همانطور که گفته شد، از خصوصیات قطعات فرامرز پایور و اردوان کامکار این است که قطعاتشان دقیقا” مخصوص سنتور است. مثلا” اگر به شیوه ساخت قطعه “فانوس” توجه کنید،
متوجه می شوید که ساخت این قطعه در واقع چیدمان مینیاتور گونه الگوهای مضرابی روی ملودیهایی از گوشه های اصفهان است.
قسمتی از “فانوس” برای دو سنتور، ساخته فرامرز پایور از آلبوم “گفتگو” گوش کنید :
ساز سنتور بخاطر آزادی نوازنده در پرشها و سرعت و چابکی در ریز و توانایی های زیادی برای رنگ آمیزیهای کنترپوانیک دارد؛ که از این حیث در میان سازهای ایرانی قدرت مانور
بی نظیری دارد. این خصوصیت سنتور اجرای قطعات این ساز را برای سازهای دیگر مشکل کرده، تا جایی که حتی در همنوازی های تار و سنتور، نوازندگی تار تا حدی مشکل می
شود؛ صدای قدرتمند سنتور در اکثر دونوازیهای این ساز با سازهای دیگر قالب است و فضای اثر را به نفع خود تغییر می دهد.
مهرداد دلنوازی نوازنده چیره دست تار، در آلبوم “سارنگ” قطعه ای برای دونوازی تار و سنتور (که برای ارکستر سازهای ایرانی هم تنظیم شده بود و به دلیل نا معلومی با نام دیگر! ”
شوکا” در آلبوم ثبت شده) همراه با سنتور سعید ثابت اجرا کرد که از ساختار تکنیکی و زیبایی برخوردار بود. نت این قطعه در سال ۱۳۶۲ منتشر شده است.
مهرداد دلنوازی همچون استادش هوشنگ ظریف تبحر خاصی در اجرای پاساژهای سریع (که بیشتر روی سنتور اجرا شده) دارد؛ هوشنگ ظریف بخاطر سالهای طولانی نوازندگی در
گروه پایور و همنوازی با ایشان قابلیتهای خوبی از تارنوازی را در گروه نوازی به اجرا گذاشته که تا قبل از شروع فعالیت گروه پایور، کمتر شاهد این تلفیق و قدرت تار در گروه نوازی
بودیم، همچنین مهرداد دلنوازی سالها در همین گروه نوازندگی کرده.
” به قسمتی از “سارنگ” دونوازی تار و سنتور، ساخته مهرداد دلنوازی از آلبوم “سارنگ” گوش کنید :
پژمان آذرمینا که یکی از شاگردان برجسته مکتب فرامرز پایور بوده، در اثری به نام “شبدیز” با استفاده از همین امکانات سنتور و همچنین فضاسازیهایی با استفاده از دو سنتور قطعه
دئویی برای سنتور تنظیم کرده که حال و هوایی باستانی دارد (البته از دید ما در قرن بیست و یکم!).
” به قسمتی از آلبوم ” شبدیز” ساخته پژمان آذرمینا، برای دوسنتور گوش کنید:
اگر چه ممکن است ما در مواجه با آثار معماری به جای مانده از ساسانیان چنین احساسی داشته باشیم، ولی شاید افرادی که در این بناها زندگی می کردند، به هیچ وجه احساس رازگونه ای
در آن زمان نداشته اند و ما اگر برای به تصویر کشیدن آنها از دستگاههایی مثل چهارگاه یا نوا استفاده می کنیم، آنها از گامهایی کاملا” خارج از این حال و هوا استفاده می کردند. (دقیقا”
مثل دیدی که یک اروپایی به یک ایرانی دارد یا بالعکس… )
” به قسمتی دیگر از آلبوم ” شبدیز” برای سنتور گوش کنید:
با این وجود شنیدن قطعه زیبای “شبدیز” حال و هوای شنیده های ما از افسانه های ایرانی را به خوبی اجرا می کند. این قطعه بصورت نت شده موجود است و توسط انتشارات پارت منتشر
شده است.
۱ نظر