بلا بارتوک و اتنوموزیکولوژی (۳)

آثار سالهای ۱۹۳۰ بارتوک بیش از دیگر آثارش به یاد مانده اند که اغلب به سفارش حامیان و طرفداران غیر مجاری او ساخته شده. در سال ۱۹۳۴ پنجمین کوارتت زهی خود را برای الیزابت اسپراگو کولیج آمریکایی (Elisabeth Sprague Coolidge) نوشت. در سال ۱۹۳۶ برای رهبر سوئیسی پائول ساشر (Paul Sacher) موسیقی برای سازهای زهی، کوبه ای و چلستا (Celesta) را ساخت، از جمله سونات برای دو پیانو و ساز کوبه ای در سال ۱۹۳۷ و آثاری متنوع در سال ۱۹۳۹… بنی گودمن (Benny Goodman) نوازنده کلارینت، به او سفارش قطعه ای برای کلارینت، ویولن و پیانو را در سال ۱۹۳۸ داد.

دو اثر برجسته دیگر او از این دوران کنسرتوی ویولن سال ۱۹۳۸ و آخرین کوارتت زهی سال ۱۹۳۹ بود. زمانی که شرایط سیاسی اروپا وخیم تر شد، بارتوک تلاش شدیدی برای مهاجرت از مجارستان کرد.

وی ابتدا شروع به فرستادن آثارش به خارج از کشور کرد و در سال ۱۹۴۰ از طریق دریا به همراه همسرش به آمریکا مهاجرت کرد. با آنکه در سال ۱۹۴۵ به تابعیت آمریکا در آمد اما بیشتر خود را به عنوان یک تبعید شده احساس می کرد تا یک مهاجر. یکی از جذابیتهای آمریکا برای او تحصیل در دانشگاه کلمبیا در نیویورک، درباره جمع آوری موسیقی فولکلور صربستانی-کروات بود.

بشنوید قسمتی از “راپسودی برای ویولون و پیانو” اثر بارتوک را با پیانو نوازی خودش و ویولون زیگتی

آنها در آمریکا زندگی مناسبی نداشتند، زمانی که بارتوک مبتلا به بیماری شد، انجمن آمریکایی برای آهنگسازان، نویسندگان و ناشران (ASCAP) مخارج معالجه او را پرداخت و به بهبود او کمک کرد.

بشنوید قسمتی از “کنسرتو ویولا” اثر بارتوک را با تکنوازی ویولون آلتوی یهودی منوهین

برای بهتر کردن وضعیت اقتصادی بارتوک، رهبر فریتز رینر (Fritz Reiner) و ویولونیست جوزف زیگتی (József Szigeti)، سرجه کوسفیتسکی (Serge Koussevitzky) رهبر مشهور را قانع کردند تا آثار بارتوک را به عنوان اجراهای اصلی ارکستر قرار دهد.

بشنوید قسمتی از “سونات برای ویولون و پیانو” اثر بارتوک را با پیانو نوازی خودش و ویولون زیگتی

نتیجه این درخواست؛ کنسرتو برای ارکستر در سال ۱۹۴۳ بود که از مشهورترین قطعه های بارتوک به شمار می رود. در سال ۱۹۴۴ سونات ویولن را برای یهودی منوهین (Yehudi Menuhin) نوشت. دو اثر مهم و پایانی بارتوک؛ سومین کنسرتو پیانو که شامل نغمه های پرنده و صدای طبیعت بود و کنسرتوی ویولا، هر دوی این آثار به علت مرگ وی ناتمام ماندند و توسط تیبور سرلی (Tibor Serly) همکار مجار او، کامل شدند.