وی کنسرتو تروپت های هایدن، هامل و لئوپولد موتسارت را در سن ۲۱ سالگی ضبط کرده است و در ادامه، ضبط ۱۰ اثر کلاسیک دیگر را نیز به آنان اضافه نمود. همچنین به همراه ارکسترهای بزرگی همچون: فیلارمونیک نیویورک، فیلارمونیک لس انجلس، فیلارمونیک برلین و ارکستر ملی چک نیز کنسرت داشته است. در عین حال آهنگسازی برای مارسالیس امری جدایی ناپذیر است.
خلاقیتش در آهنگسازی مورد توجه قرار گرفت و همین امر باعث شد تا درخواستهای بیشماری به وی برای آهنگسازی بشود؛ گروه رقص گارث فاگن (Garth Fagan Dance)، باله نیویورک، تئاتر باله آمریکایی، تئاتر رقص آلی آلوین آمریکایی و ساویون گولوور (Savion Glover) همه آنان با قطعات وینتان رقصیده اند.
وی همچنین با مرکز موسیقی مجلسی لینکولن در سال ۱۹۹۵ برای نوشتن قطعه ای برای کوارتت زهی و در سال ۱۹۹۸ در پاسخی به “داستان یک سرباز” اثر استراوینسکی با آهنگسازی خودش: “Fiddler’s
Tale” همکاری داشته است. در طلوع هزاره جدید (۲۰۰۰) وینتان اولین سمفونی خود را معرفی نمود؛ قطعه ای حماسی برای گروهی بزرگ، کر و ارکستر سمفونیک که توسط فیلارمونیک نیویورک با رهبری کورت مازور (Kurt Masur) به همراه گروه کر دانشگاه مورگان با مدیریت دکتر ناثان کارتر (Dr. Nathan Carter) در مرکز لینکون اجرا شد.
بشنوید
قمستی از رقص شیطان را از “Fiddler’s Tale” اثر مارسالیس
رابطه بلند مدت مارسالیس با درامر بزرگ کشور غنا؛ یاکوب آدی (Yacub Addy) باعث ساخت قطعه “میدان کونگو” (Congo Square) در سال ۲۰۰۶ شد. این قطعه تعریفی دوباره از تلفیق موسیقی آفریقا و
جاز آمریکا است. قطعه موسیقی جاز “اتوپیایی ۲۰۰”: سفارشی از طرف کلیسای باپتیست اتیوپی به مناسبت برگزاری یادبود دویستمین سالگرد تاسیس آنجا توسط مرسالیس ساخته شد و در سال ۲۰۰۸ در مرکز لینکولن اجرا شد.
بشنوید
ترمپت نوازی به شیوه موسیقی کلاسیک مارسالیس
دومین سمفونی مارسالیس؛ سمفونی بلوز (Blues Symphony) بود. این قطعه به نوعی قدردانی از سبک بلوز در دوره های متفاوت موسیقی تاریخ آمریکا می باشد. شامل ۷ جنبش، هر کدام دارای صدایی متمایز و اشاره به دوره
های تاریخی متفاوت است. “سمفونی بلوز” با سنت سبکهای: دوک الینگتون، فلچر هندرسون و جلی رول مارتون نوشته شده و اساس خود را در ریشه های موسیقی آمریکایی یافته است.
این اولین تجربه وی بود که در آن با مردم از سنتها و فرهنگهای گوناگون ارتباط داشته است. وینتون از بنیانگذاران موسیقی جاز در مرکز لینکولن بود؛ اولین موسسه مشهور دنیا که به اجرا و تدریس موسیقی جاز اختصاص پیدا کرد. وینتان مارسالیس ۴۸
ساله موفقیتهای بی مانندی کسب کرده است، از دریافت جایزه آلگور ایچومدوز، جایزه گرمی، پولنیزر و پی بادی تا برگزیده شدن به عنوان یکی از ۲۵ تاثیر گذارترین افراد آمریکایی، پیام آور صلح از طرف سازمان ملل، دارنده مدالهای ملی هنری که از
تازه ترین آنها “مدال افتخار ارتش فرانسه” می باشد.
بزرگی وینتان تنها برای موفقیتهایش نیست بلکه برای شخصیتش می باشد… از گذاشتن ساعتها وقت پس از اجرای کنسرت در پارکینگی خالی برای موسیقیدانان جوان و مشتاق برای صحبت و راهنمایی با وی تا تلاش شخصی او برای دریافت بورسیه برای
هنرجویانش… وینتان وقت و استعداد خود را برای متفاوت کردن زندگی شخصی افراد و کمک به آنان و تلاشی خستگی ناپذیر برای باروری فرهنگ و اقتصاد نیواُرلینز وقف کرده است. تعهد او برای بهبود ساختن زندگی دیگر افراد، شخصیت انسان دوست اش را درخشان می کند و او را به تلاش در این راه مشتاق تر می سازد.
۱ نظر