ویکتوریا مولووا

ویکتوریا مولووا، ویولن نواز روسی، متولد بیست وهفتم نوامبر ۱۹۵۹، نواختن ویولن را در مدرسه مرکزی مسکو آغاز کرد و در کنسرواتوار مسکو ادامه داد. نبوغ عجیبش موقعی جلب توجه جهانیان کرد که در سال ۱۹۸۰ جایزه اول مسابقات سیبلیوس را برد در هلسینکی و دو سال بعد مدال طلای مسابقات چایکوفسکی را به دست آورد. از آن وقت تا حال، با بهترین ارکسترها و رهبران جهان برنامه داشته و بسیاری دیگر از فستیوالهای بین‌المللی را فتح کرده است. ویکتوریا بر گستره وسیعی از دورانهای موسیقی تسلط دارد، از باروک تا معاصر.

علاقه‌ای که مولووا به اجراهای اصیل دارد باعث شده با بیشتر ارکسترها و آنسامبلهای اوریجینال همکاری کند، از قبیل ارکستر عصر روشنگری (۱)، ارکستر جیاردینو آرمونیکو، ارکستر باروک ونیز، و ارکستر رومانتیک و انقلابی.

ویکتوریا با اوتاویو دانتونه، هارپسیکورد نواز همکاری نزدیک دارد و اغلب تورهایش به اتفاق اوست. همین همکاری بود که منقدان، از جمله تیم اشلی در گاردین، نوشتند در موردش: یکی از زیباترین تجربه‌ها این است که باخ را با اجرای مولووا بشنوید… راست می‌گویند، ضبط اخیر او از سوناتها و پارتیتاهای باخ برای ویولن از بهترین کارهای ویکتوریا به شمار است. این ضبط از منتقدان سراسر جهان، درجه پنج ستاره گرفته و مولووا را به فکر انداخته، رسیتالهایی از آثار باخ در همه دنیا برگذارد، ولو چند فصل طول بکشد.

اولین باری که خطر کرد ورود به موسیقی معاصر را، سال ۲۰۰۰ بود که آلبومی تولید کرد با عنوان “نگاهی از ورای شیشه” که در آن چند کار جاز و پاپ از ماتیو بارلی اجرا کرد که برای ویولن سولو همراه با گروه تنظیم شده بود. این تجربه ادامه دارد و هم اکنون کاری در دست دارد با نام “دخترک دهاتی” که باز هم اثری است از بارلی، شوربایی از کلاسیک، کولی و جاز.

مولووا اخیرا به اجرای یک سری موسیقی مجلسی دعوت شده به عنوان نوازنده اول در مرکز موسیقی کرانه جنوبی لندن. سرپرست این مرکز، مارشال مارکوس می‌گوید ویکتوریا ویرتوئوزی بزرگ است با شهامت کافی برای تجربه کارهای جدید. این فصل، مولووا با خانه کنسرت وین همکاری دارد به عنوان هنرمند مهمان و فصل آتی با ارکستر سنفونیک لندن کنسرتهایی در مرکز باربیکان لندن و سن لوک خواهد داشت.

مولووا در رسیتالهایش بیشتر با کاتیا لابک کار می‌کند. اخیرا هم با پیانو نواز، کریستیان بزیدنو آثاری از شوبرت و بتهوون نواخته و سوناتهای بتهوون را ضبط کرده است. دیسکهای عدیده که برای کمپانی فیلیپس ضبط کرده، جوایزی برایش به ارمغان آورده است. در سال ۲۰۰۵ به همکاری با شرکت اونیکس رو آورد و ضبط کنسرتوهای ویوالدی با جیاردینو آرمونیکو به رهبری جیووانی آنتونینی جایزه دیاپازون طلایی سال ۲۰۰۵ را نصیبش کرد. سایر کارهای ضبط شده مولووا مشتمل است بر اوکتت شوبرت، سوناتهای باخ برای ویولن و کلاوسن (۲) و شش سونات و پارتیتای باخ.

ویکتوریا مولووا بیشتر با دو ویولن می‌نوازد: استرادیواری ژول فالک ۱۷۲۳ یا گوادنینی ۱۷۵۰.

مولووا اخیر، بعد از انتشار فوق موفق سی.دی سوناتها و پارتیتاهای باخ، پنج لم برای اجرای بهتر این شش اثر پیشنهاد کرده که در مجله استرینگز چاپ شده است. در شماره‌های آینده ترجمه این لمها تقدیم خوانندگان گفتگوی هارمونیک (۴) خواهد شد.

بشنوید ساراباند را از پارتیتای دوم باخ با اجرای مولووا
که

توضیح:

توضیح (۱) عصر روشنگری به دوره‌ای از سده هجدهم گفته می‌شود که در اروپا حرکتی براه افتاد توسط منورالفکران، که بر عقلانیت بشر و علم تاکید داشت.

توضیح (۲) خواننده باید توجه داشته باشد کلاوسن، هارپسیکورد و چمبالو هر سه یک ساز هستند، به سه زبان. این ساز سلف پیانوی امروزی است که ابتدا نام طولانی “گراوی چمبالو کول پیانو فورته” را یدک می‌کشید، یعنی چمبالویی که قادر است صداهای پیانو (آرام) و فورته (قوی) را اجرا کند! و بعد به پیانو فورته و بعد تر به پیانو خلاصه شد.

توضیح (۳) سیم دوم ویولن باید لا کوک شود. به طور طبیعی و قبل از پیوند موسیقی با فیزیک صوت، نت لا ۴۳۵ هرتز فرکانس داشت. بعد برای آسانی محاسبات فیزیک، فرکانس قراردادی لا روی ۴۴۰ هرتز تثبیت شد. اما مولووا ترجیح می‌دهد در نواختن سوناتها و پارتیتاهای باخ لا را بم‌تر کوک کند.

توضیح (۴) خواننده ادیب و دقیق ایراد خواهد کرد که املای “گفت وگو” به شکل چسبیده صحیح نیست. لازم دیدم توضیح دهم، گفتگوی هارمونیک با همین املا حالت آرم این نشریه را پیدا کرده و بیشتر باید به شکل یک لوگو و طرح گرافیکی به آن نگاه کرد. این بنده اطلاعی ناچیز از ادب فارسی دارد، ولی ناگزیر است برای هماهنگی با این آرم گفتگو بنویسد جایی که اسم مجله مراد است. امید است خواننده دانشمند مجله عذرم را بپذیرد.