فرشاد سنجری و مرگ در آتش؛ درگذشت موسیقی‌دان ایرانی در وین
یکشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۸
چند گام… در امتداد راه علینقی وزیری (III)
شنبه ۹ آذر ۱۳۹۸
مروری بر کتاب «تاریخ موسیقی غرب»
جمعه ۸ آذر ۱۳۹۸
جان کیج و ذن بودیسم (VI)
پنج شنبه ۷ آذر ۱۳۹۸
یادداشتی بر موسیقی متن فیلم «متری شیش و نیم»
چهارشنبه ۶ آذر ۱۳۹۸
چند گام… در امتداد راه علینقی وزیری (II)
سه شنبه ۵ آذر ۱۳۹۸
یادداشتی بر کتابِ «جامعه‌شناسی موسیقی»
دوشنبه ۴ آذر ۱۳۹۸
آخرین ارسال‌ها
- واکاوی نظری موسیقی امبینت (VIII)
- بررسی برخی ویژگی های ساختاری آثار پرویز مشکاتیان (XIX)
- گروه رستاک افغانستانی میخواند
- یادداشتی بر آلبوم «نوهنگام»
- گزارشی است از مراسم رونمایی از آلبوم بهیاد بهاری (V)
- اختلالات صدای خوانندگان (VII)
- مروری بر آلبوم «افرا»
- کتاب «از سِیر تا غروب» مسعود شعاری منتشر شد
- گفت و گو با جان کیج (XII)
- یادداشتی بر آلبوم «باغ بی باران»
- بررسی برخی ویژگی های ساختاری آثار پرویز مشکاتیان (XVIII)
- گزارشی است از مراسم رونمایی از آلبوم بهیاد بهاری (IV)
از روزهای گذشته…
نگاهی به روند تحول کتاب سال شیدا (III)
سه بخش اول این مشکلات مربوط به وضعیت خاص شیدا و وضعیت کنونی موسیقی ایرانی است شرایطی که باعث میشود کمتر همکاری و همدلی میان اهل فن به‌وجود آید و در نتیجه کار گروهی بیشتر تک محوره و فردی شود و به صورت جمع‌هایی شکل گرفته به دور مراکز توانمند در آید. دلیل قسمت چهارم هنوز روشن نیست، پاره‌ای از آن را با همان دلیل قبلی توجیه پذیر است اما پاره‌ی دیگر ممکن است حاصل تغییر و دگرگونی در اندیشه‌ی حاکم بر کتاب سال شیدا باشد که در آینده مشخص خواهد شد.
رامین صدیقی: با کلی گویی به جایی نمی رسیم
حق با شماست. آقای هوشنگ کامکار هم جشنواره های قبلی را غیرحرفه ای دانسته اند که بهتر است بگویند کجا، کی، چه کسی و چه چیزی در جشنواره های قبلی غیرحرفه ای بوده است. باکلی حرف زدن که نمی شود جشنواره بهتری داشت و این مسایل تنها آزرده خاطری ایجاد می کند.
جرج سل، رهبر با استعداد مجار (III)
علاوه بر شرکت ارکستر در کنسرتهای سالانه در تالار کارنگی و خلیج شرق، سل ارکستر را در اولین سفر بین المللی آنان به اروپا، روسیه، استرالیا و ژاپن هدایت نمود. روش سل بی شک در تمرینها شیوه ای مستقل و مستبدانه بوده است. وی قطعات را با دقت اتنخاب می نمود و خود می توانست آن قطعه را تنظیم شده برای پیانو، کامل، بدون نقص و از حفظ بنوازند! سل همچنین بر روی خلق ریتم های تازه در آثار بر نوازندگانش تاکید می ورزید.
