گفتگوی هارمونیک | Harmony Talk

سر توماس بیچام، رهبر بزرگ انگلیس (۶)

بیچام با نزدیک شدن تولد شصت سالگیش تصمیم گرفت که یک سال از دنیای موسیقی فاصله بگیرد و تعطیلاتش را در یک کشور آفتابی سپری کند. اما شروع جنگ جهانی دوم در ۳ سپتامبر ۱۹۳۹ برنامه های او را به هم زد و در عوض مجبور شد برای تضمین آینده ارکستر فیلارمونیک لندن که حامیانش پشتیبانی مالی خود را با اعلام جنگ قطع کرده بودند، مبارزه کند.

بیچام در بهار ۱۹۴۰ انگلیس را ترک کرد و بعدا توضیح داد که «به من اطلاع دادند که مورد اضطراری است و من هم خودم را رساندم». بیچام ابتدا به استرالیا و سپس به آمریکای شمالی رفت.

در سال ۱۹۴۱ او مدیر موسیقی ارکستر سمفونیک سیاتل شد. اولین بار ارکستر سیاتل را در ۲۰ اکتبر ۱۹۴۱ رهبری کرد و آخرین کنسرتش در ۱ نوامبر ۱۹۴۳ برگزار شد. تعداد کمی از این کنسرت ها از شبکه Mutual-Don Lee پخش شدند و بر روی دیسک نیز نگهداری شدند.

از سال ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵ بیچام رهبر اصلی جشنواره های مونترال بود. در سال ۱۹۴۲، بیچام و برونو والتر، دستیار سابقش، به عنوان رهبران ارشد به اپرای مونترال پیوستند. بیچام کارش را در آنجا، با اقتباس خودش از فیبوس و پان (Phoebus and Pan) از کانتاتای کمیک باخ آغاز کرد و سپس Le Coq d’Or را اجرا کرد. رپرتوار اصلی او فرانسوی بود: کارمن (Carmen)، لوئیز (Louise) (با گریس مور)، مانون (Manon)، میگنون (Mignon) و داستان های هوفمان. بیچام علاوه بر ارکستر های سیاتل و مت (Met)، رهبر میهمان ۱۸ ارکستر آمریکایی دیگر نیز بود.

بیچام در سال ۱۹۴۴ به انگلیس بازگشت. پیوستن دوباره او به ارکستر فیلارمونیک لندن از لحاظ موسیقایی یک موفقیت به شمار می رود. اما این ارکستر که در غیاب او به یک تعاونی خود گردان تبدیل شده بود سعی داشت که او را به عنوان مدیر هنری با حقوق معین استخدام کند.

بیچام پاسخ داد که «من قطعا این را نمی پذیرم که هیچ ارکستری به من حقوق بدهد. بلکه یک ارکستر بزرگ دیگر راه اندازی می کنم تا حرفه ام را به نحو احسن به پایان برسانم». والتر لگ (Walter Legge) ارکستر فیلارمونیک را در سال ۱۹۴۵ تأسیس کرده بود. بیچام اولین اجرای آن را رهبری کرد اما همانطور که او تمایل نداشت از نوازندگان ارکستر سمفونیک لندن حقوق بگیرد تمایلی نداشت که به عنوان حقوق بگیر لگ، دستیار سابقش، مشغول به کار شود.

بیچام در سال ۱۹۴۶ ارکستر فیلارمونیک سلطنتی (RPO) را راه اندازی کرد و با انجمن فیلارمونیک سلطنتی به این توافق رسید که این ارکستر جدید باید جایگزین ارکستر فیلارمونیک لندن در تمام اجراهای انجمن فیلارمونیک شود. مانند سال های ۱۹۰۹ و ۱۹۳۲ دستیاران بیچام مجبور شدند که به صورت مستقل شروع به کار کنند.

بیچام سپس با فستیوال گلایندبورن به این توافق رسید که ارکستر فیلارمونیک سلطنتی، ارکستر مستقر در گلایندبورن در فصل تابستان باشد. بیچام حمایت مالی از ارکستر خود را با مذاکره برای قراردادهای سودآور برای ضبط موسیقی با شرکت های آمریکایی و انگلیسی تضمین کرد. اعضای اصلی ارکستر فیلارمونیک سلطنتی عبارت بودند از: جرالد جکسون، رجینالد کِل، آرشی کامدن (Archie Camden)، لئونارد برین، دنیس برین و جیمز برادشاو.

این ارکستر بعد ها به خاطر گروه ثابت نوازندگان اصلی سازهای بادیش شهرت یافت که اغلب به آن خانواده سلطنتی گفته می شد که متشکل بود از: جک برایمر (کلارینت)، گیدیون بروک (باسون)، ترنس مک دونا (Terence McDonagh) (ابوا) و جرالد جکسون (فلوت).

ارکستر فیلارمونیک سلطنتی در سال ۱۹۵۰ توانست تور بزرگ و توانفرسایی را در ایالات متحده آمریکا، کانادا و آفریقای جنوبی برگزار کند. در جریان تور آمریکای شمالی بیچام چهل و نه کنسرت را هر روز پشت سر هم رهبری کرد!

گفتگوی هارمونیک

گفتگوی هارمونیک

مجله آنلاین «گفتگوی هارمونیک» در سال ۱۳۸۲، به عنوان اولین وبلاگ تخصصی و مستقل موسیقی آغاز به کار کرد. وب سایت «گفتگوی هارمونیک»، امروز قدیمی ترین مجله آنلاین موسیقی فارسی محسوب می شود که به صورت روزانه به روزرسانی می شود.

۱ نظر

بیشتر بحث شده است