در سال های اخیر نیز، فودور در کنار دست و پنجه نرم کردن با سوء مصرف مواد، کنسرت هایی را در آمریکا برگزار کرد اما نه در مقیاس اجراهای پیشین خود. ازدواج های فودور با سوزان دیویس و سالی اِسوتلند، هر دو، به طلاق کشیده شد. اما او در نوامبر ۲۰۱۰ دوباره با دیویس ازدواج کرد و به منزل او در آرلینگتون نقل مکان نمود.
هنر فودور به مدت سه دهه مخاطبان را به خود جذب کرده است. در کنسرتی در سال ۲۰۰۰ در واشنگتن، روزنامه واشنگتن پست نوشت که: «فودور قیافه، وقار و جایگاه ویرتوز ویولنِ رمانتیک را دارد که از همه آن ها به خوبی استفاده می کند. فودور این ویژگی های طبیعی را با انگیزه، تخیل و استعداد – مهارت های مادرزادی یک نوازنده – ترکیب می کند.»
نیویورک تایمز نوشت «او به طرز شگفت انگیزی خوب می نوازد.» لس آنجلس تایمز نوشت: «فودور به طرز شگفت انگیز و تأثیرگذاری و با کیفیتی عالی نواخت و با بکارگیری جزئیات دقیق و فراوان در اجرای خود، با ایجاد نوایی ملایم، به ویولن کنسرتو جان دوباره ای بخشید.»
تخصص متمایز فودور به عنوان ویولن سولیست با ارکسترها و رسیتال های بزرگ به اجراهای متعددی در ۵۰ ایالت آمریکا، تمام استان های کانادا، و تقریبا تمام کشورهای اروپایی، آسیا، آمریکای جنوبی و لاتین، مدیترانه، آفریقای جنوبی، نیوزیلند و مکزیک انجامیده است.
او رسیتال هایی در سری ویولن ویرتوزهای کارنگی هال، سری نوازندگان برجسته مرکز لینکلن در نیویورک، تالار جشنواره سلطنتی لندن و تالار اجتماعات شیکاگو اجرا نموده است. جشنواره های تابستانی بزرگی که او در آن ها شرکت نموده است عبارتند از Blossom، Saratoga، Naples، Prague، و L’ete musical در فرانسه.
مسترهای کلاس های او به دلیل الهام بخشی، تبحر و تشویق شرکت کنندگان مورد تحسین قرار گرفته اند. او اولین اجرای سولوی خود را در ده سالگی و با اجرای کنسرتو بروخ با سمفونیک دنور ارائه داد. و در ۱۵ سالگی با سمفونیک دترویت به اجرا پرداخت. پیش از ۱۷ سالگی نیز موفق به دریافت جایزه های مسابقه های ملی زیادی از جمله جایزه برتر مسابقه مِریوِدِر پست در واشنگتن و مسابقه بنیاد موزیسین های جوان در لس آنجلس شد.
او درسال ۱۹۷۲ جایزه برتر مسابقه بین المللی پاگانینی در ایتالیا را از آن خود نمود. در سال ۱۹۷۴، فودور برترین جایزه مسابقه چایکوفسکی در مسکو را دریافت کرد. در سال ۱۹۹۹ به او اطلاع داده شد که جایزه سولیست اروپایی “Prix European du Soliste” را برنده شده است.
این جایزه در نوامبر همان سال، درست شبی که در تالار شانزه لیزه در پاریس کنسرت داشت به او پیشکش شد. فودور در کاخ سفید برای دو رئیس جمهور آمریکا به اجرا پرداخته است.
او هم چنین در برنامه ای با حضور رئیس جمهور درConstitution Hall در واشنگتن که از تلوزیون ملی آمریکا پخش شد نیز به اجرا پرداخت. او هم چنین در برنامه ای برای تمام سران کشورهای صنعتی که در نشست ریاست جمهوری در ویرجینیا شرکت می کردند و هم چنین در نشست دیگری در شوروی سابق به هنرنمایی پرداخته است.
دیسکوگرافی او عبارت از است ۶ آلبوم برای RCA Red Seal، لیبل های دیگر نیز سونات های برامز؛ سونات های معاصر؛ چندین آلبوم رسیتال؛ ویولن کنسرتوهای باخ، ویولن کنسرتوهای نیلسن (Nielsen) و اجرایی با ارکستر فیلارمونیک لندن.
فودور به برنامه های تلوزیونی متعددی مانند Tonight Show with Johnny Carson، CBS 20/20، برنامه صبح یکشنبه CBS در مارس ۱۹۹۶، The Today Show، Good Morning America، RAI ایتالیا، برنامه های تلوزیون های انگلیس، اروپا، ژاپن، کره و … دعوت شده است. او هم چنین در جشنواره فیلم کن و برای نواختن قطعه هایی از باخ، برامز و وینیافسکی در یکی از فیلم های موفق این جشنواره حضور یافته است.
به جز همسرش، دیویس، اعضای دیگر خانواده او عبارتند از سه فرزندش، دنیلا دیویس، لینسی دیویس در کالیفرنیا و دیلان دیویس در واشنگتن. او هم چنین یک برادر، یک خواهر و دو نوه دارد.
دیویس می گوید: «این روزهای آخر به سختی گذشتند اما باز جای شکرش باقی است. او واقعا هیچ گاه در زندگیِ فرزندانش سهمی نداشت اما در این روزهای آخر توانست دوباره با آن ها ارتباط بگیرد.»
www.washingtonpost.com
www.eugenefodor.com
ba in hame tozihat hatta yek ejra ham azash nazashtin kebebinim chetori mizane