گفتگوی هارمونیک
می‌دانید که به گروه کر شهر تهران در این اجرا تعداد زیادی از دانشجویان موسیقی و هنرستانی‌ها اضافه شده‌اند، فکر می‌کنید که از نظر آموزشی، همکاری با ارکستر سمفونیک به‌عنوان بزرگترین ارکستر رسمی در ایران چه تأثیری می‌تواند برایشان داشته باشد؟
روحانی: این تجربه‌ای است که به ندرت می‌شود به آن رسید، و به‌نظر من همین گروه کر شهر تهران چه اعضای دائمی و چه اعضایی که به آن اضافه شده‌اند، این تجربه را همراه خودشان در زمان‌های طولانی خواهند داشت و همین باعث خواهد شد که مطمئناً بیشتر علاقه‌مند بشوند و فعال‌تر بشوند و در کارشان ثابت‌قدم‌تر شوند.
باتوجه‌به اینکه شما با وضعیت جهانی موسیقی کلاسیک آشنا هستید در کشورهای دیگر هم این همکاری بین دانشجویان موسیقی و ارکستر مرسوم هست؟
روحانی: بله. من یادم هست که وقتی خودم در وین دانشجو بودم اتفاقاً همین سمفونی نهم بتهوون را با ارکستر سمفونیک ویَن، که خودشان صاحب گروه کُری حدوداً ۶۰نفره بودند، اجرا کردیم. و بعد حتی دو تا گروه دیگر هم به آن‌ها اضافه شد، که یک گروه از دانشجویان آکادمی موسیقی بودند که من خودم جزو آن افراد بودم و باریتون می‌خواندم. و خیلی جالب است که ما هم در وین اجرا داشتیم و بعد همین ارکستر فیلارمونیک وین با گروه کر همین برنامه را در بیروت هم اجرا کردیم. فکر کنم شاید در حدود ۴۰ سال پیش بود. درنتیجه ما هم این تجربه‌ها را سپری کردیم. این تجربه‌ی دانشجویی خیلی مهم است و مثلاً من یادم می‌آید که در یکی از مصاحبه‌های زوبین مهتا، او حتی تعریف می‌کرد که با آبادو به‌عنوان کر می‌خواندند، در ارکستری در زمان دانشجوییشان در آکادمی. صرفاً برای اینکه تجربه پیدا کنند و با رهبرهای ارکستر و خود قطعه و اجرا آشنا بشوند. این است که به نظر من این تجربه‌ی بسیار خوبی می‌تواند برای دانشجوها باشد.
جناب قاسمی لطفاً از تجربه‌های قبلی هم‌کاری‌تان با ارکستر سمفونیک و همراه کردن دانشجویان دانشگاه و هنرستانی‌ها با گروه کر شهر تهران بگویید:
قاسمی: خواهش می‌کنم. ما با ارکستر سمفونیک تا به حال چهاربار همراهی داشتیم و این بار پنجم است. اولین‌بار سال ۹۴ کارمینا بورانا با آقای علی رهبری اجرا شد، یک بار هم رکوییم موتزارت با یک رهبر میهمان از ترکیه، و بعد که آقای رهبری رفتند یک قطعه هم از آقای پژمان با جناب روحانی اجرا کردیم (سرزمین دلاوران). اسفند ماه سال گذشته سمفونی نهم بتهوون را با ارکستر سمفونیک اجرا کردیم و این همکاری پنجم ما با ارکستر سمفونیک تهران است. اما در مورد بچه‌ها که فرمودید، ظرفیت کر خود ما محدود است. ما جایی که تمرین می‌کنیم بیشتر از ۵۰ نفر گنجایش ندارد، ولی از سال ۹۲ اولین بار خودم که کارمینا بورانا را یک سال قبل از اجرای آقای رهبری کار کردم، چون کر بزرگ می‌خواستیم – حدود ۱۲۰ نفر – آن سال برای اولین‌بار فراخوان دادیم و یک‌سری از دوستان میهمان آمدند و به جمع ما اضافه شدند و در یک روز جداگانه‌ای آن‌ها را تمرین می‌دادیم،
جدای از کُر ثابت و اصلی‌مان. در نهایت هرچه تمرین‌ها جلو رفت، میهمانان به کُر اصلی ملحق شدند. و در کارمینا بورانایی که آقای رهبری اجرا کردند هم چون خیلی زمانی نگذشته بود و آن دوستان در آن پروژه حضور داشتند، از ایشان خواهش کردم که تشریف آوردند. و این بار هم چون جناب روحانی کر بزرگی برای سمفونی نهم می‌خواستند، یک‌سری از بچه‌های دانشگاه و هنرستان به ما ملحق شدند. کلا میتوانم بگویم هم این دوستان مهمان ما و هم اعضای ثابت گروه، علاوه بر این که کارشان خوب است و می شود گفت موزیسین‌های حرفه‌ای هستند، به سلفژ مسلط هستند و عموماً آواز را در حد خیلی خوبی کار کرده اند، تجربه‌ی حضور در کر و یا ارکستر دارند، و اغلب در حدی هستند که تدریس می کنند. و خلاصه نتیجه این کُرِ خوش‌صدایی شد که دیدید و شنیدید.
۱ نظر