آمد.

en.wikipedia.org

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است