گروه ای.ام.آی (EMI Group) صنعت موسیقی و الکتریک، نام یک شرکت موسیقی بریتانیایی مشتمل بر شرکت بزرگ موسیقی ای.ام.ای میوزیک – که هدایتگر چندین ناشر است و واقع در کنزینگتون لندن میباشد و یکی از چهار شرکت نشر بزرگ موسیقی دنیا است – و خود ای.ام.آی میوزیک پابلیکیشن واقع در نیویورک است.
این گروه در مارچ ۱۹۳۱ از ادقام شرکت ضبط گرامافون کلمبیا و شرکت گرامافون به وجود آمد که در آن زمان با برچسب ضبطش به نام “صدای استادانه او” معروف بود.
در ابتدا این شرکت هم ضبط آثار و هم تجهیزات پخش موسیقی را در اختیار داشت. ای.ام.آی برای مدت چهل سال موفقیت چشمگیری داشت. آلان بلوملین (Alan Blumlein) مهندسی توانا که در ای.ام.آی استخدام شد پیشگام به وجود آوردن ضبط صدای استریو بود. بلوملین در سال ۱۹۴۲ کشته شد. در زمان جنگ جهانی دوم ای.ام.آی در غرب لندن در شهر هایز مستقر شد و تجهیزات خود را بهبود بخشید.
این کمپانی بعدها در تولید دستگاه های پخش نیز فعال شد و اولین سیستم تلویزیونی را برای BBC تولید کرد. همچنین تولید کننده دوربینهای پخش تلویزیونی برای شرکتهای تلویزیون بریتانیا به خصوص BBC بود؛ معروفترین تولید آنان برای پخش تلویزیونی، دوربین رنگی ای.ام.آی ۲۰۰۱ است که بدین صورت این کمپانی به تولید کننده اصلی هم برای BBC و هم چندین کمپانی تبلیغاتی تلویزیونی دیگر در سالهای ۱۹۷۰ و اوایل ۱۹۸۰ بدل شد.
در سال ۱۹۵۸ کامپیوتر EMIDEC 1100 اولین کامپیوتر تبدیل کننده (ترانزیستور) برای تبدیل به صدای الکتریکی، تحت نظارت گودفری هونسفیلد (Godfrey Hounsfield) تولید شد. در اوایل ۱۹۷۰ هونسفیلد، اسکنری را برای برداشت عکسهای پزشکی به شکل سه بعدی تولید کرد. در سال ۱۹۷۳ ای.ام.آی جایزه ملکه اختراعات تکنولوژی را به دست آورد و در سال ۱۹۷۹ هونسفیلد جایزه نوبل برای موفقیتهایش کسب کرد! بعد از موفقیتی کوتاه اما درخشان در رشته پزشکی، فروش تولیدات آنان به کمپانی های دیگر و حتی شهرهایی از جمله کراولی و ولز، بسط و توسعه بیشتری یافت.
در ابتدای فعالیت ای.ام.آی آنان با کمپانی های دیگری خارج از خود بریتانیا نیز همکاری داشتند از جمله، هند، استرالیا و نیوزلند. در کشورهای استرالیا و نیوزلند تولیدات ای.ام.آی تولیدات مشهور صنعت موسیقی را در سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۶۰ در اختیار خود گرفت که ضبطهای محلی از جمله ضبط فستیوال شروع به رقابت با ای.ام.آی کرد.
در دهه ۱۹۳۰ و ۴۰ موسیقیدانانی همچون آرتور توسکانینی، سر ادوارد الگار و اتو کلمپرر در میان بسیاری دیگر از بزرگان به این شرکت وارد شدند. در این زمان جرج مارتین، بیتلز را وارد ای.ام.آی کرد.
ای.ام.آی اولین ضبطهای LP خود را در سال ۱۹۵۲ عرضه کرد و اولین تولیدات استریوفونیک خود را در سال ۱۹۵۵ بر روی صفحه تولید کرد. در سال ۱۹۵۱ شرکت آمریکایی ضبط کلمبیا از ای.ام.آی جدا شد و از آن پس برای جبران این فقدان ای.ام.آی به بازار فروش و ضبط آمریکا پیوست. ای.ام.آی آلبومهای بیتلز را در سالهای ۱۹۶۲-۶۶ با برچسب خود تولید می کرد.
این شرکت همچنین آثار کلاسیک از جمله ارکستر فیلارمونیا را ضبط می کرد. در زمان تولیدات آنان بر روی LP، ارکسترهای بسیار محدودی تمایل به برگزیدن ای.ام.ای به عنوان شرکت اصلی ضبط آثارشان داشتند که در این میان سمفونی پترزبورگ در زمان مدیریت ویلیام اشتینبرگ (William Steinberg) یک استثنا بود. در دوره سر جوزف لاکوود (Sir Joseph Lockwood) از اواخر ۱۹۵۰ تا اوایل ۱۹۷۰، ای.ام.آی موفیقت فراوانی در زمینه موسیقی های مشهور آن زمان کسب کرد. گروهها یا خود هنرمندان به طور مجزا با EMI ضبط آثارشان را انجام می دادند.
بدین ترتیب ای.ام.آی به عنوان بهترین و موفق ترین شرکت ضبط دنیا در آن زمان شناخته شد با عرضه آثار مهم موسیقی پاپ و راک همچون؛ فرانک سیناترا (Frank Sinatra)، کلیف ریچارد (Cliff Richard)، گروه سایه ها (The Shadows)، بیتلز، گروه پسرهای ساحلی (The Beach Boys)، سیلا بلک (Cilla Black)، گروه راک هولیز (The Hollies) و پینک فلوید.
ای.ام.آی در اکتبر ۱۹۷۹ به گروه صنعتی تورن الکتریک (THORN Electrical Industries) پیوست و شرکت ضبط تورن-ای.ام.آی شکل گرفت. از سال ۱۹۳۰ کمپانی بک دوی شانگهای زیر نظر ای.ام.آی آثار موسیقی را ضبط و تولید می کرد.
از آن پس برچسب ای.ام.آی مهمترین ترین شرکت ضبط در هنگ کونگ شد. در ۱۵ دسامبر ۲۰۰۵ ضبط اپل که آثار بیتلز را ضبط و تولید می کرد، علیه ای.ام.آی بیانیه ای صادر کرد مبنی بر عدم صداقت آنان در پرداخت هزینه قراردادی؛ البته پس از مدتی سخنگوی ای.ام.آی این ادعا را رد کرد. اخیرا ای.ام.آی اعلام کرده که دیگر CD هایش را به فروشگاههای کوچک و شرکتهای خصوصی نمی فروشد.
۱ نظر