گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

سارا وائوگن (۱)

سارا لوئیز وائوگن (Sarah Lois Vaughan) اگرچه به عنوان یک خواننده جاز شناخته شده، اما خود با آن موافق نبود، فعالیت او در زمینه جاز همانند عرصه فعالیتش در پاپ است، اما در موسیقی راک به ندرت اثری از این خواننده با استعداد شنیده می شود. او خود گفته است: “من نمی دانم چرا مرا خواننده جاز می شناسند شاید تنها برای آنکه با این موسیقی بزرگ شده ام، من جاز را هیچ گاه رها نخواهم کرد اما یک خواننده جاز هم نیستم. برای مثال بتی کارتر (Betty Carter) خواننده جاز است زیرا این تنها سبک موسیقی است که او می خواند و دنبال می کند. من در دوره ای به عنوان خواننده بلوز نامیده شدم، اما خودم را مختص به هیچ سبکی نمی دانم.”

اسکات یانو (Scott Yanow) او را صاحب شگفت انگیز ترین صدای قرن بیستم می داند.

پدر ولئوگن ،جک، نجار و گیتاریستی آماتور و مادرش رخت شور بود. آنان در زمان جنگ جهانی اول، از ویرجینیا مهاجرت کردند. اگرچه سارا تنها فرزند آنان بود اما در سالهای ۱۹۶۰ دونا، (فرزند خانمی که را با سارا در سفرهایش همراه بود) را به فرزندی پذیرفتند.

سارا از سن هفت سالگی یادگیری پیانو را آغاز کرد و در گروه کر کلسیا می خواند. وی پس از دریافت جایزه اجرای پیانو در شب آماتورها در آپولو تئاتر هارلم به ستاره ای بدل شد. در سفری به نیویورک، دوریس روبین (Doris Robinson) او را با پیانو نوازیش همراهی کرد و جایزه اول را دریافت نمود. پس از آن تصمیم گرفت تنها خوانندگی را دنبال کند. وائوگن “جسم و روح” را خواند و برای آن نیز جایزه ای دریافت نمود.

در زمان اجرایش در آپولو (Apollo) او به رهبر گروه و پیانیست ایرل هینز (Earl Hines) از طرف خواننده خود گروه و دیگر اعضا که صدای سارا را در آپولو شنیده بودند، معرفی شد و هینز در ۴ آوریل ۱۹۴۳ وائوگن را به جای خواننده اصلی زن گروه جایگزین کرد. وائوگن به همراه هینز و گروهش در آمریکا به اجرا و سفر پرداخت.

audio file
بشنوید قسمتی از “هانی” را با صدای وائوگن


گروه هینز از بهترین و معدود یادواره های سبک بیباپ (bebop) هستند که متشکل بود از؛ نوازنده ترومپت دیزی گیلسپی (Dizzy Gillespie)، نوازنده ساکسیفون چارلی پارکر (Charlie Parker) و نوازنده ترومبون بنی گیرین (Bennie Green). بیلی اکشتاین (Billy Eckstine) که قبلا با هینز همکاری داشت، گروه جازی را با افرادی با استعداد تشکیل داد و از وائوگن نیز دعوت کرد تا به گروه بپوندد. این گروه توانست اولین فرصت ضبط را برای وائوگن فراهم کند در ۵ دسامبر ۱۹۴۴ زمانی که وائوگن “من منتظر می مانم و دعا می کنم” را با برچسب دلوکس ضبط کرد، نام مستعار “سّشی” به وی داده شد که حتی در روزنامه ها نیز آنچنین از او یاد می شد.

در سال ۱۹۴۴ وائوگن گروه اکشتاین را ترک کرد تا حرفه خود را به عنوان تک خوان دنبال کند اگرچه رابطه خود را با او حفظ کرد و ضبطهای بسیاری با هم انجام دادند. در سال ۱۹۴۵ وائوگن حرفه خود را به عنوان تک خوان در کلوپهای خیابان ۵۲ نیویورک آغاز کرد. در ۱۱ مه ۱۹۴۵ وائوگن “مرد دلداده” با برچسب گویلد و به همراه گلیپسی و پارکر ضبط کرد. بعد از دعوتی توسط استاف اسمیث (Stuff Smith) ویولونیست برای ضبط “زمان و دوباره” در ماه اکتبر، به وائوگن برای بستن قراردادی با برچسب موزیکرافت پیشنهاد داده شد، اگرچه تا ۷ مه ۱۹۴۶ به عنوان سرپرست، با آنان ضبط انجام نداد اما برای برچسبهای دیگری ضبطهای فراوان انجام داد و برای برچسب تاج و گوتمن در کافه انجمن در مرکز شهر بارها اجرا و ضبط داشت.

audio file
بشنوید قسمتی از “روز به روز” را با صدای وائوگن


در آنجا با جرج ترد ول (George Treadwell) آشنا شد و او نه تنها مدیریت اجراهای وائوگن را در سالهای بعدی برعهده داشت، تاثیری بسیار مهم و مثبت بر روی ظاهر او گذاشت. علاوه بر زیباتر کردن لباسها و مدل موی او، ترتیبی داد تا فضای خالی ای که بین دو دندان جلوی وائوگن وجود داشت را از بین ببرند.

بسیاری از ضبطهایی که وائوگن با برچسب موزیکرافت انجام داد در دنیای جاز شناخته شده هستند همچون؛ “اگر بتوانی من را الان ببینی”، “سرزنشم مکن”، “هر چه دارم از آن تو” و “جسم و روح”. رابطه حرفه ای وائوگن و ترد ول در ۶ سپتامبر ۱۹۴۶ منجر به ازدواج آنان شد. در سال ۱۹۴۷ آلبوم “شفیقانه” او پاپ موفق دور از انتظاری بود. ضبطهای او؛ “پسر طبیعت” سال ۱۹۴۸ همچنین در همان زمان اثر معروف “پادشاه کول” را عرضه کرد به همراه گروه کر شهرت زیادی داشتند.

اتحادیه موسیقی دانان، موزیکرافت را مجبور کردند تا بهانه ورشکستگی بیاورد، وائوگن از خیانت و نادرستی آنان استفاده کرد و با برچسب معروف کلمبیا شروع به خواندن و ضبط کرد. موفقیتهای او با آلبوم “قهوه غلیظ” در تابستان ۱۹۴۹ در آمار بندیهای موسیقی بالا رفت. دیگر آثار مشهور وی در این سالها؛ ” ْآن خورشید خوشبخت پیر”، مرا قانع کن”، ” از عاشق تو بودن لذت می برم”، “برایت اشک ریختم”، “بطالت”، “از خانه فرار کردم”، “پاک یا مجرم”، “عذاب قلبی” و “زمان” هستند. وی همچنین جوایز فراوان مهمی برده است. جایزه ستاره تازه مجله “اسکیور” در سال ۱۹۴۷، جایزه مجله “ضربه پائین” (Down Beat) به طور مداوم از سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۲ و مجله مترونموم از ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۸!

ضبطهای موفق و شهرت وی باعث پیشنهادات فراوانی برای اجراهایش شد. در تابستان ۱۹۴۹ وائوگن برای اولین بار در ارکستر سمفونیک حضور یافت و به نفع ارکستر فیلادلفیا موسیقی ای با نام “۱۰۰ مرد و یک دختر” را اجرا کرد. در آن زمان دیو گارووی (Dave Garroway) نام مستعار جدیدی به او داد که تا پایان دوران حرفه ایش با او بود “فرد مقدس” (The Divine One).

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است