گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

میرهادی: فیوژن ایرانی با عوام گرایی مخلوط شده!


همانطور که قبلا” اشاره شد این امکان برای سایت گفتگوی هارمونیک مهیا شد تا از نظرات آقای کیوان میرهادی موسیقیدان بنام عصر حاضر کشورمان در باره موسیقی روز کشور آگاه

شویم. قسمت اول این مصاحبه تحت عنوان دیدگاه های کیوان میرهادی راجع به موسیقی امروز قبلا” منتشر شد دراینجا از شما دعوت میکنیم تا به قسمت دوم نظرات ایشان توجه نمایید.

در مورد تعریف ژانر و فرم صحبت کنید
در موسیقی با پدیده فرم سرکار داریم، اصلا“ ما با فرم حرف می زنیم …. ما یک کاتالوگ فرکانسی داریم که در تمام طبیعت پخش است و هر فرهنگ، از این کاتالوگ فرکانس یک

قسمت خاصی را برای خود قبول می کند. برای همین هم هست که ما می گوییم سنتی ایران، سنتی هند یا کلاسیک سرخپوستی …

تلاش برای قوام دادن فرکانسها همان فرم است. حالا این قالب در فرهنگها معنی متفاوتی دارد؛ یک فرهنگی که پیشرفتش زیاد بوده چون مثلا“ دکارت را داشته که ۵۰۰ سال پیش می

خواسته از جزئیات به کل برسه و دوباره به جزء …و توانستند این مسئله را با موزیک تطبیق بدند و ما شرقیها نتونستیم چون در شرق ممنوعیاتی بود و … ولی در غرب شده.

وقتی تو کتابهامون هارمونی داریم درس میدیم، تفکر علمی داره پیش می تازه؛ (تفکری که مال ۵۰۰ ساله پیش اروپا است)، دانشجوی آوانگارد ما (که خیلی هم با هوش است)، وقتی می

گیم تفکر سنتی غرب، دانشجوی ما ملق میزنه! این تفکر ۵۰۰ سال پیش اروپا هست در موزیک! حالا به این دانشجو می خواهیم بگوییم موزیک اسپکترال! البته همین دانشجو وقتی من

دارم تصویری براش پخش می کنم که یک نوازنده ویلن سل داره آرشه می کشه و سه نوازنده دیگر روی لیوانهای آب آرشه می کشند و مد فریژین شنیده میشه، همین دانشجو می گوید قطع

نکن تا آخرش ببینیم! این خیلی آوانگارده!

خوب تلاشهای در اروپا برای این قوام شده و نتیجش: سمفونی، سونات و …بوده. ما چهارچوب صحبتمون تلاش فرمی هست. وقتی میگیم ردیف، این تلاش فرمی است که در ایران انجام

شده و لازم هم نیست داقونش کنیم! وقتی می خوای یک سمفونی بسازی چرا بهش بگی پنجره!؟ خوب اگر حرفی داری بزن … چرا، چون تلاشی شده، قرنها روی این سازها کار شده تا

شده ارکستر سمفونیک، لازم نیست نابود بشه، شما حرفی داری خوب حرف بزن!

پس نباید خیلی تند رفت و خیلی چیزها را داقون کرد. دبوسی در ۱۰۰ سال پیش قطعه ای ساخت به نام ”بعد از ظهر یک دیو“ گفت فرمش پرولود هست! که خیلی هم هوشمندانه این را

مطرح کرد! ولی مخصوصا“ گفت پرولود است، چون تلاش ضد فرمی داشت اون نگرش با الان خیلی فرق داره، الان ما اصلا“ لازم نیست تلاشهامون غیر فرمال باشه، وقتی دبوسی اون

حرف را زد آنرا لازم داشتند و نتیجه کارشون هم معلوم شد و باعث یک جهش بزرگ فرهنگی در غرب شد. پس لازم نیست فرمهای سنتی را نابود کنیم …

در اینجا یک پرانتز باز کنم که از این کارهایی که باب شده به نام تلفیقی با یک مقدار عوامی گری ایرانی مخلوت شده، یک پدیده سطح پایینی داره بوجود میآد به اسم فیوژن یا تلفیقی این

پدیده ها در کشور باکو، هند، افغانستان و کشورهای عربی که خیلی در این کار سابقه دارند تموم شده! فیوژنهایی که در ایران اومده و تاثیراتی که روی سلیقه گذاشته با مقداری تنبلی همراه

شده! تنبلی ذهنی که در موزیسینهای ایرانی بوده، چاشنی کار شده! و یک مقدار عوامگرایی مخلوت شده که این پدیده خوبی نیست. در ایران تلفیقی یعنی یک درام، یک گیتار باس، یک

سنتور، کمانچه، یک خواننده هم در دستگاه اصفهان روی ردیف بخواند، بعد هم برود چهارگاه! و خواننده هم اصلا“ یک گام یا یک مد غربی نمیداند و حتی در دستگاههای ایرانی هم یک

حرکت جسورانه نمی کند! این کار CD و کاست هم می شود!

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد

سجاد پورقناد متولد ۱۳۶۰ تهران
نوازنده تار و سه تار، خواننده آواز اپراتیک و سردبیر مجله گفتگوی هارمونیک
لیسانس تار از کنسرواتوار تهران و فوق لیسانس اتنوموزیکولوژی از دانشکده فارابی دانشگاه هنر تهران

دیدگاه ها ۳

بیشتر بحث شده است