جورج موستکی (II)
موستکی که در جریان حوادث ماه می ۶۸ فرانسه خود را هنرمندی متعهد می دانست، ترانه ای رومانتیک که از بیگانه ای اثیری، خیالبافی آرام و بی تعلق، به نام «بیگانه» (Le Métèque) صحبت می کرد، ساخت و سال ۱۹۶۹ اجرا کرد. این ترانه اولین موفقیت بزرگ بین المللی جورج بود که شروع حرفه هنری او را رقم زد و درِ بیش از شصت کشور دنیا را به روی او گشود. موستکی موفق به دریافت جایزه ی بزرگ آکادمی شارل کرو (l’Académie Charles Cros) برای این ترانه شد.
حضور موسیقی سمفونیک در انقلاب ۱۹۷۹ (قسمت دوم)
غالب انقلابیون بدین نکته باور داشتند که هنر، خود غایت نیست، وسیله ای است برای تبلیغ و تهییج. گاه «برای حفظ جبهه خودی ها از گزند طعنه های بدخواهانی که جوانان انقلابی را فاقد هر گونه هنری می دانند.» با این همه، آثار انگشت شماری نیز در آن اتمسفر ضد ساختار گرا (anti-structuralism) پدیدار شدند که سوای پرسوناژ انقلابی، ارزش هنری و تکنیکی خود را نیز از کف ندادند.
عقاید کلنل وزیری در مورد موسیقی ایرانی
نوشته ای که پیش رو دارید در زمان حیات کلنل علینقی وزیری درباره زندگی، آثار و عقاید ایشان در مجله «هنر و مردم» در اردیبهشت ماه ۱۳۵۳ نوشته شده است که بخشی از آن مطلب که مربوط به عقاید کلنل وزیری در مورد موسیقی ایرانی، شاگردانش هست به اضافه سروده ای از حسینعلی ملاح درباره او را می خوانید.
سان را و فلسفه کیهانی (VI)
زندگی در شیکاگو علاوه بر اینکه باعث پیشرفت حرفه ای بلاونت شد، دیدگاه او را نیز تغیر داد. شیکاگو مرکز فعالیت های سیاسی و جریان های حاشیه ای آفریقایی آمریکایی ها بود که در آن مسلمانان و یهودی های سیاهپوست و دیگران به تبلیغات مذهبی، بحث و گفتگو، پخش جزوه ها و کتاب مشغول بودند.
سرگذشت کتاب من و کپی رایت در ایران (II)
یکی از روزها، برای دیدار دوست عزیزم، نوازنده چیره دست تار و سه تار به آموزشگاه او رفتم. در حین گفتگوها درباره “مهارت نوازندگی” و سرگذشت آن، به استاد عزیز توضیح دادم. ایشان به من پیشنهاد داد با توجه به اینکه تمام هزینه چاپ و انتشار را به عهده گرفته‌ام، خودم ناشر کتاب شوم. سپس با یکی از شاگردان خود که در کار چاپ و نشر کتاب بود و نوازنده خوب سه تار نیز به حساب می‌آمد، تماس گرفت… آقای پرهیزگار به آنجا آمد.
ویلنسل (VIII)
گلیساندو افکت اجرایی است که بوسیله سراندن انگشت به بالا و پایین گریف، بدون رها کردن سیم اجرا می شود. این حرکت باعث می شود ارتفاع صدا به نرمی و بدون بریدگی و تغییرات پله پله، بالا و پایین برود.
بررسی اجمالی آثار شادروان
روح الله خالقی (قسمت یازدهم)
این اثر نام بخصوصی ندارد و فقط «محلّی بختیاری» خوانده میشود. متن ترانه، به روایتِ روبیک گریگوریان، در اصل از خطهِ فارس است و معمولاً با این کلمات آغاز میشود: دست به دستمالم نزن جونم دستمالم حریره… الخ. در برنامهِ فوق هم در ترتیبِ جملات و هم در برخی کلمات تغییراتی ملاحظه میگردد. ترانه با صدای رسای فاخته ای که سلامتِ نفس روستا را بیاد میاورد آغاز و با صدای شفافِ الهه ادامه میابد؛ تجربه ای از اثر دو صدایی که به حق ماندنی و ستودنی است.