چارلز مکرس (Charles Mackerras) همچنین رهبر میهمان اصلی اپراهای بسیاری بوده: اپرا سن فرنسیسکو از سال ۱۹۹۳ تا ۹۶، اپرا متروپولیتن نیویورک (که اولین اجرایش با آنان در سال ۱۹۷۲ از “ارفئو” اثر گلوک بوده)، اپرای وین، اپراهای زوریخ و ژنو، خانه اپرای رویال (جایی که اجراهایی منحصر به فردی از رومئو و ژولیت اثر گونود، سمله از هاندل و روسالکای دئورژاک رهبری نمود.) در بازگشایی مجدد تئاتر شهر پراگ در سال ۱۹۹۱ کنسرتی را رهبری نمود. مکرس مدال شوالیه انگلستان را در سال ۱۹۷۴ دریافت نمود، در سال ۱۹۷۹ برای خدمتش در عرصه موسیقی جهانی از او تقدیر شد، در پایان سال ۱۹۹۶ مدال افتخار جمهوری چک را دریافت نمود و در سال ۱۹۹۸ هنرمند منتخب استرالیا شناخته شد.
مکرس دکترای افتخاری از دانشگاههای: آکسفورد، گریفیث-استرالیا، برنو-چک، ناتینگهام، یورک-کانادا و هول-انگلستان را دریافت نمود.
رهبر معاصر برجسته، چارلز مکرس، در اجراهایش ظرافت و مهارتی قابل ملاحظه را عرضه می دارد و بدون توجه به قدرت قطعه ای که رهبری می کند، همواره از کیفیت بالای سبک اجرای او مطمئن خواهید بود. بر روی سن با ژستی محکم و ریتمیک رهبری می کند و همواره در اهداف و خواسته هایش از موسیقیدانان ارکستر، بسیار راسخ و واضح است.
ببینید فیلمی از اجرا برای ضبط سی دی از چارلز مکرس را
درک وی از ریتم قطعه اپراتیک فوق العاده است، حال آنکه دریافتش از قطعه سمفونیک، به همان اندازه تاثیر گزار می باشد. او میگوید: “معتقدم بسیار اهمیت دارد تا قسمتهای یک قطعه را به طور صریح و کامل تا آنجایی که ممکن است ویرایش کنیم، بنابراین نوازندگان قادر خواهند بود، بدون تمرین خیلی زیاد قطعات را اجرا نمایند.” وی حافظه فوق العاده ای دارد؛ مکرس توانست کنسرتو ویلنسل اثر سالیوان را بر اساس تنها قسمت سولوی ویلنسل و آنچه از رهبری این اثر در سال ۱۹۵۳ به یادداشت قطعه کامل را از نو تنظیم کند!
جای تعجب نیست که آثار ضبط شده وی در میان رهبران معاصر بیشترین تعداد را دارد؛ علاقه سیراب نشدنی وی به ضبط های طولانی و میل شخصی اش به ضبط، بر اثر خاطرات موسیقی دوران کودکیش در استرالیا می باشد. از ضبطهای اولیه وی به همراه شرکت EMI، اجراهای پر شور و نشاط وی از دو باله “سرشماری آناناس” و “خانم و ابله”، همچنین باله و اپراهای فراوان دیگری می توان یاد نمود.
ضبطهای اواخر وی به همراه ضبط پای بریتانیا، اولین ضبط های او را از آثار ژانسک برجسته می کند که شامل: “سینفونیتا” و درآمدی بر چهار اپرا می باشد. در زمان حضور در آلمان، چندین ضبط مهم برای Deutsche Grammophon انجام داد شامل “اسرائیل در مصر” و “شاول” از هایدن و “مسیحا” ی موتسارت و “قصیده ای برای روز سیسیلیای مقدس” از هنری پرسل.
همچنین به همره ارکستر فیلارمونیک هامبورگ سمفونیهای فراوانی را ضبط کرده از جمله: سمفونی شماره ۸ دئورژاک برای ضبط آمریکایی کیش و مات. “مسیحا” ی وی برای EMI و ضبط “ارفئو”ی او اثر گلوک برای اپرای وین از اولین نشانه های قدرت و سرزندگی موسیقی قرن هجدهم بوده که با درکی از قراردادهای موسیقی معاصر توسط مکرس اجرا شده است.
از دیگر ضبطهای اپراتیک او: “روبرتو دیورا” اثر دونیزتی (Donizetti) به همراه خواننده سوپرانو و برنامه ریز اپرا، بورلی سیلز (Beverly Sills) برای برچسب ABC می باشد. همچنین ضبط وی از “پتروشکا” ی استراوینسکی به همراه ارکستر سمفونیک لندن و “تصاویری در نمایشگاه” اثر آهنگساز روسی موسورسکی که توسط راول برای ارکستر تنظیم شد، به همراه ارکستر جدید فیلارمونیا: پیشگامی مکرس را بیش از پیش نمایان ساخته.
از جمله ضبطهای وی با کمپانی ضبط دکا، اپراهای ژانسک همچون: “جنوفا”، “کاتا کابانوا” “خانه مردگان”، “روباه ماده کوچک حقه باز” و “سرگذشت مارکوپولو”، از جمله به همراه اپرای ملی ویلز (بریتانیا) است. به همراه شرکت ضبط EMI: سمفونیهای کامل بتهوون، سمفونی شماره ۵ مالر، سمفونی شماره ۳ راخمانینوف و چندین سوییت سمفونیک، است. همچنین برای شرکت ضبط تلارس: سمفونیهای کامل برامس و موتسارت از جمله: آدمربایی از سرژلوی دوم، عروسی فیگارو، دون جیوانی و فلوت سحر آمیز را ضبط نموده است. از دیگر ضبطهای وی برای اپرا “ایدومنو” ی موتسارت (با EMI) و بخشش تیتوس (با Deutsche Grammophon)، لوسیا دی لامرمور (با سونی)، فیدلو (با تلارس) و ضبطی شاهکار و جذاب از “روسالکا” ی دئورژاک برای دکا است.
ضبطهای زنده رهبری مکرس انگشت شمار می باشند: “شاعر تروبادور” با اپرای وین در سال ۱۹۸۳، سمفونیهای برلیوز و سمفونی شماره ۲ سیبلیوس که آنان را با فیلارمونیک رویال برای شرکت کوچک ضبط بریتانیایی ترنگ ضبط کرد که آثاری مطرح نیز می باشند. مکرس معتقد است وی آخرین بازمانده از “مکتب قدیمی رهبران” است، او برای تشویق رهبران جوان می گوید: “…اگر آغاز به این کار کرده اید و شخصیتتان بر اوج ارکستر قرار میگیرد، موفقیت در نقطه ای دورتر از شما جای نگرفته است…”
۱ نظر